Από το τριφύλι στους Μαυραετούς

Ζήσης Γουδεσίδης
Επιμέλεια: Κώστας Σαμαρτζίδης

ΜΕΡΟΣ XV

Το στάδιο είναι κατάμεστο από φιλάθλους, οι περισσότεροι από τους οποίους, αν κρίνουμε από την υποδοχή που μας επιφύλαξαν, γεγονός που μας κατασυγκίνησε, ήρθαν αποκλειστικά, για να γνωρίσουν και να στηρίξουν από κοντά τη θρυλική Δόξα, τους Μαυραετούς, στην πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα, με τη βεβαιότητα ότι θα απολαύσουν έναν υπέροχο σε δύναμη και τέχνη αγώνα. Η αβέβαιη έκβαση του αγώνα ήταν και αυτό ένα κίνητρο για την προσέλευσή τους, ιδίως των οπαδών του Ολυμπιακού.
Όπως έγραψαν οι εφημερίδες, λίγες φορές είχε γνωρίσει τέτοια κοσμοσυρροή το γήπεδο του Πανιωνίου. Άλλοι τους υπολόγισαν σε 7.000, άλλοι σε 8.000. Μεταξύ των φιλάθλων ήταν και ο Υπουργός Παιδείας Μιχαήλ, παράγοντες του ποδοσφαίρου, όπως ο Πρόεδρος της ΕΠΟ, ο εκλέκτορας της Εθνικής ομάδας, οι αρχηγοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και πολλοί άλλοι παράγοντες του ποδοσφαίρου.
Μετά την είσοδο της Δόξας ακολουθεί η είσοδος του Πανιωνίου. Το γήπεδο σείεται, λογικό ήταν αφού ήταν ο γηπεδούχος.
Στη συνέχεια κάνουν την εμφάνισή ο διαιτητής Δαμαλίτης και οι επόπτες Κουτούλης και Παπαλεξόπουλος. Είναι όλοι τους Πειραιώτες, ανιχνευτές του Ολυμπιακού που είχε ήδη προκριθεί για τον τελικό, για να ετοιμάσουν το δρόμο, έτσι ώστε με σιγουριά το κύπελλο να πάει στον Πειραιά κι’ αυτό πως αλλιώς, παρά υποστηρίζοντας την πιο αδύναμη ομάδα, τον Πανιώνιο για αντίπαλό του. Η Δόξα, η ομάδα θρύλος, είχε ήδη γίνει ο φόβος και ο τρόμος όλων των ομάδων.
Με το σφύριγμα του διαιτητή, πρώτοι επιτίθενται οι Πανιώνιοι για να αποκρουσθούν από την άμυνα της Δόξας. Ακολουθεί ένα δυνατό μονοκόμματο σουτ του Θ. Ιγνατίου, που αποκρούεται όπως όπως από τα πόδια του Πεντζαρόπουλου. Ακολουθεί σουτ του Καλαϊτζίδηπου είναι άστοχο. Ένας ωραίος συνδυασμός των επιθετικών του Πανιωνίου φέρνει τη μπάλα στα πόδια του Τσολιά, ο οποίος εξαπολύει ένα κεραυνό που τον αποκρούει ο Δοξαίος τερματοφύλακας.
Έχουν περάσει 15 λεπτά κατά τα οποία οι Δοξαίοι έχουν εξαπολύσει πολλά σουτ, όταν ο Νεστορίδης[29] αφού τριπλάρει δύο παίκτες, σουτάρει δυνατά τη μπάλα που χτυπάει στο στήθος του Γρηγοριάδη. Ο Νεστορίδης διαμαρτύρεται, ότι δήθεν αυτή χτύπησε στο χέρι του Γρηγοριάδη, ζητώντας από το διαιτητή πέναλτι. Έτσι, για να έχουμε να λέμε.
Ακολουθούν επιθέσεις και αντεπιθέσεις των δύο ομάδων, που αναδεικνύουν τους Σαραβάκο και Κουϊρουκίδη, το φόβητρο των αμυνομένων.
