Ζήσης Γουδεσίδης
Επιμέλεια: Κώστας Σαμαρτζίδης
ΜΕΡΟΣ XΙΙΙ
Όταν καταλάγιασαν οι πανηγυρισμοί της νίκης μέσα στο χώρο του σταδίου, όλος αυτός ο κόσμος πλημμύρισε τους δρόμους της πόλης και διαλάλησε με χαρές και τραγούδια γι’ αυτή.
Λίγοι, οι πιο φανατικοί, έκαναν την κηδεία του Άρη, περιφέροντας στους δρόμους ένα μαυροσέντουκο. Εκείνη την ημέρα η Δράμα δεν κοιμήθηκε. Πραγματοποιήθηκαν ολονύκτια γλέντια με συμμετοχή μικρών και μεγάλων ώσπου κατά τα χαράματα όταν εκτονώθηκε πλέον εκείνη η χαρά και η περηφάνια για τη νίκη, τους πήρε ο ύπνος με τραγούδια στα χείλη « Ζήτω η Δόξα μας παιδιά που ξέρει πάντα να νικά…».
Οι τελευταίες αυτές επιτυχίες της Δόξας στο κύπελλο Ελλάδος, θορύβησαν πολύ τους Αθηναίους, τους τρομοκράτησαν και για το λόγο αυτό προσπάθησαν να αλλάξουν το Ποδοσφαιρικό κανονισμό, έτσι ώστε ο ημιτελικός αγώνας με τη Δόξα να γίνει στην Αθήνα και όχι στη Δράμα, σύμφωνα με τον ισχύοντα. Δεν το πέτυχαν όμως μετά από την αντίδραση των Επαρχιακών Σωματείων.
Τις επόμενες ημέρες, όλες οι εφημερίδες αθλητικές και μη, αφιέρωσαν ολόκληρη σχεδόν σελίδα για να υμνήσουν το επικό αυτό κατόρθωμα της Δόξας. Δημοσίευσαν φωτογραφίες των ομάδων και φάσεις του αγώνα.
● Ο «ΑΘΛΗΤΗΣ» της Θεσσαλονίκης στις 11/2/1952, γράφει στην πρώτη σελίδα αμέσως κάτω από τον τίτλο του και από τη μια άκρη της σελίδας μέχρι την άλλη, με κόκκινα μεγάλα και κεφαλαία γράμματα, υπογραμμισμένα με μαύρο μελάνι: «Η ΔΟΞΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ ΤΗΣ, ΑΠΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΜΕ ΣΚΟΡ 3-2»… Ακολουθούν πέντε φωτογραφίες από τον αγώνα. Η ίδια εφημερίδα στην τέταρτή της σελίδα, με επικεφαλίδα στην τετράστηλη περιγραφή του αγώνα, με κεφαλαία γράμματα γράφει: «Η ΔΟΞΑ ΗΓΩΝΙΣΘΗ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΝ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΝ ΔΙΑ ΝΑ ΔΥΝΗΘΗ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟΝ ΔΥΝΑΜΙΚΟΝ ΑΡΗΝ».
Στην κριτική δε που κάνει, γράφει μεταξύ άλλων για τη Δόξα: «Εντύπωσιν επροξένησεν ο δυναμισμός, το θάρρος και αυτοπεποίθησις των παικτών. Η αυτοθυσία των πρέπει να ληφθεί ως παράδειγμα. Όλοι οι παίκτες της από τον τερματοφύλακα έως τον ακραίον αριστερόν ήσαν σταθεροί και απέδωσαν ο καθείς εις την θέσιν του ότι εχρειάζετο…».
● Ο «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ» της Θεσσαλονίκης στις 12/2/1952, γράφει στην 3η σελίδα του τετράστηλο με κεφαλαία γράμματα σαν επικεφαλίδα του κειμένου που ακολουθεί: « ΥΠΟ ΣΥΝΕΧΗ ΧΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΡΙΜΥΤΑΤΟΝ ΨΥΧΟΣ, Η ΔΟΞΑ ΕΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΜΕ 3-2. Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΕΝΔΕΚΑΣ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ ΗΓΩΝΙΣΘΗ ΜΕ ΑΠΑΡΑΜΙΛΟΝ ΟΡΜΗΝ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΝ». Ακολουθούν τρεις φωτογραφίες, ενώ στην κριτική του αγώνα, γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Κατά το πρώτον ημίχρονον η Δόξα υπερείχε και τεχνικώς και εδαφικώς. Κατά το δεύτερον ηγωνίσθη αμυντικώς, εφαρμόσασα το σύστημα των αιφνιδιασμών, το οποίον και επέτυχεν απολύτως. Είναι ομάς αξία να εκπροσωπήσει επιτυχώς το Βορειοελλαδικό ποδόσφαιρον. Από τους παίκτας της ουδείς υστέρησεν…».
