Του Νικολάου Θ. Γεωργιάδη,
διδάκτορα Ιστορίας
Ανάμεσα στα κόμματα που ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού σε λίγες μέρες, είναι και ένα Κόμμα διαφορετικό. Το πιο ιστορικό της χώρας μας. Κόμμα παντός καιρού, καθώς έδρασε σε συνθήκες ομαλότητας αλλά και παρανομίας. Κόμμα το οποίο «να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο τον λαό» (Ν. Ζαχαριάδης)». Κόμμα το οποίο «έχει ρίζες στο λαό ποτισμένες με αίμα και δεν εξοντώνεται ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα», που «δεν είναι κόμμα προδοτικό, αλλά αντίθετα είναι καθαρά ελληνικό και πατριωτικό. Η πολιτική του απόβλεπε πάντοτε στο καλό του λαού και της χώρας μας» (Ν. Μπελογιάννης). Το Κόμμα που βασίζεται ιδεολογικά σε «αξίες που έχουν τη ρίζα τους στην πιο πρωτοπόρα ανθρώπινη δράση, την επαναστατική, για την κατάργηση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, για την κοινωνική απελευθέρωση» (Ν. Μπελογιάννης). Το Κόμμα που «αγωνίζεται για ν’ ανοίξει στο λαό το δρόμο της πραγματικής του απολύτρωσης από κάθε εξάρτηση. Όσοι είνε πραγματικοί φίλοι του λαού δεν μπορούν παρά να είνε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σύμμαχοι, συνεργάτες, συναγωνιστές του» (Δ. Γληνός). Το Κόμμα, οι σημαίες του οποίου βάφτηκαν με αίμα αγωνιστών και αγωνιστριών: «Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων εμείς καθόμασταν τα βράδια και ζωγραφίζαμε σκηνές απ’ την αυριανή ευτυχία του κόσμου. Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας» (Τ. Λειβαδίτης).
Είναι το Κόμμα, του οποίου μέλη και οπαδοί στάθηκαν αλύγιστοι και αλύγιστες μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα στις φυλακές, στα κρατητήρια, στα ξερονήσια, στα βασανιστήρια, στον κοινωνικό αποκλεισμό και ρατσισμό. Πολεμώντας μαζί και τραγουδώντας στα βουνά, στα χωριά και στις πόλεις, ένοπλοι και άοπλοι. Μπροστάρηδες χτες, στους εθνικο-απελευθερωτικούς, πολιτικο-ιδεολογικούς και ταξικούς αγώνες (ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΛΑΝ, ΕΠΟΝ, ΔΣΕ). Πρωτοπόροι σήμερα στα μπλόκα των αγροτών, στις απεργίες των εργατών, στα αιτήματα των φοιτητών, στα οράματα των νεολαίων, στις διαδηλώσεις κατά του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Μνημονίων, μέσα και έξω από τους τόπους δουλειάς αλλά και τους τόπους μόρφωσης. Γιατί τα μέλη του πιστεύουν ότι: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές. Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ’ τις σφαίρες, μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου θα ‘ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου θα ‘ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς» (Τ. Λειβαδίτης). Μα κι όταν θυσιάστηκαν μέλη του, έμειναν «τα Μεγάλα Μεγέθη» (Μ. Θεοδωράκης), γιατί «Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους στη γη καρπούς» (Χ. Φλωράκης). Και έτσι: «…Σαν φύλλο λίπασμα, όπου σαν νέο λουλούδι πάνω του πάλι θα βλαστήσει η αγάπη μας. Έτσι κινείται η Ιστορία του ΚΚΕ ψάχνοντας χώμα να ακουμπήσει το κορμί της. Σαν φύλλο λίπασμα για κάποιο νέο λουλούδι κάποιου καινούριου αγώνα, να στραφεί στον ήλιο η ματιά» (Π. Σιδηρόπουλος).
Είναι το Κόμμα που διαπαιδαγωγεί τα μέλη του με ηθικές αξίες, που διαμορφώνει ατσάλινους χαρακτήρες, που σφυρηλατεί την ενότητα του λαού: «Εμείς πιστεύουμε στην πιο σωστή θεωρία που διανοήθηκαν τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας. Και η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας, είναι να γίνει αυτή η θεωρία πραγματικότητα για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο». Τα μέλη του διακηρύσσουν ότι: «αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες… και, όταν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας…Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας… Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων» (Ν. Μπελογιάννης). Και όταν δεκάδες φορές μπήκε μπροστά τους ο πειρασμός, το δίλημμα, να ζήσουν προδίδοντας τις πεποιθήσεις τους, την ιδεολογία τους, είτε να πεθάνουν, παραμένοντας πιστοί σε αυτές, απάντησαν με τις πράξεις, τα λόγια και τις αποφάσεις τους: «Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω» (Ν. Μπελογιάννης).
Είναι «το μόνο κόμμα που δεν δημιουργεί ψευδαισθήσεις ότι στον βάρβαρο καπιταλισμό, ειδικά σήμερα, μπορούν τα πράγματα να γίνουν καλύτερα» (Θ. Μικρούτσικος). Το Κόμμα που προτρέπει τον λαό: «Πάρε την ζωή στα δυο σου χέρια, τις γροθιές σου χτύπα στα μαχαίρια, θα φεύγαν τα σύννεφα φαντάσου, αν κουνούσες λίγο τα φτερά σου» (Ά. Αλκαίος)·που εμπνέει τον λαό: «φαντάσου, ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του, χωρίς καταναγκασμούς, χωρίς αφέντες, χωρίς κέρδη» (Ν. Μιτζάλης)· που καθοδηγεί τον λαό: «στην κοινωνία που ο ψαράς θα γράφει ποιήματα και ο ποιητής θα ψαρεύει» (Θ. Μικρούτσικος). Και αν πιστέψουμε βαθιά ότι «ο κόσμος που ζούμε μπορεί ν’ αλλάξει», «θ’ αλλάξει» (Χ. Φλωράκης). Γι’ αυτό στις προσεχείς εκλογές της 25ης του Ιούνη 2023, «όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του» (Ν. Ζαχαριάδης) με «Κάπα, Κάπα Έψιλον… τρία κόκκινα γράμματα, χαραγμένα στους τοίχους των φυλακών, μέσα στις νύχτες της παρανομίας, χαραγμένα στις μάντρες των εργοστασίων… από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο –δικό μας το αίμα· τρία κόκκινα γράμματα, σεμνή υπογραφή του λαού μας, στις λεωφόρους του μέλλοντος – ο δρόμος φεύγει γρήγορα, η Ιστορία δε γυρίζει πίσω» (Γ. Ρίτσος).
05-06-2023
