Ο Χρήστος Τσιακίρης είναι 30 ετών απόφοιτος ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο. Επίσης είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος Φυσικής Κατάστασης. Έπαιξε ποδόσφαιρο σε ομάδες της Δράμας μέχρι τα 22 και από εκεί και πέρα ασχολήθηκε καθαρά με τον τομέα της προπονητικής. Η πρώτη του ομάδα ήταν η Π.Α.Ε Πανθρακικός όπου υπήρξε γυμναστής – βοηθός προπονητή για 3 χρόνια. Έπειτα, με την επιστροφή του στη Δράμα διετέλεσε προπονητής των τμημάτων υποδομής του Μέγα Αλέξανδρου Ξηροποτάμου για 1 χρόνο. Στη συνέχεια ανέλαβε την ανδρική ομάδα της Α.Ε Αμπελοκήπων όπου παρέμεινε για 3 χρόνια και παράλληλα δημιούργησε και την ακαδημία της ομάδας που μέχρι σήμερα που μιλάμε απαριθμεί 100 παιδάκια και κλείνει αισίως τον 6ο χρόνο λειτουργίας της. Έπειτα ανέλαβε την Δόξα Πετρούσας όπου στην πρώτη του κιόλας χρονιά κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Εκεί παρέμεινε για 2.5 χρόνια ώσπου ήρθε η πρόταση για ανάληψη καθηκόντων στο ρόλο του γυμναστή από την Π.Α.Ε Δόξα Δράμας όπου εκεί παρέμεινε για 1.5 χρόνο.
Αναλυτικά μας είπε.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το χώρο του ποδοσφαίρου;
Η ενασχόλησή μου με τον χώρο του ποδοσφαίρου ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία και συγκεκριμένα σε ηλικία 8 ετών. Τώρα σε ό,τι αφορά το προπονητικό κομμάτι, ασχολήθηκα ενεργά ως προπονητής-γυμναστής από τα φοιτητικά μου έτη και πιο συγκεκριμένα στην ηλικία των 20 ετών και από τότε συνεχίζω έχοντας συμπληρώσει ήδη 11 χρόνια.
Τι είναι αυτό που θέλεις να προσφέρεις σαν άνθρωπος στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Αρχικά αυτό που θα ήθελα να προσφέρω είναι η μεταφορά γνώσεων και εμπειριών που αποκόμισα και συνεχίζω να λαμβάνω ώστε να υπάρξει ένα καλύτερο ποδόσφαιρο. Είτε μιλάμε για οργανωτικά κομμάτια, είτε για προπονητικά, είτε ώστε να μπορέσω να δώσω βάσεις για μακροχρόνια ενασχόληση με τον αθλητισμό σε ό,τι αφορά το κομμάτι των ακαδημιών ποδοσφαίρου που ασχολούμαι ενεργά εδώ και 9 χρόνια.
Ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσεις κατά την γνώμη σου για να γίνεις ένας επιτυχημένος προπονητής;
Καθώς από 20 ετών μπήκα στο χώρο της προπονητικής, αυτό που μπορώ να σου απαντήσω με σιγουριά αρχικά, είναι το δρόμο της τόλμης και της συνεχούς βελτίωσης σε συνδυασμό εννοείται με την πίστη και αγάπη σε αυτό που κάνεις. Τώρα από εκεί και πέρα η επιτυχία δεν είναι πάντα δεδομένη αν κάποιος κάνει όλα τα παραπάνω. Η προπονητική είναι επάγγελμα και θέλει να αφιερώσεις ατελείωτο χρόνο ώστε πραγματικά να περάσεις σε υψηλότερο επίπεδο. Τέλος, εξαρτάται και από τις επιλογές σου αλλά και από την ετοιμότητά του καθενός να αρπάξει την ευκαιρία που δεδομένα θα του δοθεί εάν συνεχίσει να δουλεύει σωστά και μεθοδικά.