Ακολουθεί μία ολιγόλεπτη υπεροχή της Δόξας και όταν Καλαϊτζίδης κερδίζει τη μπάλα από τον Κασάπογλου, την πασάρει στον Πανταζή, ο οποίος ορμά με αυτή σαν βολίδα προς το αντίπαλο τέρμα και εξαπολύει από τα αριστερά ένα συρτό διαγώνιο σουτ που χτυπά στην απέναντι κάθετη δοκό της εστίας του Πεντζαρόπουλου και εξοστρακίζεται για να αναπαυθεί στα δίχτυα. Ήταν το 28ο λεπτό όταν το σκορ γράφει: Πανιώνιος-Δόξα: 0-1.
Οι φίλοι της Δόξας μας χειροκροτούν με πάθος, τα ακούμε και μας γεμίζει με χαρά η ελπίδα, ότι το όνειρό μας για νίκη θα γίνει και πραγματικότητα.
Μετά από αυτό το γκολ οι παίκτες του Πανιωνίου αυξάνουν την κινητικότητά τους, γίνονται απειλητικοί και πραγματοποιούν τρεις καθόδους, κάνοντας σέντρες στη μικρή περιοχή της Δόξας, χωρίς όμως να έχουν αυτές κάποιο αποτέλεσμα. Οι αμυντικοί της Δόξας στο ψηλό παιχνίδι και στις κεφαλιές είναι άφθαστοι.
Στο 39ο λεπτό, άλλη μία σέντρα, από το Σκορδίλη αυτή, μέσα στη μικρή μας περιοχή, την κερδίζει ο Σωτηριάδης και η κεφαλιά που πιάνει βρίσκει την οριζόντια δοκό, η μπάλα επιστρέφει προς το κέντρο, ο Σωτηριάδης παραμένει στη θέση του μένοντας έτσι πίσω από τους αμυντικούς της Δόξας, σε θέση οφσάιντ. Ποιος όμως επόπτης θα το υποδείξει; και ποιος διαιτητής θα το σφυρίξει; Η αποστολή τους ήταν άλλη, να ηττηθεί η Δόξα, να ηττηθεί το επαρχιακό ποδόσφαιρο, που τόλμησε να σηκώσει το κεφάλι του ενάντια στο κέντρο. Επιστρέφοντας λοιπόν η μπάλα καταλήγει στο Σαραβάκο[30], που τη στέλνει στα δίχτυα, που πετυχαίνει την ισοφάριση: Πανιώνιος-Δόξα: 1-1.
Στα λίγα λεπτά που απομένουν μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου, η Δόξα συνεχώς επιτίθεται και ενώ δεν διαφαίνεται κάποιος κίνδυνος, μία «γκέλα» του οπισθοφύλακα της Δόξας, επιτρέπει στο Σαραβάκοπου είναι κοντά να πεταχτεί και από μικρή απόσταση, με ισχυρό σουτ να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα, γράφοντας στο 43ο λεπτό: ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ-ΔΟΞΑ: 2-1. Με το αποτέλεσμα αυτό τελειώνει σε λίγο το Α΄ ημίχρονο.
Μετά από την ανάπαυση που μεσολαβεί μεταξύ των δύο ημιχρόνων, με την αγωνία των φιλάθλων να κορυφώνεται για την έκβαση του αγώνα, ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του Β’ ημιχρόνου. Η τιτανομαχία αρχίζει με πείσμα και πάθος. Η Δόξα μπαίνει στο στίβο με λευκές φανέλες. Οι ασπρόμαυρες του Α’ ημιχρόνου έχουν βγει, γιατί στάζουν από τον ιδρώτα που τις πότισαν τα λεβεντόπαιδα της Μακεδονίας στις υπεράνθρωπες προσπάθειές τους.
Κατά τα πρώτα λεπτά οι παίκτες του Πανιωνίου με τον αέρα του νικητή κατορθώνουν να έχουν την πρωτοβουλία και δίνουν μάχες για να εξασφαλίσουν με ένα τρίτο τέρμα την επισφαλή μέχρι τότε νίκη τους. Στο 3ο λεπτό, ο Νεστορίδης από πλάγια θέση αστοχεί δύο φορές και ένα ισχυρό σουτ του Ζαρκάδη[31] αποκρούεται από τον τερματοφύλακα της Δόξας.
Οι Μαυραετοί σύντομα ανακτούν την πρωτοβουλία και η επιθετική πεντάδα τους, με τη βοήθεια των χαφ, επιτίθενται για να παραβιάσουν την εστία του Πανιωνίου. Οι παίκτες του συμπτύσσονται στην περιοχή τους και αμύνονται σθεναρά, η πολιορκία όμως δε λύνεται και η πίεση συνεχίζεται.
