Σε παλαιότερη κυριακάτικη εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» με ημερομηνία 12 Ιουνίου 2016 και με το γενικό τίτλο «Η ποίηση της λιτότητας» διαβάζοντας τα κριτικά κείμενα τις σχετικές με τις δύο αντίστοιχες δίγλωσσες ανθολογίες που τότε κυκλοφόρησαν, διαπίστωσα πως η δημοσιότητα της ελληνικής οικονομικής κρίσης αφορούσε και απασχολούσε στην Ευρώπη τη λογοτεχνική παραγωγή της χώρας μου. Στα καλοτυπωμένα εξώφυλλα των δύο βιβλίων που δόθηκαν σε εκείνη τη δημοσιότητα, πρόσεξα πως τα δυο έντυπα έφερναν ξεχωριστούς τίτλους με ελληνική και αγγλική διατύπωση: «Μέτρα λιτότητας, ή Austerity Measures» στο ένα και « 
Μελλοντικοί ή Futures με υπότιτλο: poetry of the greek crisis (ποίηση της ελληνικής κρίσης), στο άλλο. Το γενικό συμπέρασμα ύστερα από την ανάγνωση των δυο βιβλίων απέδωσε η δημοσιογράφος Λαμπρινή Κουζέλη. Κατασταλαγμένη και αποτυπωμένη η συνολική της άποψη διαβάζεται στη θεματολογία της: «Η ποίηση της λιτότητας». Ξεκαθαρίζει έτσι επιγραμματικά με τον τίτλο της αρθρογραφίας της τον προσδιοριστικό σκοπό του δημοσιεύματός της: «Στα δυο βιβλία παρουσιάζονται για πρώτη φορά τα καλύτερα κείμενα που παρήχθησαν στη διάρκεια των αξιοσημείωτων δημιουργικών ζυμώσεων της δεκαετούς ελληνικής κρίσης».
Από το σύνολο των 90 ποιητών που έχουν παρουσιασθεί στις δυο ανθολογίες, δεκατέσσερα ονόματα βρέθηκαν διπλά, γραμμένα δηλαδή και στην πρώτη και στη δεύτερη ανθολογία. Ακριβώς γιατί, ο γραπτός ποιητικός και προσωπικός λόγος των δεκατεσσάρων διπλογραμμένων δημιουργών – ποιητών και μη ανταποκρίνονταν στα ζητούμενα των προδιαγραφών, που ασφαλώς προηγούμενα έχουν ορισθεί. Ανάμεσα στα διπλά ονόματα διάβασα και το όνομα του Κυριάκου Συφιλτσόγλου. Δεν τον γνώριζα ως τότε προσωπικά, τον είχα όμως «ανταμώσει» στο κατατοπιστικό βιογραφικό του που παρουσίασε η κυριακάτικη εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» στο φύλλο «ΤΕΧΝΕΣ & γράμματα». Στην ίδια πάνω – κάτω χρονική περίοδο διάβασα στην εφημερίδα της Δράμας «ΧΡΟΝΙΚΑ» την αναγγελία του Συλλόγου Φίλων Γραμμάτων & Τεχνών για την «έκθεση φωτογραφίας» του Κυριάκου Συφιλτζόγλου. Στο πλαισιωμένο μαύρο της εξαγγελίας το άσπρο στα μικρογράμματα του ονοματεπώνυμου του Κυριάκου Συφιλτσόγλου συνόδευε ο μεγαλογράμματος άσπρος και πάλι υπότιτλος: ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΑΙΜΑΤΟΣ. Κατανοητή ως και αόριστη η γραπτή επισήμανση (ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΑΙΜΑΤΟΣ), αλλά δε λιγόστευε την προτροπή για επιτόπια επίσκεψη. Ανέβηκα στον εκθεσιακό χώρο και βρέθηκα στην εν λόγω επίδειξη φωτογραφιών, στο «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Περιηγήθηκα την αίθουσα που έδειχνε την πληρότητα των εκθεμάτων της. Διέθεσα ικανό χρόνο για να παρατηρήσω τις αναρτημένες φωτογραφίες, όλες ιδιαίτερες από πολλές απόψεις. Η διαπίστωση πως η φωτογραφική τέχνη έμπαινε στη ζωή μας με γρήγορους καλπασμούς με προβλημάτισε. Πλησίασα το δημιουργό, που «σαν έτοιμος από καιρό» ανέμενε την προσέγγιση. Αγόρασα το βιβλίο του, το ΕΚΑΣΤΟΣ ΕΦ’ Ω ΕΤΑΦΗ (νομίζω το πρώτο και πρόσφατο) και του υποσχέθηκα να βρω στα βιβλιοπωλεία το βιβλίο του «Δραμάιλο», με τυπωμένες τις φωτογραφίες των εκθεμάτων εκείνης της έκθεσης.
