Από το τριφύλι στους Μαυραετούς

0
617

Ζήσης Γουδεσίδης
Επιμέλεια: Κώστας Σαμαρτζίδης


 

 

ΜΕΡΟΣ XΙΙ

 

Το χαρούμενο αυτό πανηγύρι, όμως θα το διακόψει την Πέμπτη, ο χιονιάς που θα καλύψει ολόκληρη τη χώρα, ντύνοντας τα πάντα στα άσπρα. Ευτυχώς αυτή την ανησυχία και τη στεναχώρια των φιλάθλων θα τις διαλύσει την επόμενη μέρα ένας φωτεινός ήλιος και θα τις αντικαταστήσει με χαμόγελα και τη φυσιολογική αδημονία της αναμονής. Πολλοί από αυτούς είχαν έρθει στη Δράμα από το Σάββατο, παραμονή του αγώνα, όπως και η ομάδα του Άρη με τους συνοδούς της. Ο Άρης, κατέλυσε στο ξενοδοχείο «Η ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ» που βρισκόταν στην πλατεία Ελευθερίας, εκεί που σήμερα στεγάζεται η επιχείρηση «ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ-ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ». Αν ανήμερα της Κυριακής μπορούσε κανείς να πετάξει πάνω από τη Δράμα και γύρω από αυτήν, θα έβλεπε σε όλους τους δρόμους που οδηγούν σε αυτή, αμέτρητες φάλαγγες από όλους τους τύπους των μεταφορικών μέσων, να έρχονται από όλη τη Μακεδονία και τη Θράκη, ακόμη και από την Κοζάνη και την Ορεστιάδα, προς την πόλη της Δράμας, παρά τον άσχημο καιρό, για να προλάβουν από την αρχή αυτή τη μάχη των δύο ισάξιων κολοσσών του Βορειοελλαδικού ποδοσφαίρου.
Κάτοικοι χωριών που είχαν σκεπασθεί από το χιόνι, αναγκάσθηκαν να ανοίξουν μονοπάτια με τα φτυάρια τους και πεζοπορώντας να φθάσουν σε μέρη από τα οποία θα μπορούσαν να επιβιβασθούν σε οχήματα για να ταξιδέψουν μέχρι τη Δράμα. Συνέπεια αυτής της φρενίτιδας, ήταν δύο τροχαία ατυχήματα ευτυχώς χωρίς σοβαρές συνέπειες.
Στους δρόμους της πόλης που έχουν σκεπασθεί από φειγ-βολάν των Θεσσαλονικέων, γίνεται πανδαιμόνιο. Οι Δραμινοί πειράζουν τους Θεσσαλονικείς που αναγνωρίζονται από τις κονκάρδες που έχουν στο πέτο και αντίστροφα. Τα προγνωστικά και τα στοιχήματα παίρνουν και δίνουν. Κυκλοφόρησε η φήμη ότι στοιχηματίσθηκαν τρελά ποσά, μέχρι και του ποσού των πέντε εκατομμυρίων δραχμών. Οι Αρειανοί για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, έφεραν στη Δράμα τον αρχηγό ενός κόμματος του «Βυζαντινού», τον Μιχαήλ Αγγελόπουλο[24], ο οποίος όμως φθάνοντας στη Δράμα, άλλαξε στρατόπεδο, έγινε Δοξαίος και γι’ αυτό οι Δραμινοί, όπου εμφανίζονταν, τον χειροκροτούσαν και φώναζαν «Ζήτω ο αρχηγός μας, λόγο, θέλουμε λόγο».
Όλος ο κόσμος της Δράμας φώναζε συνθήματα, τραγουδούσε και μόνον οι δύο μονομάχοι είναι αποτραβηγμένοι, μόνοι με τους προπονητές τους, κάνουν σχέδια για το πώς θα επιτύχουν νίκη και δίνουν όρκους. Όσο πλησιάζει η ώρα έναρξης του αγώνα, η αγωνία πολλαπλασιάζεται. Παρά τις προσευχές του κόσμου, η παγωμένη βροχή συνεχίζεται και ο αγωνιστικός χώρος του σταδίου έχει μετατραπεί σε βούρκο. Διάσπαρτα στο στίβο γυαλίζουν μικρές και μεγάλες λιμνούλες. Φανατικοί Δοξαίοι, έχουν ανασηκώσει τα μπατζάκια των παντελονιών τους και τα μανίκια τους και μαζί με εργάτες που προσέλαβε το Δ.Σ. της Δόξας προσπαθούν με κάθε μέσο να απομακρύνουν τα νερά, αλλά μάταια. Από τη μία τα αδειάζουν και από την άλλη, ο καλός Θεός ξαναγεμίζει, αυτό όμως δεν τους απελπίζει. Θέλουν πάση θυσία να γίνει ο αγώνας αυτός, πιστεύουν ακράδαντα ότι η Δόξα τους θα νικήσει.