Στο 5ο λεπτό ένα οφθαλμοφανές φάουλ επί του Καραλάζου δε σφυρίζεται. Ο κόσμος αποδοκιμάζει το διαιτητή. Βλέπει ότι κάτι έχει αλλάξει στην κρίση του. Σφυρίζει ανύπαρκτα φάουλ και οφσάιντ σε βάρος της Δόξας, για ανακόψει την επέλασή της.
Ο αγώνας αγριεύει, οι αμυνόμενοι σκληραίνουν το παιχνίδι τους και σαν συνέπεια αυτού του εκτραχηλισμού, μία κλωτσιά στο 10ο λεπτό αχρηστεύει το πόδι του Καλαϊτζή, ο οποίος μέχρι το τέλος αγωνίζεται κουτσαίνοντας. Παρ’ όλα αυτά η υπεροχή της Δόξας συνεχίζεται. Μέχρι το 15ο λεπτό ο Πεντζαρόπουλος τρεις φορές αποκρούει με τα πόδια. Στο 17ο λεπτό ο Καλαϊτζίδης βρίσκεται με τη μπάλα στα πόδια, τρία μέτρα προ της εστίας, σουτάρει, ενώ συγχρόνως πέφτει στα πόδια του ο Πεντζαρόπουλος και ο Κασάπογλου σπεύδει να βοηθήσει με αποτέλεσμα να γίνουν οι τρεις τους ένα κουβάρι. Ενώ η μπάλα κυλάει προς το τέρμα, ο κόσμος πετάγεται φωνάζοντας γκόοολ… αυτή λοξοδρομεί καταλήγοντας άουτ. Ήταν αυτή μία από τις πολλές άτυχες προσπάθειες των παικτών της Δόξας. Δεν περνούν 2-3 λεπτά και ο Ζαρκάδης αγκαλιάζει τον Κουϊρουκίδη που ήταν έτοιμος να σουτάρει από ευνοϊκή θέση. Καταφανές φάουλ, ο κόσμος διαμαρτύρεται αλλά ο διαιτητής είναι και πάλι απών.
Από το 20ο λεπτό και για πέντε λεπτά ο Πανιώνιος ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων, χωρίς αυτή να του αποφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Στο 27ο λεπτό, ένα γωνιακό σουτ του Πανταζή, απομακρύνεται με ένα υπέροχο πλονζόν σε κόρνερ. Οι φάσεις στον αγώνα εναλλάσσονται με ταχύτητα και το παιχνίδι παίρνει μορφή μάχης γιγάντων. Οι αμυντικοί δεινοπαθούν, με κυρίαρχες μορφές από τη Δόξα τους Τόλιο, Ιγνατίου και Παναγιωτίδη και από τον Πανιώνιο το Ζαρκάδη, χωρίς να δεινοπαθούν λιγότερο οι δύο τερματοφύλακες.
Στο 32ο λεπτό ο Κουϊρουκίδης κάνει ένα επικίνδυνο σουτ το οποίο ο Πεντζαρόπουλος μετατρέπει σε κόρνερ. Δεκαπέντε παίκτες αλληλοσπρώχνονται μέσα στην μικρή περιοχή του Πανιωνίου περιμένοντας με ένταση την εκτέλεση του κόρνερ. Η μπάλα φθάνει στα πόδια του Καλαϊτζίδη που τη σουτάρει δυνατά, αν και από το προηγούμενο χτύπημα κουτσαίνει, αλλά η μπάλα καταλήγει στην αγκαλιά του Πεντζαρόπουλου, που αν και δεν είχε τη σωστή θέση, λες και είχε στο στήθος του μαγνήτη. Άλλη μία ατυχία για τη Δόξα.
Οι Μαυραετοί δεν αποθαρρύνονται, εξακολουθούν να πιέζουν ασφυκτικά την εστία των Νεοσμυρνιωτών, που αμύνονται με νύχια και δόντια. Ακόμη και αυτός ο Σαραβάκος οπισθοχώρησε για να ενισχύσει τους αμυνόμενους.
