Ντροπιαστικές εικόνες από τους βανδαλισμούς με σπρέι στον Δημοτικό Κήπο και σε άλλα σημεία της πόλης
Συνεχίζονται οι βανδαλισμοί με σπρέι και συνθήματα σε δημόσια κτίρια, κοινόχρηστους χώρους ακόμη και σε δέντρα στο κέντρο της πόλης. Η σταδιακή χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων και η κλιμακωτή επιστροφή στην κανονικότητα επαναφέρουν ένα θέμα που δεν είναι καινούργιο και αφορά στις ζημιές που προκαλούν άγνωστοι με σπρέι, τόσο στο κέντρο της πόλης όσο και σε άλλα σημεία.
Πρόκειται για τα «αποτυπώματα» των σπρέι, τα συνθήματα ή άλλα μηνύματα που δημιουργούν άσχημη εικόνα σε δημόσια κτίρια (κάποιες φορές και σε ιδιωτικά) εντός της πόλης και απαιτούν ιδιαίτερα έξοδα για τον καθαρισμό και την αποκατάσταση.
Το θέμα, βέβαια, αρχίζει να προβληματίζει περισσότερο, όταν αυτού του είδους οι βανδαλισμοί γίνονται και σε δέντρα, όπως συνέβη στα πλατάνια του Δημοτικού Κήπου και σε άλλα δέντρα στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας. Φαίνεται ότι η παρουσία των δέντρων στον Δημοτικό Κήπο δεν βρίσκει σύμφωνους κάποιους απερίσκεπτους. Η απορία και η αγανάκτηση των πολιτών που αντικρίζουν εικόνες όπως αυτές που συνοδεύουν το εν λόγω κείμενο είναι απολύτως δικαιολογημένες. Πώς είναι δυνατόν κάποιος να ξεσπά την μανία του σε ένα δέντρο; Τι είδους αγωγή έχουν πάρει κάποιοι από το οικογενειακό τους περιβάλλον και το σχολείο τους;
Εδώ, βέβαια, τίθεται και το ερώτημα που αφορά σε όσους αντικρίζουν τέτοιες αθλιότητες. Γιατί, όσο κι αν ο όρος ακούγεται βαρύς, περί αυτού πρόκειται. Υπάρχει τελικά έλεγχος για την αποφυγή αυτών των βανδαλισμών; Έχει επιβληθεί ποτέ κάποιου είδους ποινή ή έχει γίνει κάποια επίπληξη σε εκείνους που βάλθηκαν να καταστρέφουν δέντρα, μνημεία, τοίχους και αγάλματα;
Σε κάθε περίπτωση η έκταση που έχουν λάβει τέτοια φαινόμενα είναι απαράδεκτη.
Μεγαλύτερη απορία μας προξενεί το γεγονός αυτό εάν σκεφτεί κανείς όσα γράφτηκαν ή ειπώθηκαν μέχρι σήμερα για την επιβάρυνση που δέχεται ο Δημοτικός Κήπος από τη λειτουργία της Ονειρούπολης. Τι είδους εξήγηση μπορεί να υπάρχει για τα σπρέι και τις μουτζούρες στα πλατάνια του Δημοτικού Κήπου; Στο τελευταίο ερώτημα, βέβαια, μόνο ένας ειδικός της ψυχιατρικής επιστήμης θα μπορούσε να δώσει απάντηση.
Το θέμα είναι με ποιον τρόπο θα μπορούσε να δοθεί λύση σε όλο αυτόν τον παραλογισμό που τελικά καλείται να πληρώσει κάθε φορά ο πολίτης μέσω των φόρων και των δημοτικών εισφορών που καταβάλλει. Συνεπώς τα αρμόδια όργανα, μέσα σε αυτά και το Δημοτικό Συμβούλιο, θα πρέπει να ασχοληθούν κάποια στιγμή με το συγκεκριμένο ζήτημα.