Το στάδιο πολύ πριν από την έναρξη του αγώνα και παρά την αδιάκοπη βροχή, έχει κατακλυσθεί από φιλάθλους. Τους υπολογίζουν σε 8.000. Όλοι οι χώροι του σταδίου μέσα και έξω από αυτό είναι γεμάτοι κόσμο και άδειος παραμένει μόνον ο χώρος του στίβου που περιγράφεται από την άσπρη οριοθετική του γραμμή. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται τέτοια κοσμοσυρροή. Έχει δημιουργηθεί το αδιαχώρητο. Το παθιασμένο πλήθος των φιλάθλων δεν ανακόπτεται ούτε από τα κάγκελα ούτε από την αστυνομία.
Επί τέλους η ώρα έναρξης έχει πλησιάσει. Εισέρχεται στο γήπεδο, πρώτος ο διαιτητής Ζαπάρδας, της Ένωσης Πειραιώς και σφυρίζει για να εισέλθουν και οι δύο ομάδες. Πρώτος εισέρχεται ο Άρης που γίνεται δεκτός με παροτρύνσεις και χειροκροτήματα. Με μικρή καθυστέρηση ξεπροβάλλει από τα αποδυτήρια και η Δόξα. Προπορεύεται ο αρχηγός και τερματοφύλακάς της με τη μπάλα ακολουθούμενος από τους υπόλοιπους Μαυραετούς. Δεν προχωρούν μέσα στις λάσπες, φαντάζονται ότι να πετούν πάνω από αυτές. Είναι μεθυσμένοι από τις ιαχές του κόσμου των φίλων της Δόξας που έχουν δημιουργήσει πανδαιμόνιο. Ροκάνες, κουδούνες, μια μεγάλη καμπάνα και κάθε είδους όργανο που μπορεί να προκαλέσει θόρυβο, δονούν την ατμόσφαιρα, εμψυχώνοντας τους παίκτες της λατρεμένης τους ομάδας. Μέσα από αυτή τη λαοθάλασσα, μια λέξη ανεβαίνει δονώντας την ατμόσφαιρα του γηπέδου: «Δόξα… Δόξα… Δόξα…». Έχουν ξετυλιχθεί πανό, έχουν υψωθεί πλακάτ μέσα στη θάλασσα των ομπρελών και σε ένα από αυτά διαβάζουμε: «Ζήτω η θρυλική Δόξα».
Αφού έγιναν οι προσφωνήσεις και αντηλλάγησαν τα αναμνηστικά άρχισε η μάχη που προμηνύεται σκληρή και δραματική.
Το εναρκτήριο λάκτισμα το έχει η Δόξα η οποία πραγματοποιεί την πρώτη επίσκεψή της στα καρέ του Άρη, με τον Καραλάζο να την στέλνει άουτ. Ακολουθεί νέα κάθοδος αλλά η μπάλα αποκρούεται από τον τερματοφύλακα του Άρη.
Η βροχή εξακολουθεί αδιάκοπη, κάνοντας το γήπεδο «βαρύ» και τη μπάλα «κουρσούμι». Αλλοίμονο στον παίκτη που θα τη δεχθεί στο σώμα του απροετοίμαστος.
Στα πρώτα πέντε λεπτά η μπάλα πηγαινοέρχεται από τη μία εστία στην άλλη και ενδιάμεσα «κολλά» στη λάσπη, χωρίς αποτέλεσμα. Στο 6ο λεπτό, σουτ του Παπουτσόπουλου προς την εστία της Δόξας, βρίσκει το χέρι του Πάρη Γρηγοριάδη που αμύνεται στην μεγάλη περιοχή. Το πέναλτι σημειώνεται αμέσως και την εκτέλεσή του αναλαμβάνει ο Λιακόπουλος, ο οποίος με ένα πλασαριστό σουτ και παρά την προσπάθεια του τερματοφύλακα σημειώνει το πρώτο τέρμα της ομάδας του. Δόξα-Άρης: 0-1. Οι Αρειανοί πετάγονται όρθιοι και πανηγυρίζουν δαιμονισμένα την επιτυχία αυτή της ομάδας τους.
Η Δόξα δεν απογοητεύεται. Συνεχίζει να αγωνίζεται με πείσμα, δύναμη και πίστη, πιέζοντας τον αντίπαλο, για να ανατρέψει το αποτέλεσμα. Αλλά και ο Άρης αγωνίζεται με την ίδια δύναμη και με πάθος για να σιγουρέψει τη νίκη του. Αλλεπάλληλες κάθοδοι και των δύο ομάδων, εξουδετερώνονται από τους αμυντικούς παίκτες ή από τους τερματοφύλακες οι οποίοι μάχονται λυσσαλέα και πότε με πλονζόν άλλοτε με τις γροθιές και κάποτε με λαβές καταφέρνουν να κρατήσουν απόρθητες τις εστίες τους.