Ποιος είναι ο ρόλος που παίζουν οι ακαδημίες σε μία ομάδα;
Ο λόγος ύπαρξης των ακαδημιών… Ακούγοντας τη λέξη ακαδημίες το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι μικρά παιδιά. Μάθηση, εξέλιξη και τελικώς μόρφωση! Ο λόγος λειτουργίας των ακαδημιών λοιπόν, πιστεύω πως θα έπρεπε να είναι η αγάπη, η διασκέδαση, η μάθηση, η κοινωνικοποίηση, η εξέλιξη, η παραμονή των παιδιών στον χώρο του αθλητισμού και σε τελικό κομμάτι η προώθηση των γηγενών αθλητών στην πρώτη ομάδα.
Κάνε μια ανασκόπηση για το πέρασμα σου από την Δόξα Δράμας.
Η Δόξα Δράμας ήταν η δεύτερη επαγγελματική μου εμπειρία αλλά και η πιο διδακτική έως τώρα! Καθώς πέρα από την ύψιστη τιμή να αποτελώ μέλος του τεχνικού επιτελείου μίας εκ των μεγαλύτερων ομάδων της χώρας μας, είχα και την ευκαιρία να συνεργαστώ με υψηλού επιπέδου προπονητές που θεωρώ ότι μόνο θετικά πράγματα μου απέφερε η συγκεκριμένη συνεργασία.
Στην Ελλάδα συνήθως όταν η ομάδα δεν πάει καλά την «πληρώνει» ο προπονητής. Είναι ένα μεγάλο λάθος των συλλόγων αυτό;
Αρχικά θεωρώ ότι στην Ελλάδα ο προπονητής δεν προστατεύεται από τους θεσμούς και τις διοργανώτριες αρχές. Τί εννοώ; Στην Ισπανία για παράδειγμα η κάθε ομάδα υποχρεούται να προσλάβει έναν προπονητή τουλάχιστον για 1 έτος και σε περίπτωση απόλυσής του ο συγκεκριμένος προπονητής λαμβάνει υποχρεωτικά όλο του το συμβόλαιο σε χρήματα αλλά έχει τον περιορισμό ότι δεν μπορεί να δουλέψει μέσα στην ίδια σεζόν σε δεύτερη ομάδα της ίδιας κατηγορίας, παρά μόνο σε υψηλότερη ή χαμηλότερη κατηγορία. Έτσι, οι ομάδες αναγκάζονται να επιλέξουν τον προπονητή τους βάσει πολλών κριτηρίων ώστε να μην προβαίνουν σε αλλαγές μέσα στη χρονιά καθώς θα ζημιωθούν και οικονομικά! Με αυτό τον τρόπο προστατεύεται και ο θεσμός του προπονητή καθώς από τη μία δεν είναι όλοι οι προπονητές διαθέσιμοι ώστε να μετακινηθούν σε νέο σωματείο αλλά από την άλλη είναι δεδομένο ότι έχουν εξασφαλιστεί οικονομικά. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, συν το γεγονός ότι οι διοικήσεις βλέπουν το πρόσκαιρο, δεν έχουν υπομονή για να βάλουν μακροπρόθεσμες βάσεις και όπως ξέρουμε δεν μπορούν να αντικατασταθούν 25 παίκτες και συνήθως το εύκολο θύμα είναι ο προπονητής. Πραγματικά, δεν θυμάμαι ομάδα από το εξωτερικό να αλλάζει 5 και 6 προπονητές σε μία σεζόν.
Πως είναι να δουλεύεις σε ερασιτεχνικό σωματείο σε σχέση με τις επαγγελματικές ομάδες.
