Βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν την έναρξη της Ονειρούπολης που ανοίγει τις πύλες της στη Δράμα, στις 2 Δεκεμβρίου. Η 1η Χριστουγεννιάτικη πολιτεία στην Ελλάδα ετοιμάζεται να φορέσει τα γιορτινά της και καλείται να πρωταγωνιστήσει πάλι για χάρη των παιδιών και της Χριστουγεννιάτικης μαγείας που σκορπίζει απλόχερα, αλλά πλέον σε ένα ομολογουμένως ανταγωνιστικό και πλέον διαφορετικό περιβάλλον εν έτει 2023.
Οι άνθρωποι που την διαχειρίζονται θα πρέπει να αναπτύξουν ακόμη περισσότερο τον θεσμό, 20 χρόνια μετά την δημιουργία του. Αυτό είναι και το στοίχημα στο οποίο καλούνται να ανταποκριθούν. Μια πρόκληση που πάντως σε κάθε περίπτωση είναι ευκολότερη, σε σχέση με το ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας το οποίο οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε 20 χρόνια πίσω με τη βοήθεια του συμπολίτη μας Γρηγόρη Αβανίδη, που ήταν ένας από τους κύριους εμπνευστές και δημιουργούς αυτής της πολύ επιτυχημένης, όπως αποδείχθηκε, προσπάθειας.
Ο ίδιος μιλώντας στα ΧΡΟΝΙΚΑ της Δράμας μας ταξιδεύει στην προσπάθεια δημιουργίας της Ονειρούπολης, 20 χρόνια πριν… «Όταν θυμάμαι πόσο απλά και αυθόρμητα ξεκίνησε πραγματικά συγκινούμαι, μοιάζει απίστευτο» εξηγεί και προσθέτει: Όλα ξεκίνησαν ένα μεσημέρι του καλοκαιριού του 2004, όταν με την Βίκυ Βουρνιά και τον Στράτο Αρβανιτίδη και με νέο δήμαρχο τότε τον Θωμά Μαργαρίτη, ρίξαμε την ιδέα στο τραπέζι. Θυμάμαι πολύ καλά την στιγμή που ο δήμαρχος το κατάλαβε και το πίστεψε αμέσως. Σήμερα αντιλαμβάνομαι ότι έβλεπε μπροστά. Μας είπε χαρακτηριστικά ότι δεν υπάρχει καθόλου προϋπολογισμός αλλά αν μας στηρίξει η «Δημοξυλουργική» (η τότε δημοτική επιχείρηση που έκανε ξύλινες κατασκευές), να προχωρήσουμε άμεσα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το απόγευμα πήγα στο σπίτι του Άρη Παπασταύρου από την Δημοξυλουργική, στη Νέα Αμισό. Είχε εικόνες από τη Γερμανία και κατάλαβε ακριβώς τι του περιέγραψα. Εκείνο το βράδυ δεν νομίζω να κοιμηθήκαμε, όλη τη νύχτα δημιουργούσαμε ιδέες… είχαμε μεγάλη αγωνία. Την άλλη μέρα ο Άρης μας φώναξε στο εργοστάσιο και μας ζήτησε σχέδια. Ήταν μια απίστευτη στιγμή. Η Ονειρούπολη Δράμας ξεκίνησε τότε, το καλοκαίρι του 2004. Ούτε εμείς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο μεγάλη θα γινόταν».