● Το «ΦΩΣ» της Θεσσαλονίκης στις 12/2/1951, δημοσιεύει κάτω από τον τίτλο της εφημερίδας και από τη μία άκρη της σελίδας μέχρι την άλλη, τρεις φωτογραφίες από το στάδιο της Δράμας και επάνω από αυτές γράφει: «Μετά δραματικός αγώνα, η Δόξα Δράμας, ενίκησεν τον Άρην διά 3-2». Στην Τρίτη επίσης σελίδα του δημοσιεύει τρεις φωτογραφίες και σε εξάστηλο περιγράφει τα του αγώνα με επικεφαλίδα «Η Δόξα Δράμας ανεδείχθη η ισχυρότερη ομάς τη; Βορείου Ελλάδος νικήσασα προχθές τον Άρην της πόλεώς μας με τέρματα 3-2. Κατά τον αγώνα επεκράτησαν δυσμενείς καιρικαί συνθήκαι».
● Η «ΠΡΩΙΝΗ ΩΡΑ-ΔΕΥΤΕΡΑ» της Θεσσαλονίκης, στις 11/2/1952, γράφει στην πρώτη σελίδα με φωτογραφία της Δόξας: «Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ ΕΠΕΒΛΗΘΗ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ 3-2. ΤΑ ΣΟΥΤ ΤΩΝ ΜΑΥΡΑΕΤΩΝ ΗΣΑΝ ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ».
● Η Δραμινή τέλος εφημερίδα «ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ», στις 12/2/1952, γραφει στην Τρίτη σελίδα σε τρίστηλο: «ΩΣ ΗΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΥΠΕΚΥΨΕΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ. ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΙΠΤΟΥΣΗΣ ΠΥΚΝΗΣ ΧΙΟΝΟΣ ΔΙΕΞΗΧΘΗ Ο ΑΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΑΠΕΚΛΕΙΣΘΗ Ο ΑΡΗΣ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ». Και στη συνέχεια: «Η Δόξα εχάρισεν εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν και Θράκην την ένδοξον νίκην, κατασυντρίψασα το ποδόσφαιρο της Θεσσαλονίκης επί του Άρεως διά τερμάτων 3-2».
Στον αγώνα αυτό η Δόξα αγωνίσθηκε με την εξής σύνθεση: Ζ. Γουδεσίδης, Π. Γρηγοριάδης, Μ. Τόλιος, Ν. Νικολαΐδης, Δ. Παναγιωτίδης, Θ. Ιγνατίου, Δ. Καλαϊτζής, Β. Καραλάζος, Χ. Κουϊρουκίδης, Β. Καλαϊτζίδης, και Β. Πανταζής. Όλοι τους ήταν ήρωες.
Μετά από αυτό τον δραματικό και υπεράνθρωπο αγώνα με τον Άρη, που είχε στη σύνθεσή του τέσσερεις διεθνείς ποδοσφαιριστές και τρεις υποψηφίους για την Εθνική Ελλάδας, η Δράμα, οι παίκτες και οι φίλαθλοι προετοιμάζονται για τον ημιτελικό αγώνα κυπέλλου με τον Πανιώνιο Αθηνών.
► 6η Απριλίου 1952: ΑΠΟΝΟΜΗ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΑΝ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ «ΔΟΞΑ» ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1950-51 ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ.
► 6η Απριλίου 1952: ΑΠΟΝΟΜΗ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΑΝ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ «ΔΟΞΑ» ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1950-51 ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ.
Τη μέρα αυτή στο Εθνικό στάδιο επικρατεί πανηγυρική ατμόσφαιρα. Γιορτάζεται η έναρξη η της νέας ποδοσφαιρικής περιόδου 1951-52, με μεγάλη καθυστέρηση.
