Αμέτρητα καραβάκια το βράδυ της παραμονής φώτισαν τη λίμνη
Με την τιμή που αρμόζει στην Πολιούχο της Δράμας και χωρίς την καθιερωμένη λιτανεία για λόγους αποφυγής συνωστισμού, πραγματοποιήθηκε φέτος ο εορτασμός της Αγίας Βαρβάρας.
Την παραμονή της γιορτής, την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό, χοροστατούντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Δράμας κ. Παύλου, ενώ ανήμερα πραγματοποιήθηκε ο Όρθρος και ακολούθως, στο Στρατόπεδο Φωστηρίδη, της Μονάδας Πυροβολικού, εψάλη η καθιερωμένη δοξολογία.
Χιλιάδες Δραμινοί, περιμένοντας υπομονετικά και τηρώντας τους υγειονομικούς κανόνες, έσπευσαν και φέτος να προσκυνήσουν στον Ναό της Αγίας Βαρβάρας, την παραμονή και ανήμερα της γιορτής. Ούτε το ψιλόβροχο αλλά ούτε ο φόβος της πανδημίας στάθηκαν ικανά να αποθαρρύνουν τους πιστούς να ανάψουν ένα κερί στον Ιερό Ναό της Προστάτιδας της πόλης και του Πυροβολικού. Οικογένειες με μικρά παιδιά έσπευσαν όχι μόνο να προσκυνήσουν στον Ναό της Αγίας Βαρβάρας αλλά και να ρίξουν το καραβάκι τους στη λίμνη, συμμετάσχουν σε ένα πατροπαράδοτο έθιμο, που εδώ και δεκάδες χρόνια στη Δράμα είναι αναφαίρετο τμήμα του εορτασμού της Πολιούχου.
Τόσο στην είσοδο του Ναού όσο και γύρω από αυτόν υπήρχε διακριτική παρουσία της Αστυνομίας, για την επίβλεψη της τήρησης των υγειονομικών μέτρων.
Η νύχτα της παραμονής φωτίστηκε από τα καραβάκια των ευχών
Το γνωστό έθιμο με τα «καραβάκια των ευχών» αναβίωσε και φέτος, φωτίζοντας τη νύχτα της παραμονής τα νερά της ομώνυμης λιμνούλας. Αμέτρητα αυτοσχέδια καραβάκια καθελκύστηκαν από τα χέρια των παιδιών, αναβιώνοντας το διαχρονικό έθιμο της γιορτής που παραμένει ολοζώντανο και αναλλοίωτο στο χρόνο με μοναδική ίσως διαφορά τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή τους. Από το ξύλο στο φελιζόλ και έπειτα σε πιο οικολογικά υλικά, το έθιμο παραμένει και συνεχίζει να φωτίζει με τη φλόγα των κεριών τα παιδικά όνειρα αλλά και τον θρύλο που περιβάλλει τη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα.
Σχετικά με την παράδοση της ημέρας η Ιερά Μητρόπολη Δράμας: «Σύμφωνα με τον θρύλο που τυλίγει τις πηγές της πόλης, κατά τους βυζαντινούς χρόνους υπήρχε στον χώρο όπου βρίσκεται σήμερα η λίμνη ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Βαρβάρα. Οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν την πόλη το 1380, το γκρέμισαν και στη θέση του προσπάθησαν να φτιάξουν ένα τζαμί. Με θαύμα, όμως, της Αγίας Βαρβάρας πλημμύρισε η περιοχή κατά την ημέρα της γιορτής της και το τζαμί δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Από τότε η Αγία Βαρβάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη, με τα θεμέλια που υπήρχαν χτίστηκε η καινούρια εκκλησία που αφιερώθηκε στην Αγία που έσωσε το εκκλησάκι της. Έκτοτε, στις 4 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο η πόλη της Δράμας τιμά τη μνήμη της πολιούχου της.
Τον θρύλο αυτό ακολούθησε το έθιμο με τα καραβάκια, οι εκδοχές του οποίου είναι δύο. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας, μετά τη λιτανεία, ο κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την Αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.
Η δεύτερη εκδοχή βασίζεται στο ότι η Αγία Βαρβάρα εκτός από προστάτιδα του πυροβολικού ήταν και η προστάτιδα των κοριτσιών που τις φύλαγε από τη γλωσσοφαγιά και βοηθούσε τα «τυχερά» του γάμου τους. Έτσι όλα τα ελεύθερα κορίτσια στις 3 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια του εσπερινού και μόλις σκοτείνιαζε, άναβαν κεριά στον ανατολικό τοίχο της λίμνης. Κάποιες κοπέλες έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μία ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.
Ο σημερινός Ναός κτίστηκε το 1920 και το καμπαναριό του αντικατοπτρίζεται στα νερά της μικρής λίμνης, στον χώρο που υπήρχε το παλιό εκκλησάκι».