Το ταξίδι της Ονειρούπολης στο χρόνο
Μιλώντας για τα πρώτα χρόνια της ιστορίας του θεσμού μας εξηγεί: «Μπορώ σίγουρα να μιλήσω για τα πρώτα 7 χρόνια, μέχρι το 2010 που είχαμε την ευθύνη σχεδιασμού και λειτουργίας της. Ήταν αυτά τα χρόνια που δημιούργησαν το πανίσχυρο brand. Ήταν μια μεγάλη ομάδα συνεργατών που είχε μεράκι, κυριολεκτικά πάθος και πολύ αγάπη για την εκδήλωση. Μαζευόμασταν πολύ συχνά ολόκληρα βράδια (πάντα σε κάποιο άλλο σπίτι) και συζητούσαμε, βάζαμε ιδέες, λέγαμε φωναχτά τα όνειρα μας, μαλώναμε, γελούσαμε και στο τέλος δημιουργούσαμε μια Ονειρούπολη λαμπερή, φιλόξενη, όμορφη, χριστουγεννιάτική με επίκεντρο το παιδί. Στις συναντήσεις ήταν πάντα η Βίκυ, ο Στράτος, ο Θωμάς, ο Γρηγόρης, η Ποπία, η Άννα, η Βικούλα και η Αθανασία. Είχαμε επιπλέον δίπλα μας μια εξαιρετικά φιλότιμη και δημιουργική τεχνική ομάδα με τον Κώστα, τον Σταματάκη, τον Μπάμπη, τον Κώστα κ.α
Νομίζω ότι τότε μαζί με ολόκληρη την πόλη που μας αγκάλιασε, υπογράψαμε τις πιο λαμπερές στιγμές της ιστορίας της Ονειρούπολης. Από τότε όμως η εκδήλωση πέρασε πολλά κύματα.
Από την ακμή της το 2009 έφτασε και σε στιγμές που η εικόνα της με στενοχώρησαν. Στη διάρκεια αυτών τον χρόνων υπήρξαν σίγουρα και καλές ιδέες και φυσικά και άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά και προσπάθησαν. Εκτιμώ όμως ότι η πρώτη περίοδος της Ονειρούπολης ήταν αυτή που μπήκε στη καρδιά κάθε δραμινού. Αν και είναι κομμάτι της ζωής μου, σήμερα δεν παρακολουθώ από κοντά την εξέλιξή της. Νιώθω όμως συχνά ότι με πληγώνει η εικόνα και η φιλοσοφία της».
Το μέλλον της 1η Χριστουγεννιάτικης πολιτείας στη χώρα μας
Συνεχίζοντας την συζήτηση για την προοπτική του σημαντικού αυτού θεσμού εξηγεί: «Πρέπει καταρχάς να απαντήσουμε όλοι μαζί σαν κοινωνία στο ερώτημα τι είναι η Ονειρούπολη. Είναι ένα τουριστικό προϊόν με αναπτυξιακές διαστάσεις ή ένα τοπικό γεγονός; Αν είναι απλά το δεύτερο, είναι μια χαρά. Αν όμως θέλουμε εξωστρέφεια, έσοδα και πραγματικά αναπτυξιακές δράσεις πρέπει να το δούνε οι υπεύθυνοι σοβαρά, να αποφασίσουν τον τρόπο που θα αποκτήσει διεθνείς διαστάσεις και να αποδώσει πολλαπλά ακόμη στην πόλη, που σήμερα κανείς δεν μπορεί ούτε να φανταστεί.
Έχω μια συγκεκριμένη άποψη που ισχύει για όλα τα μεγάλα project. Για να προχωρήσει ένα μεγάλο έργο μπροστά και να παραμείνει διαχρονικά πετυχημένο, πρέπει οι άνθρωποι που το λειτουργούν να έχουν καθαρή αντίληψη τού ποια είναι η πραγματική του εικόνα και η θέση του τη δεδομένη στιγμή.
Η Ονειρούπολη σήμερα έχει τη βαριά κληρονομιά από το ισχυρό brand name της πρώτης 7ετίας αλλά κατά την άποψή μου έχει χάσει στην εξέλιξή της πολλά από τα στοιχεία που, προσωπικά, θεωρώ αυτονόητα και σημαντικά. Η φιλοσοφία και η ταυτότητα σε κάθε μεγάλη εκδήλωση πρέπει να πατούν σταθερά στην ιστορία της ενώ αντίθετα ο δραματολογικός ιστός πρέπει να εξελίσσεται συνεχώς. Ας μην ξεχνάμε φυσικά ότι η οργάνωση και η σκληρή δουλειά είναι πάντα το κλειδί για την επιτυχία.
Αν θα έπρεπε να απαντήσω στον εαυτό μου στο ερώτημα τι χρειάζεται σήμερα η Ονειρούπολη θα απαντούσα με πέντε λέξεις που –όσο και αν ακούγεται περίεργο– μέσα τους κρύβουν τον μόνο δρόμο για το λαμπερό μέλλον της… χρειάζεται «μία Ονειρούπολη μέσα στην Ονειρούπολη».