Το ένα πουλάκι:
Αλλαγή σκηνικού.
*
Μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια θεατρικής παράστασης. Μιλάμε για το θέατρο διότι, παρ’ όλο που σκηνικά έχουμε και στον κινηματογράφο, εκεί οι αλλαγές δεν αποτελούν πρόβλημα.
*
Πώς γίνεται η αλλαγή σκηνικού στο θέατρο; Α, όπως ξέρετε δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος. Ο τρόπος αλλαγής υποβάλλεται από διάφορους παράγοντες, ενδογενείς ή/και εξωγενείς.
*
Πρώτα πρώτα, για να έχουμε αλλαγή σκηνικού, πρέπει να έχουμε… σκηνικά. Το λέω αυτό διότι, όπως ξέρετε όσοι παρακολουθείτε σύγχρονες παραστάσεις, υπάρχουν φορές που τα σκηνικά απλώς… εννοούνται.
*
Αλλά και να υπάρχουν, δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά πρέπει να αλλάξουν. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, είναι ανάγκη να μας μεταφέρει ο συγγραφέας του έργου σε δύο τουλάχιστον διαφορετικά σημεία, ή στο ίδιο, αφού έχει υποστεί αλλαγές.
*
Η αλλαγή σκηνικού εξαρτάται και από την αίθουσα στην οποία ανεβαίνει η παράσταση. Αν πρόκειται για μια κλασική θεατρική σκηνή, όπως αυτές που ΔΕΝ υπάρχουν στην πόλη μας, τότε χρησιμοποιείται η αυλαία.
*
«Πέφτει» η αυλαία, κλείνει η σκηνή, και παραμένει κλειστή όση ώρα χρειάζεται για την αλλαγή του σκηνικού, η οποία, παλαιότερα, γινόταν από προσωπικό που έκανε ακριβώς αυτή τη δουλειά.
*
Σήμερα την κάνουν οι ηθοποιοί! Πώς το ξέρουμε, αφού γίνεται πίσω από την κλειστή αυλαία; Το καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα, ιδιαίτερα όταν οι παραστάσεις ανεβαίνουν σε χώρους όπως αυτούς που διαθέτει η πόλη μας.
*
Όπου ΔΕΝ υπάρχει κανονική θεατρική σκηνή. Επομένως, οι αλλαγές σκηνικού που απαιτούνται, πραγματοποιούνται υποχρεωτικά μπροστά στα μάτια των θεατών. Είναι κι αυτό μέρος της θεατρικής σύμβασης.
*
Γιατί σας τα λέω όμως όλα αυτά; Επιτρέψτε μου, προκειμένου να απαντήσω, να παραβώ κι εγώ μια σύμβαση της καθημερινής μας κουβέντας και να σας αποκαλύψω ότι το κάνω για δύο λόγους.
*
Ο πρώτος (εδώ βρίσκεται η παράβαση της σύμβασης) είναι για… να κερδίσω χρόνο, αφού η συζήτηση αυτή πρέπει να έχει συγκεκριμένη έκταση. Ε, τι να κάνουμε, κάποτε αναγκαζόμαστε να μιλάμε παίζοντας καθυστέρηση.
*
Το άλλο πουλάκι:
Υπάρχει όμως και δεύτερος.
*
Πάντα υπάρχει, διαφορετικά θα μιλούσαμε κυριολεκτικά στον αέρα. Ο λόγος λοιπόν σήμερα είναι το κυριακάτικο πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ, που γράφει επί λέξει «οι Πρέσπες αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό».
*
Τι είπαμε; Για να αλλάξεις ένα σκηνικό, πρέπει, πρωτίστως, αυτό να… υπάρχει. Αν δεν υπάρχει, και εννοείται, πρέπει όλοι οι θεατές να το «βλέπουν» με τον ίδιο τρόπο. Αν ο ένας «βλέπει» καναπέ εκεί που ο άλλος «βλέπει» τραπέζι…
*
Τι μας λέει, λοιπόν, η ΑΥΓΗ, πέρα από την παραδοχή ότι οι Πρέσπες είχαν στόχο (και) την αλλαγή πολιτικού σκηνικού; «Το ζητούμενο για την Αριστερά είναι η πολιτική προσέγγιση με τον μεσαίο χώρο, με στόχο τη συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου».