Στην τρίτη σελίδα του βιβλίου που αγόρασα (ΕΚΑΣΤΟΣ ΕΦ’ Ω ΕΤΑΦΗ) και στο κενό φύλλο για τις αφιερώσεις, ο ποιητής και συγγραφέας Κυριακός Συφιλτζόγλου έγραψε μεταξύ των άλλων τη φράση: “με ευχές, «συγγενόπιστες.»” Η αναγωγή στον καταπληκτικά συνταιριασμένο λόγο με την ποντιακή καταγωγή μου, έχει αγγίξει ως υπαινικτική ένδειξη, το λόγο στο διαφημιστικό φυλλάδιο που ανέφερε την «ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΑΙΜΑΤΟΣ». Η διασύνδεση έγινε απρόσμενα. Νόμισα πως άνοιξε μια χαραμάδα για να διαπιστώσω το ρόλο του αίματος ακόμη κι ως «πιθανότητα». Η πρόσφορη λέξη συγγενόπιστος – συγγενόπιστη ως επίθετο στόλιζε ξεκάθαρα τις ιδιότητες που μπορούσε να φέρει κάθε άτομο που με καμάρι επιβεβαίωνε την ανύποπτη ροή αίματος στις φλέβες του με κάποιον άλλο γνωστό ή μη. Επομένως, για την περίπτωσή μου όχι μόνο υπήρξε υπαινικτική η πιθανότητα κοινού αίματος αλλά επιβεβαιωτικά υπαρκτή κι αξιέπαινη για τον γράφοντα. Υπολογίζω πως η φράση τελεσίδικα αφοριστική για την ποιότητα του ποιητή, καθώς έχει συνθέσει τα ποιήματά του συνδυασμένα με την ενδόμυχη σκέψη στους στίχους κάποιου άλλου σπουδαίου Έλληνα ποιητή (στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογέννηση) που έγραψε: Εμείς δε γράφουμε ποιήματα για την ψυχαγωγία του κόσμου, αλλά για να την ενότητά του.
Μόλις προχθές ο Μεγάλος Μίκης Θοδωράκης μίλησε γι αυτήν την ενότητα. Η αναζήτηση της ενότητας μέσα από παραπλήσιο αίμα (ακόμη κι ως πιθανότητα) ξανά έκανε την εμφάνισή της διαβάζοντας σειρά από ποιήματα του ποιητή Κυριάκου Σιφιλτζόγλου από την ποιητική συλλογή του, «ΈΚΑΣΤΟΣ ΕΦ’ Ω ΕΤΑΦΗ». Η αρχική λεκτική διατύπωση ανήκει στον Ηρόδοτο με το « Έκαστος εφ΄ω ετάχθη» ή στον απόστολο Παύλο γραμμένη στην επιστολή Α’ προς Κορινθίους, κεφάλαιο ζ’- (24) με σχετική παραλλαγή «έκαστος εφ’ ω εκλήθη». Ο Δραμινός όμως ποιητής απτόητος δεν αντιγράφει ούτε την απόδοση του Ηροδότου με το ετάχθη, ούτε πάλι την άλλη του αποστόλου Παύλου, με το εκλήθη. Ενστερνίζεται ο ποιητής μας τη δική του χρήση στη λέξη ετάχθη αντικαθιστώντας το με το «ετάφη», σαν από ηχώ που έφθασε στα αυτιά του από το πολύ λαλούμενο των γραφών: « Χους εί και εις χουν απελεύσει ». Πιθανότατα αυτό να αναθυμάται και ως κάτοχος άριστος της ελληνικής γλώσσας να επιχειρήσει να δώσει τα διαπιστευτήριά του στο δεύτερο ποίημα της συλλογής του (αριθμός 2). Έξυπνα επικαλείται πολλούς από εμάς με το ίδιο αίμα στις φλέβες μας που μας αποχαιρέτησαν οι όμοιοί μας συγγενόπιστοι που ετάφησαν, «με την πλάτη στο χώμα», ταγμένοι στο «εφ ‘ ω ετάχθη».
Παρόμοια και μερακλίδικα, σαν ποντιακή λύρα που έμεινε να τερετίζει με το τίλι- τίλι τιλιρίμ /το φουλιρί μ’, πέρασε ο ποιητής στην κατάληξη των στίχων πολλών των ποιημάτων του με παρόμοιο σκεπτικό. Μικρό παράδειγμα το «όπου αυγά καρφιά» κ. τ. λ. Οι ιδέες του ωστόσο τον παίδεψαν πολύ κι όπως φαίνεται πετυχημένα ανταποκρίθηκε. Απεδείχθη άριστος, ουσιαστικός και σύννομος των δημιουργικών ζυμώσεων της δεκαετούς ελληνικής κρίσης. Δε γνωρίζω αν στο βιβλίο του με το φωτογραφικό υλικό (δικής του έμπνευσης και πράξης ) με συνοδευτικό πεζό λόγο, με τα ποιήματά του και τον τίτλο «Δραμάιλο», θα μπορούσε να εκτεθεί σε οποιαδήποτε παραπέρα ανάλυση. Οι όποιες ερμηνείες δε θα μπορούσαν να χωρέσουν σε ένα κείμενο. Για το λόγο αυτό, έναντι μεγάλης ευαρέσκειας παραθέτω μια πρόταση, ως λιγοστή βιογραφία: Ο Κυριάκος Συφιλτζόγλου γεννήθηκε στη Δράμα (1983). Σπούδα
