Αλληλεγγύη και Ανθρωπισμός …

«Αγαπώ», και «Βοηθώ» είναι το πιο ωραία ρήματα στον κόσμο

0
3569

Του Αθανάσιου Κάππα
MSc.Civil & Traffic Eng

Ο Ανθρωπισμός είναι το ιδεώδες που προβάλλει και υποστηρίζει την μοναδική και ιδιαίτερη αξία του ανθρώ­που, του κάθε ανθρώπου, ανεξαιρέτως. Θεωρεί ότι κάθε άνθρωπος, μέσα από μια ορι­σμένη διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση, η οποία σέβεται και υποστηρίζει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της προ­σωπικότητάς του, μπορεί να αναπτύξει δυνατότητες και δυ­νάμεις ικανές να κάνουν αυτόν και τους πλησίον του ευτυχείς. Και τούτο διότι “ο άνθρωπος εί­ναι καλός και τέλειος όταν είναι ευτυχής”.

Εξ άλλου, η Αλληλεγγύη είναι η γνησιότερη μορφή του υπαρκτού Ανθρωπισμού, κα­θώς αποτελεί την απόδειξη της υλικής, ψυχικής και πνευματι­κής ενότητας, συνεργασίας και συμπαράστασης μεταξύ των ανθρώπων, πέρα από φυλετι­κές, θρησκευτικές, οικονομικές, πολιτικές ή άλλες διαφορές.

Αρχή πρώτη: Ο Αυθορμητισμός

  1. Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης είναι πάντοτε αυθόρμητη και πηγαία, ενώ δεν είναι ποτέ παρορμητική, δεν γίνεται από φόβο, υπολογισμό ή συνήθεια και δεν υπαγορεύεται από κά­ποια άλλη θέληση.
  2. Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης πηγάζει αβίαστα από την έμφυ­τη Καλοσύνη και Συμπόνια του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, γι αυτό και συνοδεύεται πάντο­τε από έμπνευση και φέρει την σφραγίδα της λογικής του Κα­λού αλλά και την σφραγίδα της δύναμης για το Καλό.
  3. Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης είναι γεμάτη κατανόηση, σπου­δή και προσοχή, πρόνοια και βαθειά διάθεση προσφοράς, βοήθειας και συμπαράστασης προς τον κάθε πάσχοντα, δυ­στυχή ή αδικημένο άνθρωπο.
  4. Κάθε κίνηση Αλληλεγγύ­ης ανταποκρίνεται άμεσα και αποτελεσματικά προς εκείνον που, καθώς πάσχει, αδυνατεί να υπερασπίσει τον εαυτό του ή την οικογένειά του και ζητά βοήθεια.

Αρχή δεύτερη: Η Ελευθερία

  1. Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης γίνεται πάντοτε με την ελεύθε­ρη θέληση τόσο του αλληλέγ­γυου όσο και του πάσχοντα, και δεν υποχρεώνει με κανένα τρόπο ποτέ και κανέναν, ούτε τον πρώτο ούτε και τον δεύ­τερο.
  2. Η ελευθερία του πάσχο­ντος βεβαιώνεται και διαφυ­λάσσεται με την οικειοθελή και ενεργή συμμετοχή του ίδιου στο εγχείρημα της βοήθειάς του, στο μέτρο των πραγματι­κών –κάθε φορά-δυνατοτήτων και δυνάμεών του.
  3. Η ελευθερία του αλληλέγ­γυου βεβαιώνεται και διαφυ­λάσσεται με την σταθερότητα και την υπομονή κατά την εκ­πλήρωση του καθήκοντός του και ποτέ με την αδικαιολόγητη παραίτηση και εγκατάλειψη του πάσχοντος.

Αρχή τρίτη: Η Δικαιοσύνη

  1. Μια κίνηση Αλληλεγγύης ωφελεί πάντοτε ένα άτομο ή μία ομάδα, χωρίς να βλάπτει ένα άλλο άτομο ή μια άλλη ομάδα. Γίνεται δε πάντοτε χω­ρίς προκατάληψη, συμφέρον ή προτίμηση.
  2. Επί πλέον, ο αλληλέγγυ­ος οφείλει να διαθέτει ακριβή αντίληψη και αίσθηση τόσο των αναγκών του πάσχοντος όσο και των δικών του δυνα­τοτήτων.
  3. Σε περίπτωση που οι ανθρώπινες δυνάμεις υλικές ή ψυχικές, εξαντλούνται, ο αλληλέγγυος στρέφεται προς τις συνειδητές δυνάμεις του Σύμπαντος και επικαλείται την βοήθειά τους. Ας είναι δε βέ­βαιος πως οι δυνάμεις αυτές αδημονούν να προστρέξουν όταν τους ζητηθεί, και δρουν, φυσικά, με την ιδιαίτερή τους και ανώτερη λογική, εντελώς αυθόρμητα και μέσα σε απόλυ­τη ελευθερία.

Αρχή τέταρτη: Η Αφάνεια και η Ανιδιοτέλεια

  1. Μια κίνηση Αλληλεγγύης είναι πάντοτε αφανής διότι είναι ανιδιοτελής. Όταν όμως δεν μπορεί ή δεν πρέπει να τη­ρηθεί η αφάνεια, διαφυλάσσει τουλάχιστον την ανιδιοτέλεια.
  2. Ο αλληλέγγυος δεν επι­διώκει να ωφελείται ούτε να επωφελείται από τον πάσχο­ντα, είτε άμεσα είτε έμμεσα, είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά.
  3. Ενεργεί πάντοτε με από­λυτη εχεμύθεια, σεβασμό και διακριτικότητα προς τον πάσχοντα, χωρίς να πάψει να είναι αποφασιστικός και αποτε­λεσματικός στην δράση του.

