Του Αχιλλέα Παπαδόπουλου, Ειδικού Καρδιολόγου
Στην Ελλάδα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ο ρόλος της γυναίκας-μάνας ήταν πάντα ξεχωριστός. Αποτελούσε και αποτελεί το ψυχολογικό στήριγμα της οικογένειας και έναν σημαντικό παράγοντα στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών της.
Ακόμα και σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, αν και είναι εργαζόμενη, ο ρόλος της γυναίκας-μάνας στην οικογένεια εξακολουθεί να είναι καταλυτικός. Είναι αυτή που θα δώσει τα κίνητρα και το συναίσθημα στην άθληση και θα είναι δίπλα τους μέρα και νύχτα κάνοντας τη ζωή των παιδιών-αθλητών περισσότερο ανθρώπινη.
Η καθημερινή μητρική φροντίδα είναι ουσιαστική για τον ίδιο τον αθλητή, που αγωνίζεται στον αθλητικό στίβο με κόπο και ιδρώτα για να απολαύσει τη συμμετοχή, να πετύχει τη νίκη και να αποκτήσει την αθλητική αναγνώριση.
Από την κλασική Ελλάδα, το παράδειγμα της Καλλιπάτειρας έρχεται να αναδείξει το μεγαλείο της γυναίκας. Κόρη του Περιοδονίκη Διαγόρα του Ρόδιου, που ανατράφηκε μέσα στον αθλητισμό. Αψηφώντας τον Ολυμπιακό νόμο που απαγόρευε την είσοδο των γυναικών στους αγώνες και τιμωρούνταν με τη θανατική ποινή, ντυμένη άνδρας-γυμναστής πήγε να καμαρώσει τον γιο της, παλαιστή Πεισίδορο.
Η Καλλιπάτειρα, σύζυγος η ίδια Ολυμπιονίκη, με 3 αδέλφια και έναν ανιψιό Ολυμπιονίκες, αποτελεί μέχρι σήμερα τον ορισμό της γυναίκας-μάνας του αθλητή, που δεν δίστασε να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή της μπροστά στο μεγαλείο της μητρότητας και το όραμα της νίκης.
Ανθρωπολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες έχουν μελετήσει ενδελεχώς τον ρόλο της μάνας του αθλητή στις κοινωνίες, όπου εκείνη διαδραματίζει έντονο και αποφασιστικό ρόλο. Η ιστοριογραφία βρίθει από στερεότυπα σχήματα μάνας αθλητή, η οποία, με την αδιάλλακτη στήριξη προς τα παιδιά της, έδωσε ανεξαρτησία και δύναμη σε αυτά, ώστε να κατορθώσουν το φαινομενικά ακατόρθωτο.
Το γεγονός ότι η μάνα ξέρει και μπορεί να πράξει για το παιδί της το αδύνατο, μπορεί να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο στερεότυπο συμπεριφοράς στο παιδί-αθλητή, που προσπαθεί διαρκώς και με υπομονή να περάσει τα όριά του, κατακτώντας τον στόχο του.
Ο όρος «μάνα» στο πλαίσιο της ελληνικής νοοτροπίας χρησιμοποιείται για αυτό που αυτή θέλει, δηλαδή Μία και Μοναδική. Η ύψιστη σημασία της στην οικογένεια δεν αμφισβητείται, ενώ για τους Έλληνες η μάνα είναι ένα είδος άβατου, για την οποία όλος ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει στο παιδί της.
Για τον σύγχρονο Έλληνα αθλητή, η υπερδραστήρια σύγχρονη μητέρα, παρακολουθώντας την κοινωνική πραγματικότητα, γίνεται δυνατότερη και πιο ουσιαστική καθοδηγώντας και υποστηρίζοντας το παιδί της τόσο στην άθληση αναψυχής όσο και στον πρωταθλητισμό.
Αλλά, τελικά, τι μεταφέρει η γυναίκα με την ιδιότητα της μάνας στους σημερινούς αθλητές και αυριανούς πρωταθλητές;
Αρχικά, τις αρχές και τα ήθη της οικογένειας, την πειθαρχία, τη λήψη σωστών αποφάσεων που αφορούν τους ίδιους και την καλή οργάνωση της καθημερινότητάς τους. Αμετροεπής ή συγκρατημένη, γλυκιά ή σκληρή, υπέρμετρα φιλόδοξη ή όχι, προσπαθεί να μεταφέρει στο παιδί της ασφάλεια, αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, βαθιά πίστη για επιτυχία, ενώ το βοηθά να αντιμετωπίζει τον φόβο της αγωνιστικής αποτυχίας.
Πριν ο κόσμος γνωρίσει τους Ολυμπιονίκες, οι μητέρες τους πίστεψαν στις δυνατότητές τους και στάθηκαν δίπλα τους. Αλλά επειδή η μάνα επιθυμεί να κάνει το καλύτερο και πολλές φορές πετυχαίνει το αντίθετο, η σωστή μάνα του αθλητή πρέπει να ξέρει πότε και πώς να αποστασιοποιηθεί από τον ίδιο της τον ρόλο. Και η καλύτερη στιγμή είναι όταν στεγνώσουν τα δάκρυα της συγκίνησης, βλέποντας το παιδί της στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Γιατί ο αθλητής ξέρει ότι η μάνα θα είναι πάντα εκεί.
