Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον
και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις˙
ο Υιός του Θεού Υιός της παρθένου γίνεται,
και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται.
Διό και ημείς συν αυτώ την Θεοτόκον βοήσωμεν˙
Χαίρε κεχαριτωμένη˙ ο Κύριος μετά σου.
Η 25η Μαρτίου. η ωραιότερη ημέρα της Άνοιξης με τη διπλή, διπλής σημασίας εορτή. Από την μια πλευρά η Παναγία κι ο αρχάγγελος ευαγγελίσασθε τη παρθένω την σύλληψιν, από την άλλη το σκότος της δουλείας αποσβήνεται. Αίνος τω θεώ και Δόξα Σοι.
Με το καθιερωμένο τελετουργικό του επερινού ξεκίνησαν οι ετήσιες πανηγυρικές εορταστικές εκδηλώσεις στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας της Θεοτόκου το Σάββατο 24 Μαρτίου. Λιτά και απέριττα. Δίχως σερκιά στη σειρά. Δίχως πατλάκια στο χωνί από εφημερίδα. Ανύπαρκτα και τα μεγάφωνα με το «γεννήθηκα για την καταστροφή». Οι Ιερωμένοι βρήκαν το ποθητό κλίμα της Πανηγύρεως’
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δράμας κ.κ. Παύλος Αποστολίδης την άλλη μέρα (Κυριακή 25 Μαρτίου) ανήμερα των εορτών της Παναγίας της Ευαγγελίστριας και της επετείου της Εθνικής παλιγγενεσίας της Ελλάδας, στο κήρυγμα του, από του ιερού βήματος του Ιερού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, συμπορεύθηκε και με το ιστορικό χρονικό της ημέρας. Απευθυνόμενος σε ένα εξαιρετικά μεγάλο ακροατήριο, αναφέρθηκε περιληπτικά στον επετειακό Άγιο και Μάρτυρα της Ορθοδοξίας, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’. Με τον περιγραφικό, επεξηγηματικό και καθαρά ιστορικό λόγο του ο Σεβαστός Ποιμενάρχης της Δράμας, κέρδισε την ίδια στιγμή την προσοχή του κόσμου, μαζί και την παράλληλη προσήλωση των πιστών στα λεγόμενα του. Στη συνέχεια κανένας από το πολυπληθές εκκλησίασμα δεν κουνήθηκε από τη θέση του, δε βγήκε έξω από την εκκλησία, ενώ δεν έδειξε σημεία βαριεστιμάρας ή αδιαφορίας. Όση ώρα ο Σεβασμιότατος κ. κ. Παύλος συνδύασε την εθνική, ελληνική παλιγγενεσία του 1821 με το πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Ε’ που ακατανόητα μαρτύρησε ανήμερα του Πάσχα, η κατάνυξη στην όψη των πιστών επικρατούσε και η πρόσληψη των προσφερομένων γνώσεων ήταν φανερή από την ικανοποίηση των πιστών.
Με το τέλος του κηρύγματος (του ιστορικού αφηγήματος) ακολούθησε μια επικουρική τελετή ουσίας. Πραγματοποιήθηκε η σμίξη ύδατος από την Ιερή πηγή στο χώρο του Ναού της Παναγίας Ευαγγελίστριας στα Ιεροσόλυμα με αυτόν του νερού της Θεοτόκου στη Δράμα. Ακολούθως, οι εκκλησιαστικοί Πατέρες, οι ιεροψάλτες και οι πανηγυριώτες σεμνοί, πειθαρχημένοι και πνευματικά προετοιμασμένοι οδηγήθηκαν στην εξωτερική αυλή, στην κατάλληλη οργανωμένη, όπως πρέπει να αντιγράφεται, σε μια γωνιά του εκκλησιαστικού οικοπέδου, ως μια μικρογραφία Ιερού Βήματος. Όλοι μαζί με λάβαρα, σημαίες και σημαιάκια στα χέρια ή και χωρίς αυτά, συμμετείχαν στη δοξολογία, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της αυλής της Ευαγγελίστριας, τον οποίο επιμελήθηκε ο ιερέας του ιερού ναού Άγγελος Τζιβανάκης με βοηθούς την εκκλησιαστική επιτροπή, τις εθελόντριες κυρίες και τον μαθητόκοσμο. Ταυτόχρονα με την παράταξη της μπάντας των μουσικών, των μαθητικών τμημάτων, των στρατιωτικών ουλαμών και με τη σύναξη του κόσμου τελέσθηκε η επίσημη πανηγυρική δοξολογία πρωτοστατούντος του Μητροπολίτη κ.κ, Παύλου.
Τους ύμνους της δοξολογίας πάνω στο τέλος την έχει συμπληρώσει ο πανηγυρικός λόγος του Δημήτρη Μαυρόπουλου. Πρόκειται για τον σημερινό Διευθυντή του 15ου Δημοτικού Σχολείου Δράμας. Τον ομιλητή άκουσε το συγκεντρωμένο πλήθος με τεταμένη προσοχή. Η μεστή από επιχειρήματα ομιλία του έγινε κατανοητή από το ανόμοιο σύνολο μικρών – μεγάλων, μαθητών ως και εξωσχολικών χρησιμοποιώντας αυτούσια τη ροή των γεγονότων της ιστορίας δίνοντας εξυπακούεται απαντήσεις σε υποτιθέμενες ερωτήσεις. Ο συνετός και μελετημένος δάσκαλος κατέπληξε με τον επιχειρηματικό λόγο του και την αντίστοιχη εκφορά του.
Με όλα όσα οι ψαλμοί της ημέρας, τα ευχολόγια, το κήρυγμα το αρμόζον για τον Γρηγόριο τον Ε’ και ο πανηγυρικός λόγος της ημέρας απέδωσαν στο ακέραιο τον κεντρομόλο σκοπό: Μνήμη και ανάμνηση. Με όσα ειπώθηκαν στους πανηγυρικούς λόγους και μετά προσοχής ακούσθηκαν, τόσο από τον Επίσκοπο Δράμας, όσο και από το δημοδιδάσκαλο, έδωσαν αποτελέσματα αναγνωρίσιμα. Είδα στα ιλαρά πλέον πρόσωπα όλων των παρόντων Δραμινών στη φετινή διπλή εορτή της 25ης Μαρτίου στην Ευαγγελίστρια, τη χαρά της ικανοποίησης. Αναγνώρισα τη μεταδοτική αντίχαρη από τη χάρη της συμμετοχής στην ακολουθία της εκκλησίας. Σαν να έχουν όλοι οι εκκλησιαζόμενοι συντονιστεί με τα επιγενόμενα, ένιωσαν υπερήφανοι. Έχουν στα σίγουρα ενστερνισθεί για ένα δευτερόλεπτο του δευτερολέπτου λίγη δόση (απαραίτητη από πάντα) πατριωτισμού. Αυτό τους ενθάρρυνε καθώς σε όμοιες περιπτώσεις ανυποψίαστα κι αθόρυβα γιγαντώνεται η ψυχή. Γιγαντώνεται, βγαίνει από τα «κελάρια» της μνήμης, αντρειεύει για να αντέξει στην πεζοπορία προς το παρελθόν, για να θυμίσει τα περασμένα και ποτέ ξεχασμένα, όπου παραμένει καταχωνιασμένη η νοσταλγία που προσάπτει γλυκύτητα στις αναμνήσεις