Γράφει ο Αθανάσιος Κάππας, Πρόεδρος του Α.Σ. Γαία Δράμας
Όταν το «εγώ» γίνεται «εμείς», τότε οι αθλητές έχουν σίγουρα πολλά να δείξουν αλλά και να κερδίσουν. Η έννοια της ομαδικότητας όμως αποτελεί μια πραγματικότητα, καθώς αρκετοί αθλητές, κυρίως ομαδικών αθλημάτων, δεν θα μπορούσαν να αναδειχθούν χωρίς την καθοριστική συμβολή των συμπαικτών τους.Στα ομαδικά αθλήματα, ο στόχος και η προσπάθεια είναι συλλογική, επιδρώντας έτσι θετικά στους αθλητές, αφού μαθαίνουν το «εγώ» να υποτάσσεται στο «εμείς» και όλοι να είναι για έναν και ένας για όλους. Όλοι μαζί συνεργάζονται για να επιτύχουν τον συλλογικό στόχο, που δεν είναι άλλος από τη νίκη. Μέσα στην ομάδα ακολουθούν τους ίδιους κανόνες, διδάσκονται την πειθαρχία και τον σεβασμό απέναντι στον συναθλητή, στον προπονητή και στον διαιτητή.
Τα ομαδικά αθλήματα διδάσκουν δεξιότητες ζωής, όπως την υπομονή και την επιμονή, τη θετική διαχείριση των αποτυχιών και τη σκληρή εργασία προκειμένου να καταφέρει κανείς τον τελικό σκοπό.Οι αθλητές μέσα στην ομάδα γνωρίζουν διαφορετικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες, με τους οποίους θα πρέπει να συνεργαστούν. Έτσι, εκπαιδεύονται πώς να συμβαδίσουν με έναν δύσκολο συμπαίκτη ή μια ενοχλητική συμπεριφορά, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουν να στηρίζουν και να ενθαρρύνουν τους συμπαίκτες τους στις δυσκολίες ή στις κακές στιγμές που μπορεί να αντιμετωπίσουν σε έναν αγώνα.
Οι έρευνες δείχνουν ότι κατά πλειοψηφία τα παιδιά που συμμετέχουν και δραστηριοποιούνται με ομαδικά αθλήματα, είναι πιο υγιή και πιο δυνατά σωματικά από αντίστοιχα συνομήλικα παιδιά που δεν ασχολούνται ή ασχολούνται λιγότερο.
Ένα από τα πολλά οφέλη της συμμετοχής σε ομαδικά παιχνίδια είναι η ενίσχυση του υγιούς συναγωνισμού, αλλά και η παράλληλη ώθηση του κάθε μέλους της ομάδας να γίνεται καλύτερο και να αποκτά και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του.Βέβαια, ένα από τα βασικά μηνύματα που συνήθως μεταφέρονται μέσα από τη συλλογική δουλειά μιας ομάδας και ουσιαστικά αποτελεί και βασικό κανόνα της ζωής είναι: «Δυστυχώς, δεν γίνεται να κερδίζουμε πάντα στη ζωή»! Άλλωστε, στα ομαδικά αθλήματα η ήττα, η αδικία και η απογοήτευση είναι μέρος του παιχνιδιού, που αργά ή γρήγορα γεύονται όλοι οι αθλητές. Γι’ αυτό μαθαίνουν να έχουν επιμονή και αντοχή για να ξεπερνούν τις δύσκολες στιγμές, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μαθαίνουν να μην εγκαταλείπουν ποτέ τη μάχη.
Τα μικρά παιδιά συνήθως, γράφονται σε ομαδικά αθλήματα για να αποκτήσουν νέους φίλους και για να μάθουν κοινωνικές δεξιότητες. Οι έρευνες όμως δείχνουν ότι και τα μεγαλύτερα παιδιά εξακολουθούν να επωφελούνται από τις κοινωνικές πτυχές του ομαδικού αθλήματος. Η συμμετοχή στην ομάδα διδάσκει στα παιδιά πώς να παραβλέπουν ή και να ανέχονται έναν ενοχλητικό συμπαίκτη ή μια ενοχλητική συμπεριφορά. Επίσης μαθαίνουν να στηρίζουν και να ενθαρρύνουν τους συμπαίκτες τους όταν κάτι πάει στραβά και πώς να ξεπερνούν τις δυσκολίες συνεχίζοντας τον αγώνα και το παιχνίδι.
Τα παιδιά μέσα από την ομάδα γνωρίζουν διαφορετικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες, με αποτέλεσμα να μαθαίνουν να προσαρμόζονται και να αποδέχονται τη διαφορετικότητα του άλλου έτσι ώστε να συνεργαστούν μαζί σαν ομάδα. Τα παιδιά μαθαίνοντας την πραγματική φιλία λειτουργώντας ως στήριγμα για τους άλλους και μαθαίνοντας να αποδέχονται τη διαφορετικότητα, αποκτούν μια ισχυρή δεξιότητα που θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη στο μέλλον.
Η ομαδικότητα μέσα στον αθλητισμό αποτελεί μεγάλο σχολείο για την ενήλικη ζωή των παιδιών. Μέσα από τον αθλητισμό διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του παιδιού και παράλληλα προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τις ήττες και τις νίκες της ζωής. Γιαυτό τον λόγο κανένας γονιός να μην διστάσει να παροτρύνει το παιδί του να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Ίσως να μην γίνει ποτέ πρωταθλητής. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα αποκτήσει χρήσιμες εμπειρίες, πολλές φιλίες και εξαιρετικές θύμησες για το μέλλον του.