Κόρνερ και φάουλ, παρέρχονται άκαρπα. Άλλα και η λάσπη του στίβου συμμετέχει στην εξέλιξη του αγώνα, φρενάροντας την ταχύτητα της μπάλας ή αλλάζοντας την πορεία της και αποτρέποντας έτσι την παραβίαση των εστιών τους. Οι φίλαθλοι, άλλοτε με κομμένη την ανάσα και άλλοτε με ζητωκραυγές, παρακολουθούν με ένταση τις διαδοχικές φάσεις του αγώνα.
Το ημίχρονο πλησιάζει προς το τέλος του και τη βροχή διαδέχεται το χιόνι, που σιγά σιγά μισοσκεπάζει τις διαχωριστικές γραμμές και μειώνει την ορατότητα. Σε ένα δυνατό σουτ κυνηγού της Δόξας, η μπάλα βρίσκει την κάθετη δοκό της εστίας του Άρη, εξοστρακίζεται βγαίνοντας άουτ και τη φάση συνοδεύει βαθύς αναστεναγμός που βγαίνει από τα στήθη των Δοξαίων, Άχχχ!
Στο μεγαλύτερο μέρος του Α’ ημιχρόνου η Δόξα υπερείχε. Η επίθεσή της με επικεφαλής τους δαιμόνιους Κουϊρουκίδη και Καλαϊτζίδη είχε εγκατασταθεί στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στην περιοχή του Άρη και βομβάρδιζε συνεχώς την εστία του. Ο Βελιάδης υποχρεώθηκε να πραγματοποιήσει διαδοχικά σωτήριες επεμβάσεις. Οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης την επομένη γράφανε ότι ήταν ο καλύτερος των 22, γεγονός που αποδεικνύει την υπεροχή των Μαυραετών.
Ένα τελευταίο κόρνερ αποκρούεται από τη γρανιτώδη άμυνα της Δόξας. Έτσι περνούν και τα τελευταία δευτερόλεπτα και ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του Α’ ημιχρόνου. Οι παίκτες είναι κατάκοποι, γεμάτοι λάσπες, ζυμωμένες με τον ιδρώτα και την αγωνία τους την ώρα που βαδίζουν προς τα αποδυτήρια. Την ώρα που οι παίκτες ξεκουράζονται και ακούνε τις τελευταίες οδηγίες των προπονητών τους, το ΔΣ της Δόξας επισκέπτεται το διαιτητή και του υποβάλλει το αίτημα, να διακοπεί ο αγώνας λόγω της ακαταλληλότητας του γηπέδου και της κακής ορατότητας. Ο διαιτητής καλεί και τους συνοδούς του Άρη και ζητάει να δηλώσουν αν δέχονται την αναβολή. Οι του Άρεως όμως αρνούνται ζητώντας ο αγώνας να συνεχισθεί κανονικά, ιδιαίτερα δε επιμένει ο κ. Βικελίδης, βετεράνος ποδοσφαιριστής του Άρη, με τον ισχυρισμό ότι οι καιρικές συνθήκες δεν έχουν αλλάξει και μπορεί να συνεχισθεί. Ήταν νικητές, αυτό ήταν το συμφέρον τους και αυτό υποστηρίζανε κι’ ας μην ήταν η αλήθεια. Αργότερα θα μετανιώσουν για αυτή τους τη θέση, θα είναι όμως αργά. Μετά από αυτή τη δήλωση του Άρη, ο διαιτητής αποφάσισε τη συνέχιση του αγώνα. Τα παλληκάρια της Δόξας είναι πεισμωμένα με αυτή την απόφαση και αποφασισμένα να νικήσουν. Βγαίνουν λοιπόν στον αγωνιστικό χώρο για την έναρξη του Β’ ημιχρόνου ενώ σείεται το γήπεδο από τις ιαχές «Δόξα… Δόξα».
Στα πρώτα λεπτά η μπάλα παίζεται στο κέντρο του γηπέδου. Ακολουθούν κάθοδοι και σουτ των κυνηγών προς τις δύο εστίες, χωρίς όμως να έχουν κανένα αποτέλεσμα. Ο καιρός χειροτερεύει, οι ποδοσφαιριστές αγωνίζονται υπεράνθρωπα. Στο 10ο λεπτό ο Καλαϊτζής εφορμά προς την εστία του Άρη, ο κόσμος της Δόξας κρατά την ανάσα του, ενώ η άμυνα του Άρη προσπαθεί να τον αναχαιτίσει. Ακολουθεί ένα εύστοχο σουτ του Καλαϊτζή προς τα αριστερά του Βελιάδη, γράφει το Δόξα-Άρης: 1-1. Στις κερκίδες και τα πέριξ ξεσπά θύελλα χειροκροτημάτων με την επίτευξη της ισοφάρισης. Τότε οι συνοδοί του Άρη ζητούν να διακοπεί ο αγώνας, αλλά προς τιμήν του Ζαπάρδα αυτό