Τα λεπτά περνούν, η αγωνία κορυφώνεται, το αποτέλεσμα όμως δε μεταβάλλεται και παρά την ηρωική προσπάθεια των Δραμινών, το σφύριγμα του διαιτητή βρίσκει νικητή τον Πανιώνιο με 2-1, κάτι που τους φαίνεται απίστευτο.
Όταν με το τέλος του αγώνα οι Μαυραετοί παρατάχθηκαν απέναντι στους φιλάθλους για να τους χαιρετίσουν και να τους ευχαριστήσουν για τη συμπαράσταση τους ένα «τσουνάμι» ζωηρών και παρατεταμένων χειροκροτημάτων και ασταμάτητων επευφημιών, κάλυψαν όλο το γήπεδο. Αυτό για μας ήταν η καλύτερη ηθική αμοιβή και μία μικρή ανακούφιση στη στεναχώρια μας. Αν και ήμασταν οι ηττημένοι, ο κόσμος μας αποθέωνε σαν να ήμασταν οι νικητές. Κάτι τέτοιο θα συμβεί πολλές φορές στο μέλλον, όταν η Δόξα θα μεσουρανεί στην Α’ Εθνική κατηγορία και θα «σφάζεται» από τη διαιτησία. Δυστυχώς αυτή ήταν τότε η μοίρα των μικρών αλλά κραταιών επαρχιακών σωματείων.
Αν και ήταν γνωστή η τύχη της, η Δόξα υπέβαλε ένσταση για κακή διαιτησία, έτσι, «για την τιμή των όπλων».
Ο Υπουργός Παιδείας, προσήλθε μετά το τέλος του αγώνα στα αποδυτήρια και συνεχάρη όλους τους ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων για το αθλητικό ήθος που επέδειξαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Οι Δραμινοί και γενικά οι Βορειοελλαδίτες παρακολούθησαν το παιχνίδι από τα ραδιόφωνα. Ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί από νωρίς στην πλατεία Ελευθερίας, στην οποία είχαν στηθεί μεγάφωνα για τη ραδιοφωνική μετάδοση του αγώνα. Στα σπίτια επίσης και στα καταστήματα, όπου υπήρχαν ραδιόφωνα, ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί γύρω από αυτά, για να παρακολουθήσει την αναμετάδοση, με τη λαχτάρα για νίκη της Δόξας.
Έτσι, όταν οι λεβέντες μας πέτυχαν πρώτοι γκολ, όλοι οι Δραμινοί και οι άλλοι φίλαθλοι άλλων πόλεων της Βόρειας Ελλάδας, μπορεί να τους φαντασθεί κανείς να πανηγυρίζουν έξαλα αυτή την επιτυχία. Η αγωνία κράτησε σε όλη τη διάρκεια αυτής της αναμετάδοσης, χωρίς όμως να έρθει στο τέλος, το ποθητό αποτέλεσμα της νίκης.
Το βράδυ του αγώνα, ο Πανιώνιος παρέθεσε δείπνο στο «Πάνθεον», προς τιμήν των παικτών και των συνοδών τους. Σε αυτό παρακάθισαν, ο Υπουργός Παιδείας Μιχαήλ και ο Δήμαρχος Νέας Σμύρνης, Κορύλλος.
Τις επόμενες μέρες, σε όλες τις εφημερίδες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, αδιάφορο πολιτικές ή αθλητικές, υπήρχαν κείμενα αυτής της σύγκρουσης Βορρά και Κέντρου. Μερικές τους είχαν εκτός από το κείμενο και φάσεις του αγώνα.
Κριτικές πολλές και διάφορες, όλες τους όμως κάνουν ευμενή σχόλια για την εμφάνιση των Δραμινών ποδοσφαιριστών. Αναγνωρίζουν ότι η Δόξα είχε την υπεροχή κατά το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, αλλά η έλλειψη πείρας και η τύχη της στέρησαν τη νίκη. Λίγες όμως είναι εκείνες που είχαν το θάρρος να καταθέσουν τον σπουδαιότερο παράγοντα αυτής της ήττας. Την ευνοϊκή συμπεριφορά του διαιτητή προς τους νικητές, αδιαφορώντας αν αυτή η ορθή διαπίστωσή τους, θα δυσαρεστούσε τους αναγνώστες τους.

