Της Νόρας Κωνσταντινίδου
Έκθεση κλασικών ραδιοφώνων
Επισκέψιμη από 23 Μαρτίου έως 5 Ιουνίου 2023
Το καλαίσθητο προσπέκτους (ολιγοσέλιδο έντυπο με χρήσιμες πληροφορίες), διανεμημένο δωρεάν στους επισκέπτες της έκθεσης των κλασικών ραδιοφώνων γίνεται απαραίτητο για όλους εμάς προκειμένου να δούμε, να γνωρίσουμε, να πληροφορηθούμε και να θαυμάσουμε τα εκθέματα με την ενημερωτική κεφαλίδα: «Μέρες ραδιοφώνου». Το είκοσι τεσσάρων σελίδων τυπωμένο φυλλάδιο κυκλοφορεί ενδεικτικά για την αναμενόμενη επιτυχία της παρουσίασης των εκθεμάτων στον πολιτιστικό χώρο (Α.Μ.Κ.Ε. ΚΥΚΛΩΨ), απέναντι από το «Νησάκι». Ως παραδειγματική και επαινετή εκτιμάται η συμμετοχή των Δραμινών συλλεκτών οι οποίοι σαν ρέκτες που λογίζονται, τους αναφέρουμε τιμητικά με τα ονοματεπώνυμά τους, όπως: Σωφρόνιος Μαρκίδης (κινητήριος δύναμη), Νίκος Γκιαούρης, Αναστάσιος Καραπαναγιωτίδης. Τρεις αναγνωρίσιμοι συλλέκτες ραδιοφώνων που έχουν καταργήσει το εγώ και πέρασαν στο κατά Μακρυγιάννη στο Εμείς, με προεξέχοντα τον επίσημο φορέα, τον κορυφαίο κ. Άρη Θεοδωρίδη.
Γνώριμο πρόσωπο και περισπούδαστο στον τομέα του ο Σωφρόνιος Μαρκίδης (Φυσικός στις επιλογές του και συλλέκτης ραδιοφώνων στις από καρδιάς του αναζητήσεις) πρωτοστατεί με όλη του την αγάπη στην έκθεση με τα ραδιόφωνα. Γέννημα και θρέμμα Δραμινός. Καμάρι της Δράμας ας τον ονομάσουμε, αφού δεν μπορούμε κάποια στιγμή να διευρύνουμε τον κύκλο των ξεχωριστών πολιτών που καλύπτουν τις προσδοκίες των ανήσυχων ανθρώπων αυτής της πόλης. Ή, καλύτερα, αν με τη θέλησή μας αναγνωρίζουμε και επαινούμε άτομα που από μόνα τους τάσσονται και αγωνίζονται για το γενικό καλό.
Πρωινό Κυριακής (7 Μαΐου 2023), μετά την απόλυση του εκκλησιάσματος βρεθήκαμε με τη Γεωργία στον νέο εκθεσιακό χώρο της Δράμας. «Ώρες λειτουργίας της έκθεσης ώρα 11 το πρωί», μας είπαν όταν ρωτήσαμε και έτσι ήταν, ενώ ο παιδόκοσμος δεν μπορούσε εξαιτίας του ύψους τους να κρύψει τον Σώφρονα Μαρκίδη τον οποίο έχουν περικυκλώσει. Οι συνοδοί (πατέρες – μανάδες) στο παραδίπλα των μικρών παιδιών και των σχολιόπαιδων περίμεναν την έναρξη. Όταν πλησιάσαμε με τη φίλη, η μαγεία του λόγου του φορέα της έκθεσης μάς περιτύλιξε. Οι μικροί σιώπησαν χωρίς τις υποδείξεις των μεγάλων και οι μεγάλοι έπαψαν να συνομιλούν από την ησυχία που επικράτησε. Η προσδοκία αγκάλιασε το ξεκίνημά της για την περιήγηση των εκθεμάτων. Ουσιαστικά πλέον ο περιβάλλον χώρος επέβαλε την πρέπουσα συμπεριφορά. Στις αίθουσες του νέου μουσείου (δώρημα του κατεξοχήν ευεργέτη κυρίου Άρη Θεοδωρίδη) τα πεντακάθαρα ραδιόφωνα στη σωστή τους θέση και πάνω στα υψούμενα τραπεζάκια με εγνωσμένη καλαισθησία για την τοποθέτησή τους, δήλωναν όλα την περίσσια φροντίδα που χρειάσθηκε για την τέλεια παρουσίαση των εκθεμάτων. Μόνο οι αφίσες αρκετές στον αριθμό, οι τοιχοκολλημένες ψηλότερα από τα ραδιόφωνα, αποσπούσαν ακριβοδίκαια την προσοχή. Κάποιες αφίσες «έκλειναν το μάτι» στους μεγάλους για τα υπονοούμενα και για τα πειράγματα που έκρυβαν τις έννοιες στα θέματά τους.
