Πέρασε ένα σαρανταήμερο από τις εκδηλώσεις μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Στο σύνολό της η χρονική διάρκεια που ανταποκρίθηκε στις εκφράσεις τιμής και μνημοσύνης ήταν περίπου τριήμερη (απόγευμα Παρασκευής, ολοήμερο της ημέρας του Σαββάτου και της Κυριακής). Οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα κεντρικά και κατάλληλα σημεία της πόλης, όπως: Στην πλατεία Ελευθερίας της Δράμας, στο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου της Δράμας, στο πάρκο των Κομνηνών στη Νέα Κρώμνη, όπως και στη νοτιοανατολική πλευρά του Εθνικού κήπου της Δράμας. Ο προσεγμένος προσανατολισμός του συγκροτημένου νέου μνημείου υπήρξε και είναι επιτυχημένος. Σχεδόν εφάπτεται της κεντρικής αρτηρίας στην οδό Πατριάρχου Διονυσίου που οδηγεί στην έξοδο από την πόλη της Δράμας προς τη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες αλλά και στους εισερχόμενους «στην πόλη της Αγίας Βαρβάρας» από τις σημαδιακές παραπάνω μεγαλουπόλεις.
Το νέο ανεγερθέν μνημείο, έργο σημαντικό κατά γενική ομολογία, φαίνεται να καλύπτει με επάρκεια το σκοπό της αποστολής του. Σχεδιάσθηκε, θεμελιώθηκε, ανεγέρθηκε και εγκαινιάσθηκε. Έτυχε επί πλέον μελέτης, σπουδής των ιστορικών γεγονότων και τη γλυπτικής εργασίας πάνω στο μαρμάρο με τη σμίλη, με επιμονή στη λεπτομέρεια από τον ονομαστό γλύπτη Γιώργο Κικώτη. Κι όλα αυτά, με την επί μέρους ανάδειξη του θέματος της Γενοκτονίας, να εμπεριέχεται στην καλαίσθητη και γενική συμβολική εμφάνιση του εμβληματικού Μνημείου. Γιατί, μεταξύ όλων των άλλων, η σύνθεση που επιχειρήθηκε πέτυχε να συνομιλεί δια μέσου της εικόνας με τον θεατή-επισκέπτη. Κατέληξε σε έμβλημα, ένα έμβλημα τρίπτυχο σύμφωνο με τις αρχές της κοινωνίας: Οικογένεια, πίστη, πατρίδα. Η οικογένεια αναπαρίσταται στο μνημείο με ένα πανικόβλητο αγόρι στην αγκαλιά της μάνας, με τον πατέρα σε άγνωστο μέρος περιπεπλεγμένος στις πορείες των εξοντώσεων. Η πίστη αποδίδεται συνυφασμένη με το «ανέσπερο φως» της κανδήλας. Υπαγορεύει την ελπίδα μέσα στα σκοτάδια της νύχτας! Η Πατρίδα: Ο τόπος της γεννήσεως που έχασε.
Αξίζει να σημειωθεί πως το αίτημα της ανέγερσης μνημείου στην πόλη της Δράμας για τους αδικοχαμένους των Ποντίων στα πλαίσια της Γενοκτονίας, προσδιορίζεται ως το από πολλών χρόνων σιωπηλό και ξεκάθαρο αιτούμενο του δραμινού λαού. Ορισμένως η επιθυμία ήταν προδιαγραμμένη μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Παρέμεινε ωστόσο ως ένα «εν υπνώσει» αιτούμενο, μόνιμο ζητούμενο, χρόνιο και επίμονο, ως μια σπίθα κρυμμένη στη χόβολη της στάχτης. Με την έναρξη όμως των δυο πρώτων «Παγκοσμίων Συνεδρίων του Ποντιακού Ελληνισμού» τη δεκαετία του ογδόντα (1983 το πρώτο – 1988 το δεύτερο), το αίτημα που πολύπλευρα συζητήθηκε, αναζωπυρώθηκε. Σειρά ενεργειών που δεν μπόρεσε να συγκαλύψει κανένα σύμφωνο φιλίας και καμία πρόθεση καλής γειτονίας αναγνωρίσθηκαν. Αιτιολογίες δεν εισχωρούν στις εμπράγματες ανθρωποσφαγές, στους λευκούς θανάτους στις ατέλειωτες αναγκαστικές πορείες και στα τάγματα εργασίας κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Με αυτές τις τεσσάρων λογιών βιωματικές κακουχίες, οι οποίες στέρησαν τη ζωή στους Έλληνες του Πόντου καταπιάστηκε να τις αναστήσει με εικόνες γλυπτές πάνω σε μάρμαρο, ο γλύπτης από την πρώην Σοβιετική Ένωση Γιώργος Κικιώτης, αριστούχος στην Ανώτερη Σχολή Καλών Τεχνών της Άλμα- Άτα. Γράφτηκε από τον καθηγητή Κωνσταντίνο Φωτιάδη, πως ο Γιώργος Κικώτης δεν ξεχνά την Ποντιακή του καταγωγή. Φιλοτεχνεί με τον προσήκοντα σεβασμό τα πρόσωπα των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Το κενό των εκατό χρόνων που μεσολάβησε από τον ξεριζωμό των Ποντίων μέχρι σήμερα, δεν συμπληρώθηκε από κανένα μνημείο συμβολικής αναπαράστασης στην ποντιομάνα Δράμα. Μάταια οι πολιτιστικοί Σύλλογοι πίεζαν για λίγη κατανόηση στο αίτημά τους που ήταν ταυτόχρονα αίτημα των απανταχού στον κόσμο Ελλήνων με ποντιακή την καταγωγή. Παράλληλη ήταν και υποβολή προτάσεων των Ποντίων Βουλευτών προς τον Πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Από την εφημερίδα «ΧΡΟΝΙΚΑ» της Δράμας συνέλεξα πολλές δημοσιευμένες σχετικές προτάσεις επί προτάσεων και ερωτήσεις επί ερωτήσεων από ορισμένο Βουλευτή του οποίου σεβόμαστε τα προσωπικά δεδομένα.
Ο σεβασμός που έχει αποδοθεί απέναντι στην ανωνυμία καλύφθηκε από το Δήμαρχο Δράμας κύριο Χριστόφορο Μαμσάκο με αξιοπρέπεια. Ο χορηγός της ολοκληρωμένης δαπάνης του Μνημείου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου απέφυγε τη δημοσιότητα. Τιμήθηκε από τον κύριο Δήμαρχο με την επιζητούμενη σιωπή. Για μας τους απλούς πολίτες χειρονομίες του είδους που αποδεδειγμένα περίσσεψαν στην πόλη μας, ενισχύουν τις καλύτερες των ελπίδων μας. Ο γλύπτης Γιώργος Κικώτης με την όση αξιοσύνη του θα είναι συνοδοιπόρος μας.