Παραπομπές

[29]. ΝΕΣΤΟΡΙΔΗΣ: Ο Κώστας Νεστορίδης γεννήθηκε το 1930 στη Δράμα αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους Έλληνες επιθετικούς ποδοσφαιριστές με μεγάλη καριέρα στην ΑΕΚ και στην Εθνική Ελλάδος. Ο Κώστας Νεστορίδης ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1945 παίζοντας σε ανεξάρτητα σωματεία της Καλλιθέας. Το 1947 βγάζει δελτίο στον Πανιώνιο. Στον Πανιώνιο καθιερώνεται και το 1951 καλείται στην Εθνική Ελλάδος. Το 1955 πηγαίνει στην ΑΕΚ, όπου έκανε πολύ μεγάλη καριέρα μέχρι το 1965 και πήρε πέντε φορές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος. Το 1965 φεύγει για την Αυστραλία για να παίξει στο σύλλογο των Ελλήνων ομογενών Ελλάς Μελβούρνης, τη σημερινή “South Melbourne FC”. Κερδίζει δυο πολιτειακά πρωταθλήματα και το 1966 βγαίνει πρώτος σκόρερ. Το 1967-68 επιστρέφει στην Ελλάδα στο Βύζαντα Μεγάρων, που αγωνιζόταν στην Α΄ Εθνική. Στην ομάδα του Βύζαντα έκλεισε την καριέρα του. Φόρεσε την φανέλα της Εθνικής Ελλάδας 17 φορές: 2 ως παίκτης του Πανιώνιου και 15 ως παίκτης της ΑΕΚ. Με την Εθνική πέτυχε 4 γκολ. Επίσης, ήταν διεθνής με την Εθνική Ενόπλων, με την οποία είχε σημειώσει 507 γκολ.

[30]. Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΑΡΑΒΑΚΟΣ γεννήθηκε το 1932 στη συνοικία Κουκάκι της Αθήνας και πέρασε φτωχικά παιδικά χρόνια. Ως ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν στη θέση του δεξιού εξτρέμ, στην ίδια θέση που διακρίθηκε αργότερα και ο γιος του, επίσης σπουδαίος διεθνής ποδοσφαιριστής, Δημήτρης Σαραβάκος. Ξεκίνησε από το Φοίβο Νέου Κόσμου. Στον Πανιώνιο ήρθε σε ηλικία 17 ετών κι έπαιξε στην πρώτη ομάδα του Πανιώνιου από τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘60. Αγωνίστηκε επτά σεζόν στην Α΄ Εθνική, σε 173 αγώνες και πέτυχε 63 γκολ. Είναι ο πέμπτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου.Διακρινόταν για την ταχύτητά του και την κοφτή ντρίπλα του. Παρά το μικρό ύψος του, ήταν μόλις 1,60, διεκδικούσε και συχνά κέρδιζε κεφαλιές από αντιπάλους, χάρις στην αλτικότητά του. Ήταν αεικίνητος και γι’ αυτό τον αποκαλούσαν “σβούρα”. Άλλα παρατσούκλια που είχε ήταν: «ζογκλέρ», «μάγος», «τσίτα» και «μαϊμού». Παρά τα φοβερά προσόντα του, δεν ήταν ατομιστής αλλά πολύ συνεργάσιμος. Έδινε εκπληκτικές πάσες και λέγεται χαρακτηριστικά ότι “περνούσε την μπάλα μέσα την τρύπα της βελόνας”. Ως χαρακτήρας ήταν ανοιχτόκαρδος και δεν κρατούσε κακίες. Ήταν μέλος της ομάδας του Πανιωνίου που έφτασε ως τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος το 1961, αφού απέκλεισε τον ΠΑΟ με 2-1 και τον Ηρακλή με 1-0, για να ηττηθεί στον τελικό από τον Ολυμπιακό. Όταν σταμάτησε την μπάλα, δεν έφυγε από το σύλλογο που αγωνίστηκε και αγαπούσε όσο την οικογένειά του. Τον υπηρέτησε σε διάφορα πόστα, μεταξύ άλλων και στο προπονητικό τίμ. Ήταν τακτικός στο γήπεδο κι εργάστηκε ως φύλακας, εργασία από την οποία συνταξιοδοτήθηκε. Ο σύλλογος τον τίμησε για την προσφορά του με τον Χρυσό Σταυρό. Πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 2009. Εκτός από το Δημήτρη είχε και μία κόρη.