Παρελαύνουν όλες οι ομάδες του Νομού μας με τις σημαίες τους μπροστά από τους φιλάθλους καταχειροκροτούμενες. Προηγείται η πρωταθλήτρια Δόξα ακολουθούμενη από την Ελπίδα και έπονται ο Ηρακλής Καβάλας, ο Εθνικός Δράμας, ο Ηρακλής Αδριανής και ο Π.Α.Ο.Π. Νέας Αμισού, ενώ απουσιάζει ο Άρης, ο οποίος έχει μεταβεί στην Καβάλα για να συμμετάσχει εκεί σε παρόμοια εκδήλωση. Το Γενικό πρόσταγμα έχει ο Γυμναστής Β. Βυτινάρος[25]. Μετά την παρέλαση οι ομάδες παρατάσσονται στο κέντρο του γηπέδου, απέναντι από τους επισήμους. Ανάμεσα στις ομάδες, στο ταρτάν του γηπέδου υπάρχει ένα φτωχό ξύλινο τραπεζάκι, καλυμμένο με ένα απλό άσπρο τραπεζομάντηλο, που έχει όμως τοποθετηθεί πάνω του ένα βαρύτιμο κύπελλο και πολλά απαστράπτοντα μετάλλια, που αντιπροσωπεύουν τους κόπους και τον ιδρώτα όλων των ποδοσφαιριστών της Δόξας τόσο της Α’ όσο και αυτών της Β’ ομάδας μιας ολόκληρης χρονιάς.
Αφού οι ομάδες πήραν τις θέσεις τους, έχοντας μπροστά τις σημαίες τους να ανεμίζουν, ο Πρόεδρος της Ε.Π.Σ.ΑΜ., Σ. Στεφανίδης μετά από μία σύντομη ομιλία, κηρύσσει την έναρξη του Πρωταθλήματος της νέας περιόδου και προσκαλεί του Δήμαρχο Δράμας κ. Νικηφορίδη, να απονείμει το κύπελλο στη Δόξα.
Πριν από την απονομή, καλείται ο αρχηγός της πρωταθλήτριας Δόξας, Ζ. Γουδεσίδης, ο οποίος από το μικρόφωνο που είχε τοποθετηθεί δίπλα από το τραπεζάκι, απαγγέλει τον όρκο του αθλητή, ενώ συγχρόνως ορκίζονται και όλοι οι αθλητές με σηκωμένο το δεξί τους χέρι.
Μετά την ορκωμοσία, ο Δήμαρχος μας, καλεί και πάλι τον αρχηγό της Δόξας και του απονέμει το κύπελλο, ασφαλώς με βαριά καρδιά, διότι ο ίδιος του είναι Ελπιδαίος, ενώ σείεται η κερκίδα. Πανζουρλισμός, όλοι οι Δοξαίοι χειροκροτούν όρθιοι και επευφημούν με όση δύναμη διαθέτουν τους λεβέντες της αγαπημένης τους ομάδας, που στέφονται για δεύτερη συνεχόμενη περίοδο πρωταθλητές.
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Ε.Π.Σ.Α.Μ. στολίζει το στήθος των πρωταθλητών με τα μετάλλια τους. Τα μετάλλια αυτά, είχαν χρώμα χρυσαφί και στη μια όψη τους την εικόνα ενός ποδοσφαιριστή σε στάση λακτίσματος της μπάλας και από την άλλη, με σκαλιστά γράμματα στεφανωμένα με δάφνινο στεφάνι « Η Ε.Π.Σ.ΑΜ. ΤΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ Α’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ 1950-51 ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ».
Μετάλλια επίσης απονεμήθηκαν, από τον Αντιπρόεδρο της Δόξας Β. Σούλη και στους ποδοσφαιριστές της Β’ ομάδας μας που και αυτοί αναδείχθηκαν πρωταθλητές μεταξύ των ομάδων της Β’ κατηγορίας στην Αν. Μακεδονία. Ο θρίαμβος της Δόξας ήταν διπλός.
Η ημέρα αυτή ήταν μέρα ένδοξη για το Σύλλογο που γέμισε χαρά και περηφάνια τους Δοξαίους και μέρα ανταμοιβής των κόπων μας για μας τους ποδοσφαιριστές του. Από την ημέρα αυτή ένα ακόμη τρόπαιο θα στολίζει τα γραφεία της Δόξας.
Για την κατάκτηση αυτού του τροπαίου, αγωνίσθηκαν οι πιο κάτω ποδοσφαιριστές με προπονητή τον Ν. Πάγκαλο. Αμυντικοί: Ζ. Γουδεσίδης, Π. Γρηγοριάδης, Μ. Τόλιος, Ν. Νικολαΐδης, Δ. Παναγιωτίδης, Θ. Γκιουζέλης,, Κ. Τσιάρας. Επιθετικοί: Δ. Καλαϊτζής, Β. Καραλάζος, Χ. Κουϊρουκίδης, Β. Καλαϊτζίδης, Ι. Καρατζόγλου, και Β. Πανταζής. Αν ξέχασα κάποιον, να με συγχωρήσει, φταίνε τα χρόνια που πέρασαν.