Η μεγάλη διαφορά που υπάρχει, μπορεί εύκολα να κατανοηθεί εάν αναλύσουμε την ετυμολογία των λέξεων. Ο ερασιτέχνης λοιπόν, είναι αυτός που κάνει κάποια εργασία όχι ως επάγγελμα με σκοπό το οικονομικό κέρδος, αλλά επειδή αυτή τον ευχαριστεί. Ο επαγγελματίας αντιθέτως είναι αυτός που ασκεί το επάγγελμά του με συνέπεια. Είναι εύκολα κατανοητό πως οι επαγγελματικές συνθήκες είναι σαφώς πιο βολικές και σου προσφέρουν πιο ευνοϊκές συνθήκες εργασίας.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου τρόπος παιχνιδιού;
Καθώς ως προπονητής έχω βρεθεί στην κατάσταση να προπονώ ομάδες με διαφορετικούς στόχους, θεωρώ ότι ο κάθε προπονητής θα πρέπει να έχει 2-3 τρόπους παιχνιδιού ώστε να μπορεί να προσφέρει αλλά και να λάβει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα από κάθε παίκτη, από κάθε ομάδα του. Αν η ερώτηση αναφέρεται στο τί μου αρέσει οπτικά να παρακολουθώ θεωρώ ότι το δεύτερό μου κριτήριο μετά την τεχνική, είναι ο υψηλός ρυθμός παιχνιδιού!
Τι είναι αυτό που σας οδήγησε στην προπονητική;
Σίγουρα η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο σε συνδυασμό με τις σπουδές μου πάνω σε αυτό. Καθώς η πρώτη μου εργασιακή εμπειρία ήταν σε επαγγελματική ομάδα, με γέμισε με αυτοπεποίθηση ώστε να συνεχίσω δυναμικά στον τομέα της προπονητικής.
Μία ιδιαίτερη στιγμή που θυμάσαι από την προπονητική καριέρα σου;
Είναι δύο αυτές οι στιγμές. Η πρώτη ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος με την ομάδα της Δόξας Πετρούσας όντας στην ηλικία των 27 ετών! Απίστευτο συναίσθημα κυρίως με τις συνθήκες που είχε ξεκινήσει εκείνη η χρονιά καθώς δημιουργήθηκε μία ομάδα όπως την φανταζόταν οι διοικούντες σε συνδυασμό με τις δικές μου πινελιές, η οποία ομάδα λειτούργησε και απέδωσε εξαιρετικά χωρίς να έχουμε θέσει υψηλούς στόχους! Η δεύτερη στιγμή σίγουρα ήταν η πρόσληψή μου στην Π.Α.Ε Δόξα Δράμας κάτι που ήταν ένα βήμα που πάντα υπήρχε μέσα στο μυαλό μου!
Κατά την γνώμη σου, ποιο είναι το επίπεδο που επικρατεί στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ Δράμας;
Όσο περνούν τα χρόνια και οι μεγαλύτεροι ηλικιακά παίκτες σταματούν σχετικά νωρίς για διάφορους λόγους σε συνδυασμό με την φυγή των νέων σε ομάδες Κ19, Κ17 κλπ., όσο και για σπουδές σε άλλες πόλεις, θαρρώ πως το τοπικό επίπεδο πέφτει σίγουρα σε ποιότητα. Ξεκινώντας από την πρώτη κατηγορία, ίσως θα έπρεπε να υπάρξει κάποια κίνηση ώστε να αυξηθεί ο ανταγωνισμός και κατά συνέπεια και το επίπεδο.
Τι σκέφτεσαι για το μέλλον σου πάνω στην προπονητική;
Σίγουρα από τη στιγμή που μπήκα στο επαγγελματικό μονοπάτι, θα ήθελα να συνεχίσω να δουλεύω στις επαγγελματικές κατηγορίες και να βελτιώνομαι. Δεδομένα, η τελευταία συνεργασία με τον κύριο Στάικο Βεργέτη, μου άνοιξε ένα κύκλο συνεργασίας ο οποίος καλώς εχόντων των πραγμάτων ευελπιστώ να συνεχιστεί. Αλλά στο κομμάτι της προπονητικής και ιδιαίτερα στο χώρο του ποδοσφαίρου τίποτα δεν είναι δεδομένο και προβλέψιμο.
Τα σχεδία για την νέα σεζόν;
Τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορώ να γνωρίζω τί θα προκύψει. Επομένως, ανάλογα με τις προτάσεις που θα μου γίνουν θα πάρω την κατάλληλη απόφαση.