Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στο κτηριακό συγκρότημα του Γυμνασίου Αρρένων

Ευχές με το νέο σχολικό έτος στη δραμινή νεολαία

0
2012

Της Νόρας Κωνσταντινίδου

Οι επεμβατικοί δημιουργοί της Raycap και της Κύκλωψ, οι κύριοι Κώστας Αποστολίδης και Άρης Θεοδωρίδης, με έκδηλη την αγάπη τους προς τον τόπο όπου γεννήθηκαν, προέβησαν με σημαντική (από καρδιάς βέβαια) χρηματική ενίσχυση προκειμένου να επέμβουν και οι ίδιοι στην ολοκληρωμένη αποκατάσταση της φθοράς του σχολικού ιδρύματος, αλλά και στην ανάδειξη της ομορφιάς του κτηριακού συγκροτήματος του Α’ Γυμνασίου Αρρένων Δράμας. Το σχολικό οικοδόμημα για το οποίο γίνεται λόγος θεμελιώθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1928, ημέρα Κυριακή, «ένα από τα ωραιότερα της Ελλάδας», χωρίς αυτό να αποτελεί λεκτική υπερβολή. Στα ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΦΥΛΛΑ της εποχής με τίτλο «Η ΔΡΑΜΑ» διαβάζεται μεταξύ των άλλων: «Το δε εν περιφερεία ταύτην αναγερθέν μέγαρον της Μέσης Εκπαιδεύσεως είναι το πρώτον εν Ελλάδι από πάσης απόψεως, κινούν τον θαυμασμόν των επισκεπτών ημετέρων και ξένων».
Οι δύο συντοπίτες Δραμινοί, με ηλικιακές, θα λέγαμε διαφορές, διακρίνονται από ένα κοινό γνώρισμα: Υπήρξαν και είναι και οι δύο κοσμογυρισμένοι. Είδαν ταξιδεύοντας πολλές χώρες και πολλούς ανθρώπους. Καθώς λέει ο Όμηρος για τον Οδυσσέα: «πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα», ο πολυμήχανος του βιβλίου της Οδύσσειας ήρωας. Όμοια και οι δύο ταξιδιώτες απέκτησαν ιδιότητες πρόσφορες στην προσέγγιση των ανθρώπων για γνωριμία, με πρώτο τους βήμα την κατανόηση και την αλληλεγγύη, που είναι παραπλήσιοι συνοδοί αγάπης. Με την αγάπη φωλιασμένη στην καρδιά περπάτησαν στις ρούγες ανά τον κόσμο, χωρίς να γνωρίζουμε αν αντάμωσαν ή δεν αντάμωσαν τους «Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα». Εκείνο που γνωρίζουμε τώρα πια που «ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στο κτηριακό συγκρότημα του Γυμνασίου Αρρένων», πως οι δύο Δραμινοί υπήρξαν αρωγοί. Μπορεί και οι δύο ως συμπαραστάτες να μην κρατούν άνετα στη μνήμη την ημερομηνία των εγκαινίων του διδακτηρίου της Δράμας. Διατηρούν όμως οι ίδιοι (έξω από αναπάντεχες αντιξοότητες) ευχάριστες εικόνες ξενοιασιάς, αξέχαστες μνήμες, με υποδειγματικές εξάρσεις και με διδαχές που έχουν εισπράξει από πολλές υποδειγματικές πλευρές, όπως με εξαιρετική αισθαντικότητα οι εμπλεκόμενοι σε θέματα Παιδείας πλουσιοπάροχα προσφέρουν.
Μεταξύ όλων των άλλων, εντυπωσιακό παραμένει το γεγονός πως κρατούν στη μνήμη το υπόμνημα που θυμούνται όλοι όσοι μπήκαν στο καλαίσθητο τέμενος των Μουσών, στο Γυμνάσιο Αρρένων της Δράμας συγκεκριμένα. Χωρίς καμία δυσκολία, ολόρθοι στην είσοδο διακρίνουν με άνεση (όπως όλοι οι εισερχόμενοι) την κατάντικρυ μαρμάρινη πλάκα με τα ευανάγνωστα στην επιφάνειά της χαραγμένα γράμματα, από όπου και διαβάζουν: «Μουσάων νηόν τόνδ’ εδείματο Ελλάς αρίστη μήτηρ, οίς τέκεσιν, εσθλόν αγώνα φρεσίν· Τοίσι δ’ αεθλεύουσιν ες ουρανόν ούνομ’ εκάνει ος τε ρ’ αριστεύει, και κλέος πάτρη εή», που σημαίνει: «Αυτόν τον ναό των Μουσών, η Ελλάδα, η άριστη μάνα, τον έκτισε για τα παιδιά της να είναι ευγενικός αγώνας του πνεύματος. Το όνομα αυτών που αμιλλώνται για το βραβείο το ανυψώνει στον ουρανό και αυτός που αριστεύει φέρνει δόξα στην πατρίδα του». Διευκρινιστικά γράφεται στο σημείο αυτό, ως προς τον μεταφραστή του κειμένου, είναι αυτός που το όνομά το γράφτηκε στα έντυπα. Επομένως, πως αρχικός συντάκτης του παραπάνω προωθητικού κειμένου υπήρξε ο Διευθυντής του Γυμνασίου Αρρένων Αθανάσιος Διάφας.