*
Εδώ, λοιπόν, υπάρχει, ή επανεφευρίσκεται μια αριστερά, με άλφα μάλιστα κεφαλαίο, η οποία γειτονεύει με έναν μεσαίο χώρο (με μικρά) με τον οποίο θέλει να συγκροτήσει έναν πόλο προοδευτικό.
*
Το ερώτημα -αν πράγματι υπάρχει αυτό το «σκηνικό» και δεν είναι κάτι που το βλέπει μόνον ο συντάκτης της ΑΥΓΗΣ και κάποιοι άλλοι- είναι… γιατί τώρα; Γιατί μετά τις Πρέσπες; Τι είναι αυτό που άλλαξε και δημιουργεί το νέο «ζητούμενο»;
*
Μήπως είναι που έφυγαν τα ακροδεξιά βαρίδια, δηλαδή οι ΑΝΕΛ, από την κυβέρνηση; Και, αν πράγματι έφυγαν (αφού οι καλύτεροι έμειναν και θα επιβραβευτούν γι’ αυτό) γιατί η «Αριστερά» περίμενε τις Πρέσπες;
*
Γιατί δεν τους έδιωχνε νωρίτερα, ώστε να συγκροτήσει αυτόν τον «προοδευτικό πόλο» με όσους από τον «μεσαίο χώρο» μπορέσει να βρει πρόθυμους γι’ αυτή τη συγκρότηση; (Δεν ρωτώ γιατί αυτό δεν ήταν «ζητούμενο» από το 2015 ακόμη!)
*
Αν διαβάσεις παρακάτω, η καλή εφημερίδα κάνει μια προσπάθεια: «Γίνονται σαφείς οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη στρατηγική για δίκαιη ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή και το σχέδιο για τη νεοφιλελεύθερη παλινόρθωση».
*
Αυτές οι διαχωριστικές γραμμές (προς τι ο πληθυντικός;) γίνονται σαφείς τώρα; Μετά τις Πρέσπες; Και από πού τεκμαίρεται ότι οι γραμμές αυτές χωρίζουν τη «στρατηγική» από το «σχέδιο» που περιγράφει η εφημερίδα;
*
Και ένα τρίτο πουλάκι:
Από πού πάει να ψαρέψει;
*
Διότι, αμέσως παρακάτω, μετά από μια αναφορά στη Νέα Δημοκρατία που «κινείται ως εκκρεμές ανάμεσα στην ακροδεξιά στροφή, που ακολούθησε στις Πρέσπες και την προσπάθεια οριοθέτησης απέναντι στην Ακροδεξιά»…
*
(με κεφαλαίο και αυτή) μιλάει για τον μεσαίο χώρο, στον οποίο υποτίθεται ότι απευθύνει το κάλεσμα για τη συγκρότηση του πόλου. Και τι λέει; «Σε έντονη περιδίνηση η Κεντροαριστερά.
*
Εγκλωβισμός στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ σύνδρομο από το ΚΙΝ.ΑΛΛ., προσπάθεια επανεκκίνησης με ίσες αποστάσεις από το Ποτάμι». Αν όμως έτσι είναι τα πράγματα, τότε με ποιους θα γίνει η προσπάθεια προσέγγισης;
*
Φαντάζομαι, φίλοι μου, καταλάβατε πού πάει το πράγμα. Η εφημερίδα προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της και τους αναγνώστες της για δύο πράγματα, τα οποία, αν ίσχυαν, δεν χρειαζόταν να πειστεί κανείς.
*
Το πρώτο είναι ότι έχουμε, πλέον, κυβέρνηση Αριστεράς. Το «πλέον» αναφέρεται στην απομάκρυνση των ΑΝΕΛ που, όσο να πεις, αποτελούσαν μια μικρή παραφωνία στο αριστερό προφίλ της κυβέρνησης.
*
Το δεύτερο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση έχει μια στρατηγική για δίκαιη ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Όπως ξέρετε η στρατηγική είναι κάτι που, εξ ορισμού, αναφέρεται στο μέλλον.
*
Δηλαδή στις εκλογές που έρχονται.