Μετά από αυτή την τελετή, ακολούθησε ο πρώτος αγώνας του πρωταθλήματος, μεταξύ της Ελπίδας και του Ηρακλή Καβάλας, με διαιτητή τον κ. Βασιάδη. Νικήτρια αναδείχθηκε η ομάδα της Καβάλας, με 2-0.
► 21η Απριλίου 1952: ΔΟΞΑ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ: 2-2.
Η Δεύτερη μέρα του Πάσχα, ορίσθηκε για να πραγματοποιηθεί στη Δράμα, ο ημιτελικός αγώνας Κυπέλλου Ελλάδας, μεταξύ της πρωταθλήτριας Αν. Μακεδονίας, της θρυλικής Δόξας σαν εκπροσώπου της Βορείου Ελλάδας και της πρωταθλήτριας Αθηνών ομάδας του Πανιωνίου. Τα δόλια σχέδια της Ε.Π.Ο. για την τέλεση του αγώνα (μετά από τροποποίηση του κανονισμού της), ώστε αυτός να γίνει στην Αθήνα, δεν επέτυχαν και έτσι μια κατάπτυστη αδικία σε βάρος της Δόξας αλλά και του επαρχιακού ποδοσφαίρου γενικά απετράπη, χάρη στην παρέμβαση του Υπουργού Παιδείας Μιχαήλ, ο οποίος απέρριψε ως γελοία τη πρόφαση του Πανιωνίου, ότι δήθεν η μετάβασή του είναι ακατόρθωτη, γιατί «Η Δράμα είναι πολύ ψηλά στο Βορρά και έχει πολλά εμπόδια». Εγώ θα έλεγα, ότι εκεί ψηλά έχει ένα τιτάνα του ποδοσφαίρου, την «Δοξάρα» που τους περιμένει, ότι αυτός ήταν ο φόβος των Αθηναίων, αλλά ήταν ντροπή να το ομολογήσουν. Ο υπουργός για να τους αφοπλίσει, τους εξασφάλισε αεροπλάνο, για την άνετη μετακίνησή τους από την Αθήνα στη Δράμα.
Το απόγευμα του Πάσχα, το αεροπλάνο με την αποστολή του Πανιωνίου, προσγειώθηκε στο διάδρομο του αεροδρομίου του Αμυγδαλεώνα, με τον Πρόεδρό του τον κ. Δ. Καραμπατή. Τους υποδέχθηκαν, ο Δήμαρχος Δράμας Νικηφορίδης, ο Επίτιμος Πρόεδρος της Δόξας Γ. Κοιμήσης, ο Πρόεδρος της Δόξας Β. Κουρμπέτης, Σύμβουλοι του ΔΣ, αθλητές και αθλήτριες των Σωματείων της Δράμας. Προσφέρθηκαν ανθοδέσμες, ακολούθησαν χειραψίες και καλωσορίσματα. Με προπομπούς τρεις μοτοσικλετιστές, ακολουθούμενοι από τέσσερα αυτοκίνητα στα οποία επιβιβάσθηκε η αποστολή του Πανιωνίου και οι προϋπαντήσαντες, ξεκίνησε η φάλαγγα για τη Δράμα. Από τα διάφορα χωριά που περνούσαν, οι ποδοσφαιριστές γινόντουσαν αντικείμενο θερμών εκδηλώσεων. Το ίδιο έγινε και στη Δράμα από φιλάθλους που τους περίμεναν καμαρώσουν σε μια πόλη σημαιοστολισμένη λόγω του Πάσχα.
Η αποστολή κατέλυσε στο ξενοδοχείο «ΝΕΑ ΖΩΗ» του κ. Τασκονίδη, που ήταν στην οδό Καραϊσκάκη, απέναντι από τον φούρνο του κ. Κωφίδη.
Παραπομπές
[25]. ΒΥΤΙΝΑΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Γεννημένος στην Τρίπολη το 1925, ο Β. Βυτίναρος αποφοίτησε από την τότε Γυμναστική Ακαδημία και διατέλεσε καθηγητής φυσικής αγωγής ως το 1969. Επί μακρό χρονικό διάστημα υπηρέτησε στο τότε Γυμνάσιο Αρρένων Δράμας. Στη συνέχεια ανήκε στο διδακτικό επιστημονικό προσωπικό του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στο ΤΕΦΑΑ και το 1986 αναγορεύτηκε μόνιμος Λέκτορας Κλασικού Αθλητισμού. Παράλληλα είχε διατελέσει προπονητής ποδοσφαίρου και στίβου. Είχε δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες (παλιός συνεργάτης και του “Ριζοσπάστη”) και περιοδικά. Απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών το 1998 και ενταφιάσθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του.