Ωστόσο, με την ανάγνωση του παρεμβατικού λόγου λέξεις και φράσεις κλειδιά μπαίνουν σε χρήση και εντυπωσιάζουν. Την Ελλάδα την αποκαλούν «αρίστη μάνα» κι «ο ναός των Μουσών εξάπτει τη φαντασία και με το αποκύημά του ανυψώνει τα παιδιά της Ελλάδας ως τον ουρανό. Όποιος από αυτούς τους μαθητές αριστεύει προσφέρει πρώτα τιμή στο άτομό του, ύστερα καλή φήμη στους γονείς του και ως επιστέγασμα δόξα στην πατρίδα του». Αυτό διαλαλεί το κείμενο της εισόδου το αναρτημένο στο περικαλλές κτήριο. Αυτή η λεκτική επισήμανση επενεργεί σαν κινητήριος δύναμη και σίγουρα στην ανάγνωσή του «ποια ματάκια δεν τρεμοπαίζουν, ποια καρδούλα δεν χτυπά». Παρόμοια οι αρωγοί (Κώστας και Άρης) εύχονται συνωστισμό στον ουρανό στη Δράμα από αριστούχους στη φετινή σχολική χρονιά.
Οποιοσδήποτε έχει τη χαρά και την τιμή να διαβεί την κεντρική πόρτα και να μπει (ακόμα και σήμερα) στην περιτοιχισμένη αυλή του κτηριακού συγκροτήματος του Γυμνασίου Αρρένων Δράμας θα βρεθεί μπροστά στο άγαλμα που αναπαριστάνει την Ελλάδα στον ρόλο «αρίστης μάνας». Καθισμένο παραστατικά το γλυπτό σώμα της μάνας σε ένα βάθρο κρατά στο αριστερό χέρι της ένα σπαθί και την αγκαλιά της τη γεμίζει ένα όρθιο ξυπόλυτο αγόρι. Στην εργασία των μαθητών της Β’ τάξης του 1ου Λυκείου Δράμας και στο βιβλίο που έχει εκδοθεί με τίτλο «ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΡΕΝΩΝ ΔΡΑΜΑΣ» ο συντονιστής καθηγητής Ηλίας Βασιλειάδης, με μία αξιέπαινη προσπάθεια να μένει πιστός στη συγκέντρωση του ιστορικού υλικού από τους μαθητές του, αποδίδει στη δημοσιότητα τις επεξεργασμένες τους πληροφορίες, όπως: «Το 1938 μεταφέρθηκε το άγαλμα που υπάρχει στην αυλή του σχολείου από την πλατεία Ελευθερίας της Δράμας. Παριστά τη μάνα που δίνει το σπαθί στο παιδί της και του δείχνει τη Βουλγαρία. Πάνω στο άγαλμα με ανάγλυφα γράμματα γράφει: «ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΛΗ ΜΑΣ 1912-1922 Ο ΔΗΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ». Η φωτογραφία που έχουμε είναι από κάρτα του ταχυδρομήθηκε την 01/01/1928 και δείχνει τη θέση του αγάλματος στην πλατεία, όσο και τα ανάγλυφα γράμματα. Η μεταφορά του έγινε μάλλον για να μην δημιουργούνται τριβές με τη γειτονική χώρα. Έτσι, στην καινούργια θέση του αγάλματος η μάνα δείχνει στο παιδί της το σχολείο και τις παροτρύνσεις της τις δανείζεται από τη κείμενο της εισόδου τη γραμμένη στη μαρμάρινη πλάκα».
Ιστορικά το επιβλητικό σχολικό κτήριο που υμνήθηκε πολλαπλά χρωστά την έμπνευση της ανέγερσής του στον μακαριστό Μητροπολίτη Δράμας, τον Λαυρέντιο, στον πρόσφυγα ιερωμένο που βρέθηκε στη Μακεδονία μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Στο γραπτό του κείμενο που σώζεται στα έγγραφά του τότε τοποτηρητή λόγιου Αρχιμανδρίτη Πανάρετου Τοπαλίδη διαβάζεται η διακαής επιθυμία του φίλου Ιεράρχη: «Η ανέγερση έχει καταστεί ψύχωση για τον Μητροπολίτη Λαυρέντιο», ενώ το πέρασμά του από την καθημερινή ζωή στην αιωνιότητα ανέκοψε τα προσδοκώμενα. Δεν αξιώθηκε τα επίσημα εγκαίνια του σχολικού συγκροτήματος. Άφησε παρακαταθήκη το φωτεινό παράδειγμά του και το πιστεύω του πως το φως που εκπέμπουν τα ευαγή ιδρύματα ποδηγετούν τη μαθητιώσα νεολαία «ελπίζεται να φέρουν δόξα στην πατρίδα τους». Οι αρωγοί μας ευελπιστούν και προσδοκούν αισιόδοξα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!