Ο Σώφρων Μαρκίδης, άνετος στο λόγο, πειστικός στις επεξηγήσεις, κάτοχος στις περιγραφικές του γνώσεις, χωρίς να αφήσει τα μάτια του από τους μικρούς επισκέπτες του, που τους υπολόγιζε το περισσότερο, μιλούσε. Αντί να χαϊδέψει από κανένα κεφαλάκι των παιδιών, χάιδευε τα ραδιόφωνα εσωτερικά και εξωτερικά δεικνύοντας τις μπαταρίες, τους λαμπτήρες τους και σχολιάζοντας το είδος του ξύλου στην κατασκευή τους. Εκθείαζε τους τεχνίτες για το όργιο της φαντασίας τους για τη χρήση του υλικών στην επένδυση των λαλίστατων στο εσωτερικό τους μηχανών έβγαζε στο φανερό τις υποδείξεις του για το μέλλον («Μέγας Λέκτωρ» ονόμασε επακριβώς ο Χρίστος Τσιγγιρίδης, δημιουργός του ραδιοφώνου διευκολύνοντας έτσι την αδόκιμη λέξη ραδιόφωνο, άγνωστη τότε).
Άνετος στις επεξηγήσεις του ο καθηγητής κ. Μαρκίδης, ακούραστος στις περιγραφές, ευαίσθητος στους όποιους ήχους, που υπαρκτοί τον περιτριγύριζαν αθέατοι, μας προέτρεπαν να του προσδώσουμε το ανάλογο με την ευγένεια της ψυχής του. Σιωπούσαμε ακούγοντάς τον. Ίσως κάπου εδώ η αναγνωρίσιμη ευγένειά του να συγγενεύει με αυτήν του πρωτοπόρου Έλληνα δημιουργού, του Χρίστου Τσιγγιρίδη, που βρήκε τους αποδέκτες της εφευρετικότητας του και τους εμπιστεύτηκε στους Ναυτικούς την 25η Μαρτίου να μεταδώσουν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας από ραδιοφώνου. Επομένως το «Κύματι Θαλάσσης…[…] υπό γης έκρυψαν των σεσωσμένων οι παίδες», που πασχαλιάτικα ακούσθηκε πρώτο στην έναρξη λίγο πριν από το «Χριστός Ανέστη» έχει την αξία του. Μόνο που οι σεσωσμένοι παίδες σήμερα και από πάντα στη θάλασσα, στην ξένη γη στέλνουν τα παιδιά τους κι αυτό πονάει. Καταργεί την αγάπη, πριονίζει την οικογένεια και την απογυμνώνει από την αλήθεια. Η αληθινή αγάπη ζει την οικογένεια όσο την ενώνει. Οι «ώρες ραδιοφώνου» στο προσπέκτους της έκθεσης έχουν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις δύο λέξεις της φράσης, την αγάπη. Την υπονοούν οι επισκέπτες, τη βλέπουν ζωντανή στους συντελεστές της έκθεσης. Τη φέρνει στα σωθικά του ο καθηγητής της Φυσικής που αγαπά τη μάνα φύση, όσο και εκείνη αγαπά τα παιδιά παρασέρνοντας όλους εμάς στην αγάπη ανθρώπων που αξίζουν.
