Για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου με τίτλο «Η δημοκρατία μεταξύ συγκυρίας και ιστορίας. Προσδοκίες και κίνδυνοι από την αναθεώρηση του Συντάγματος» θα βρεθεί την Κυριακή στη Δράμα ο Ευ. Βενιζέλος σε μια συζήτηση για το σύνταγμα και την αναθεώρησή του, τις κομματικές στρατηγικές και βεβαίως την πολιτική επικαιρότητα.
Με αφορμή την επίσκεψη του αυτή παραχώρησε συνέντευξη στα «Χ» όπου εκτός από τις σκέψεις του για την Συνταγματική Αναθεώρηση και την Συμφωνία των Πρεσπών δήλωσε ότι προοδευτικό σήμερα είναι πρωτίστως το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και άκρας δεξιάς, απαντώντας στο προοδευτικό μέτωπο που φιλοδοξεί να συστήσει ο Συριζα.
Μας μίλησε για τη συνέπεια στη γραμμή υπευθυνότητας που ακολούθησε και συνεχίζει να ακολουθεί η παράταξη που υπηρετεί αναλαμβάνοντας το δυσανάλογο κόστος και ξεκαθάρισε πως όταν η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου προχώρησε σε κυβέρνηση συνεργασίας έδωσε την σταθερή απάντηση στο δίλημμα μεταξύ των ίσων αποστάσεων και της προγραμματικής διακυβέρνησης. Τέλος, έδωσε το πολιτικό στίγμα στο δρόμο για τις εκλογές τονίζοντας ότι η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ διασφαλίζεται μέσω της στρατηγικής νίκης της αυτόνομης δημοκρατικής παράταξης.
Θέλω να ξεκινήσουμε τη σημερινή συνέντευξη με την κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία που συμβαίνει στις μέρες μας. Μετά και από τα αποτελέσματα της πρώτης ψηφοφορίας στη Βουλή πιστεύετε ότι είναι χρήσιμο να ολοκληρωθεί η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης;
Ας περιμένουμε να διεξαχθεί και η δεύτερη ψηφοφορία στις 13 Μαρτίου. Τότε θα έχουμε την πλήρη εικόνα της πρώτης φάσης της αναθεωρητικής διαδικασίας. Στη δεύτερη ψηφοφορία θα αποσαφηνισθεί η στάση του ΣΥΡΙΖΑ ως προς το ζήτημα του τρόπου εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και ειδικότερα ως προς την αποσύνδεση της εκλογής από την απειλή αυτόματης διάλυσης της Βουλής, αν δεν συγκεντρωθεί αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων στην τρίτη προσπάθεια. Με βάση τα αποτελέσματα της πρώτης ψηφοφορίας 221 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της ανάγκης αναθεώρησης των δυο βασικών διατάξεων που ρυθμίζουν τον τρόπο εκλογής του ΠτΔ. Αν αυτό το αποτέλεσμα επαναληφθεί σε λίγες ημέρες, τότε στην επόμενη Βουλή η απλή πλειοψηφία των 151 βουλευτών μπορεί να προβεί στην αναθεώρηση αυτών των διατάξεων και η εκλογή του επόμενου ΠτΔ να διεξαχθεί σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, π.χ. με την απλή πλειοψηφία των 151 βουλευτών χωρίς κίνδυνο διάλυσης της Βουλής. Θα αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική πλειοψηφία της επόμενης Βουλής αυτήν την ευχέρεια; Περιμένω και εγώ να δω τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά.
Από την άλλη μεριά, εάν η επόμενη απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει τέτοιες δυνατότητες, δεν υπάρχουν οι λόγοι και άρα οι προϋποθέσεις για την επιδίωξη ευρύτερων πλειοψηφιών και συναινέσεων. Αυτό μπορεί να εγκλωβίσει πολιτικά την επόμενη απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που μπορεί να νομίζει ότι είναι ασφαλής, επαρκής και πανίσχυρη, ενώ θα έχει μείνει εξαρχής μόνη, αντιμέτωπη με τον εαυτό της και τα εσωτερικά της όρια.
Ήταν τώρα η σωστή στιγμή, οι δύο γειτονικές χώρες να διευθετήσουν τις μεταξύ τους διαφορές με την υπογραφή Διεθνούς Συμφωνίας;
Η στιγμή, το momentum, ήταν σωστό και γιαυτό η Ελλάδα μπορούσε να επιτύχει πολύ καλύτερες ρυθμίσεις για την ιθαγένεια, τη γλώσσα, τη χρήση των μονολεκτικών όρων «Μακεδονία», «μακεδόνας», «μακεδονικός», την εσωτερική χρήση του σύνθετου ονόματος και τη νομικά αναγνωρισμένη χρήση των ιστορικών αφηγήσεων. Δυστυχώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με κοινή και αδιαίρετη ευθύνη του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου, δεν θέλησε να διαμορφώσει ενιαίο εθνικό μέτωπο αλλά να χρησιμοποιήσει τη διαπραγμάτευση και τη συμφωνία ως μοχλό παρέμβασης στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το αποτέλεσμα είναι η διάσπαση της εθνικής ενότητας και η ενίσχυση ακραίων θέσεων.
Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε να εξελίσσεται η προσπάθεια δημιουργίας προοδευτικού μετώπου μεκορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι είναι προοδευτικό σήμερα;
Όχι βέβαια! Ποιο προοδευτικό μέτωπο; Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να αντικαταστήσει τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ως κόμμα με τη συνεργασία με τους περισσότερους βουλευτές των ΑΝΕΛ ως άτομα. Η κυβερνητική πλειοψηφία συγκροτείται τώρα χάρη στις κυρίες Παπακώστα και Κουντουρά και τους κυρίους Κουίκ, Κόκκαλη και Ζουράρη μετά την «αυτοθυσία» του κ. Παπαχριστόπουλου που τώρα εμφανίζεται ως πολιτευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Προοδευτικό σήμερα είναι πρωτίστως το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και άκρας δεξιάς. Η κυβέρνηση της θεσμικής παρακμής και του οικονομικού και αναπτυξιακού αδιεξόδου που σπατάλησε τέσσερα πολύτιμα χρόνια, με αποτέλεσμα η χώρα τώρα να χρειάζεται εντατική προσπάθεια προκειμένου να επιστρέψει στα δεδομένα του 2014.
Δεν είναι μακριά η εποχή όπου ο δικομματισμός ήταν ανίκητος. Σήμερα γιατί ο χώρος ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ δυσκολεύεται να ορίσει αδιαπέραστα τα όρια της αυτονομίας του;
Εννοείτε τον δικομματισμό ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Δυστυχώς η εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ δεν ακολούθησε τις δύσκολες επιλογές μας της περιόδου 2010-2015. Ένα μεγάλο μέρος της μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα μιας «αντιμνημονιακής» πολιτικής. Αυτή η επιλογή δεν διαψεύστηκε απλώς αλλά εξευτελίστηκε μέσα από τις πολιτικές που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που αρνήθηκαν να ψηφίσουν το πρώτο ή το δεύτερο μνημόνιο, ψήφισαν ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με ενθουσιασμό το τρίτο μνημόνιο και τις πολιτικές του υπερπλεονάσματος που κατακρεούργησε τη μεσαία τάξη και έριξε τη χώρα στη στασιμοχρεοκοπία. Μόνο η δική μας παράταξη ακολούθησε όλη αυτή την περίοδο συνεχώς τη γραμμή της υπευθυνότητας αναλαμβάνοντας δυσανάλογο κόστος. Τώρα και πάλι μόνο η δημοκρατική-προοδευτική παράταξη, το ΚΙΝΑΛ, μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης. Η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ διασφαλίζεται μέσω της στρατηγικής νίκης της δημοκρατικής παράταξης που μπορεί να εγγυηθεί σταθερότητα, δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα. Γι´ αυτό χρειάζεται να έχει την αναγκαία εκλογική και κοινοβουλευτική ισχύ.
Επί των ημερών της Προεδρίας σας συμμετείχατε σε Κυβέρνηση συνεργασίας με γνώμονα τις πολιτικές ανάγκες του τόπου και όχι τις κομματικές προτεραιότητες. Στο ερώτημα που προκύπτει σήμερα: «ίσες αποστάσεις vs προγραμματική διακυβέρνηση» πώς τοποθετήστε;
Η κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας συγκροτήθηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2011 επί προεδρίας Γ. Παπανδρέου με το σχήμα της κυβέρνησης Παπαδήμου και τη συμμετοχή ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ. Μετά τις διπλές εκλογές του Μαΐου – Ιουνίου 2012, η ευρεία συνεργασία συνεχίστηκε με τη συμμετοχή και της ΔΗΜΑΡ. Το προγραμματικό πλαίσιο ήταν πάντα το ίδιο. Αυτό που διαμόρφωσε αρχικά μόνο του το ΠΑΣΟΚ μεταξύ 2010-2011. «Ίσες αποστάσεις» δεν σημαίνει συνεπώς τίποτα. Δεν είμαστε «ουδέτεροι». Πρώτος στόχος είναι να φύγει η «κυβέρνηση / όνειδος». Η πολιτική αυτονομία της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης σημαίνει όμως πολλά και για τον τόπο και για την παράταξη. Πολιτική αυτονομία σημαίνει πρωτίστως προγραμματική πρωτοβουλία για την ανασύνταξη της χώρας με τις ολοκληρωμένες και υπεύθυνες προτάσεις μας. Σημαίνει καθοριστικό και εγγυητικό ρόλο ως προς την αναθεώρηση του Συντάγματος, την εκλογή του ΠτΔ, τη διαμόρφωση ενός σταθερού εκλογικού συστήματος. Η πολιτική αυτονομία της δίκης μας παράταξης οδηγεί στην στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.