Αρχή πέμπτη: Η Διαφάνεια

  1. Μια κίνηση Αλληλεγγύης δεν φοβάται να έρθει στο φως. Είναι ηθική στην συνείδηση του αλληλέγγυου, είναι καθαρή ενώπιον της Αλήθειας, είναι έντιμη και ειλικρινής ενώπιον του πάσχοντος και νόμιμη ενώ­πιον των ανθρώπων.
  2. Η αληθής, ακριβής και συστηματική ενημέρωση και πληροφόρηση παντός τρίτου σχετικά με τα κίνητρα, τους πό­ρους, τα μέσα, την πρόοδο και τα αποτελέσματα μιας κίνησης Αλληλεγγύης είναι καθήκον απέναντι στην ιδέα αλλά και την διάδοση της ιδέας και της πράξης της Αλληλεγγύης.
  3. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο αλληλέγγυος οφείλει να δίνει λόγο ή να υπόκειται στον έλεγ­χο ή την κριτική κανενός, πλην των νομίμως εντεταλμένων οργάνων της Πολιτείας.

Αρχή έκτη: Η Αποτελεσματικότητα
Η αποτελεσματικότητα κάθε κίνησης Αλληλεγγύης μπορεί να κρίνεται και από το αν:
1) επιστρέφει στον πάσχοντα την αυτάρκεια, το αυτεξούσιο και την αξιοπρέπεια, τα οποία, λόγω της ατυχίας του ή της δυστυχίας του, ενδεχομένως, να απώλεσε.
2) αλλά και, ακόμα βαθύτερα, αναβιώνει μέσα στον πάσχο­ντα την πίστη στον εαυτό του, την ελπίδα για την ζωή και την αγάπη προς κάθε άνθρωπο, ενώ παράλληλα καλλιεργεί και εμπεδώνει την ταπεινοφροσύ­νη, την δικαιοσύνη και την ισχύ μέσα στον αλληλέγγυο.

Αρχή έβδομη: η Φιλαλληλία και η Αδελφοσύνη

  1. Η Αλληλεγγύη δεν είναι μια εκδήλωση οίκτου του ισχυρού προς τον αδύνατο, αλλά η έκ­φραση της ανάγκης ενότητας του ανθρώπου προς τον συ­νάνθρωπο.
  2. Εκείνος που σήμερα είναι αδύνατος και πάσχει, αύριο μπορεί να είναι δυνατός και ευ­τυχής, ενώ εκείνος που σήμε­ρα είναι δυνατός και ευτυχής, αύριο μπορεί να είναι ασθενής και να πάσχει.
  3. Η Φιλία αναπληρώνει την αδυναμία, η δε Αδελφοσύνη την εξαφανίζει.
  4. Με την φιλία και την αδελφοσύνη οι άνθρωποι θα αναστηλώσουμε το φυσικό μας περιβάλλον (πνευματικό, ψυχικό και υλικό) και θα ξα­ναβρούμε τον εαυτό μας, που καταστρέψαμε και χάσαμε, κα­θώς επιτρέψαμε να εισχωρήσει μέσα μας κι ανάμεσά μας ο ανταγωνισμός, ο διαχωρισμός και ο εγωισμός, πηγή (και πλη­γή) κάθε δυστυχίας.

Η οικονομική κρίση των ημε­ρών μας και τα παρεπόμενα κοινωνικά ρήγματα συνθέτουν τη φαιά πραγματικότητα μέσα στην οποία πολλοί άνθρωποι, συνάνθρωποί μας, πασχίζουν να επιβιώσουν και να σταθούν όρθιοι σε συνθήκες που τρέ­φουν τη στέρηση, τη φτώχεια και την απόρριψη. Ανθρώπι­νες τραγωδίες και κοινωνικά δράματα προκαλούν συναι­σθηματικούς κραδασμούς, πληγώνουν την ανθρωπιά μας, ενοχοποιούν το Κοινωνικό μας Εγώ και αφυπνίζουν τη συνεί­δησή μας.

Ωστόσο, η κοινωνική αλλη­λεγγύη ως αντίδραση στο ναρ­κισσιστικό μας εγώ, δεν πρέπει να εκδηλώνεται μόνο σε ακραί­ες καταστάσεις (φυσικές κατα­στροφές, οικονομική κρίση….) αλλά να αποτελεί καθημερινή πρακτική. Επίσης, δεν πρέπει να βασίζεται απλά και μόνο σε ένα συναισθηματικό γεγονός, ούτε να τροφοδοτείται από συμπεριφορές οίκτου και ελε­ημοσύνης, αλλά να αποτελεί λογική επιλογή ενός υπαρξιακά συνειδητοποιημένου όντος.

Βέβαια, το περιεχόμενο της κοινωνικής αλληλεγγύης δεν προσδιορίζεται μόνο από τη ζοφερή αντικειμενική πραγμα­τικότητα των ημερών μας αλλά και από το φορέα αυτής. Η έκ­φραση, δηλαδή, της κοινωνικής αλληλεγγύης μπορεί να λάβει τόσο ατομικό όσο και συλλο­γικό χαρακτήρα. Η μορφή αυτή των δράσεων καθορίζει τόσο την αποτελεσματικότητα όσο και την ταχύτητά τους. Οι μορ­φές, λοιπόν, που μπορεί να λά­βει η κοινωνική αλληλεγγύη εί­ναι πολλές και προσδιορίζονται από τις ανάγκες – προβλήματα των συνανθρώπων μας αλλά κι από τη βούληση και το ηθικό υπόβαθρο των φορέων.

Για να γίνει το όραμα πραγ­ματικότητα χρειάζεται η συνει­σφορά όλων μας.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!