δεν το δέχεται, γιατί τίποτα δεν άλλαξε από τότε που οι συνοδοί του Άρη είχαν πει το «όχι» στη διακοπή πριν την έναρξη του Β’ ημιχρόνου. Έτσι, η τιτανομαχία συνεχίζεται μαζί με το χιόνι. Στο 14ολεπτό, ο Ιγνατίου της Δόξας τραυματίζεται για να επιστρέψει όμως αμέσως. Δεν περνούν παρά λίγα λεπτά και στο 17ο λεπτό κάτοχος της μπάλας είναι ο Κουϊρουκίδης, στο κέντρο σχεδόν του γηπέδου. Ορμά σαν ταύρος προς την εστία του Άρη. Προσπαθεί να τον ανακόψει ο Γρηγοριάδης του Άρη, κάνει όμως «γκέλα» και ελεύθερος πια σημειώνει από κοντά το δεύτερο μας γκολ. Δόξα-Άρης: 2-1. Σεισμός στην κερκίδα. Το τι έγινε εκείνη τη στιγμή δεν μπορεί να περιγραφεί. Από του σημείου αυτού και μετά ο Άρης επί ένα δεκάλεπτο πολιορκεί την εστία της Δόξας. Πραγματοποιούν πολλά σουτ, άλλα άουτ και άλλα μπλοκάρονται από τον τερματοφύλακα της Δόξας που καταχειροκροτείται.
Παρά την πίεση αυτή του Άρη, στο 26ο λεπτό εκπτύσσεται κάθοδος της Δόξας, οι αμυνόμενοι υποπίπτουν σε φάουλ το οποίο εκτελεί πετυχημένα ο Παναγιωτίδης (Κινγκ-Κονγκ). Τη μπάλα υποδέχεται το κεφάλι του Κουϊρουκίδη, στη συνέχεια την υποδέχεται ο Καλαϊτζής που είναι κοντά και τη στέλνει στα δίχτυα, γράφοντας το Δόξα-Άρης: 3-1. Η κερκίδα πανηγυρίζει, οι Αρειανοί βουβαίνονται απογοητευμένοι και εξαφανίζουν τις κονκάρδες τους, για να αποφύγουν τα πειράγματα των Δραμινών.
Ό Άρης εξακολουθεί να υπερέχει, οι Μαυραετοί αμύνονται με «νύχια και δόντια» για να κρατήσουν την ποθητή νίκη. Τελικά η πίεση του Άρη αποφέρει καρπούς όταν στο 37ο λεπτό ο Λιακόπουλος από πάσα του Χαλυβόπουλου επιτυγχάνει το δεύτερο γκολ του Άρη και μειώνει τη διαφορά. Δόξα-Άρης: 3-2. Στα τελευταία λεπτά, ο Βελιάδης, όταν πέφτοντας κάτω για να μπλοκάρει ισχυρό σουτ του Πανταζή, τραυματίζεται και αποχωρεί του αγώνα.
Απομένουν λίγα λεπτά για τη λήξη, μόνο πέντε αυτά όμως φαίνονται σαν μαρτυρικοί αιώνες, αλλά και αυτά περνούν χωρίς καμιά μεταβολή στο αποτέλεσμα. Η Δόξα είναι η νικήτρια. ΔΟΞΑ-ΆΡΗΣ: 3-2.
Με το σφύριγμα της λήξης αυτής της μεγαλειώδους και δραματικής μάχης ημιθέων, οι Μαυραετοί αγκαλιάζονται, φιλιούνται, πανηγυρίζουν και με κάθε τρόπο εκδηλώνουν τη μεγάλη χαρά τους. Το πλήθος δε των Δοξαίων, σαν φουρτουνιασμένο ποτάμι ξεχύνεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τσαλαβουτά μέσα στις λάσπες και το χιόνι και με δάκρυα χαράς στα μάτια, μας επευφημούν, μας αγκαλιάζουν και μας σηκώνουν στους ώμους τους, αδιαφορώντας για το αν τα Κυριακάτικά τους ρούχα τα στολίζει η λάσπη. Μπροστά στην νίκη αδιαφορούν για τα Κυριακάτικα τους. Αγκαλιασμένοι όλοι μαζί, μία συμπαγής μάζα ευτυχισμένων ανθρώπων, τραγουδώντας τον ύμνο μας, κάνουμε το γύρο του θριάμβου, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος παραμένει στις κερκίδες και μας χειροκροτεί με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Η αγάπη αυτή του κόσμου για τον ποδοσφαιριστή εκείνης της εποχής, που αγωνιζόταν για τη φανέλα και μόνο της ομάδας του και για τους οπαδούς της, ήταν πλουσιοπάροχη ανταμοιβή. Κάτι στιγμές όπως αυτές μας μένουν αξέχαστες και μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή, δίνοντάς μας κουράγιο και δύναμη για μεγαλύτερες ακόμη προσπάθειες.

 

 

 

Παραπομπές

[24]. Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΜΙΧΑΗΛ Α΄: Τη λόξα του Δελαπατρίδη πολλοί εμίσησαν, τη δόξα του, όμως, ουδείς! Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 1946 έως σήμερα, κάνουν την εμφάνισή τους στις εκλογές ολιγομελείς ή και μονοπρόσωποι συνδυασμοί γραφικών κομμάτων που δίνουν στις εκλογές μία αίσθηση πανηγυριού. Η πιο χαρακτηριστική μορφή των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων υπήρξε ο Θεσσαλονικιός Μιχαήλ Αγγελόπουλος, Πρόεδρος του «Εθνικού Βυζαντινού Κόμματος της Ελλάδος» ή αλλιώς «Βυζαντινόν Αυτοκρατορικόν Κόμμα Μεγάλης Ελλάδος Μιχαήλ Α΄». Οι διαδηλώσεις που πραγματοποιούσε στη Θεσσαλονίκη συγκέντρωναν πολύ κόσμο που διασκέδαζαν με τις ρητορείες του. Ωστόσο, λίγο πριν την κάλπη, ο λαός φαίνεται πως ξεχνούσε τον αρχηγό του, αφού τα εκλογικά αποτελέσματα είναι απογοητευτικά: 26 ψήφοι το 1958, από 20 το 1950 και το 1951 και μόλις 5 το 1952.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!