Πρόσωπα του αθλητισμού: Δημήτρης Μίχος

Ο Δημήτρης Μίχος είναι ένας ανθρώπους του αθλητισμού, γεννημένος το 1976 ξεκίνησε σαν ποδοσφαιριστής και έπαιξε για αρκετά χρόνια και σε αρκετές ομάδες, αλλά από το 2012 τον κέρδισε η προπονητική. Ασχολείται κυρίως με τμήματα υποδομών και σε ακαδημίες. Έχει αφήσει το στίγμα του στον κύκλο του ποδοσφαίρου και ασχολείται ως δρομέας και με το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων ως χόμπι. Μας άνοιξε την καρδιά του και μας απάντησε σε αρκετές ερωτήσεις.}Πότε ξεκίνησες να ασχο­λείσαι με το χώρο του ποδο­σφαίρου;

Ξεκίνησα σε μικρή ηλικία. Πρώτα ασχολήθηκα με το να παίζω ποδόσφαιρο. Ήμουν αρκετά καλός(γέλια). Τότε στα τσικό. Τώρα οι ακαδημίες έχουν πάρει τον πρώτο λόγο για την διδασκαλία και την εκμάθηση του ποδοσφαίρου στους νεαρούς αθλούμενους. Το ποδόσφαιρο κα η προπονη­τική έχει εξελιχθεί και εξελίσσε­ται με τρελούς ρυθμούς

-Ποιός είναι ο ρόλος που παίζουν οι ακαδημίες σε μία ομάδα;

Οι ακαδημίες εδώ και 10+ χρόνια έχουν αναλάβει όπως προείπα να μάθουν ποδό­σφαιρο στα παιδιά μας. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε εμείς σαν προπονητές είναι ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε σωστούς ανθρώπους και να βοηθήσουμε στο να βγάλουμε κάλους χαρακτήρες. Το να παίξει κάποιος ποδό­σφαιρο σε υψηλό επίπεδο είναι πολύ δύσκολο. Ο δρόμος είναι μακρύς και με πολλές λακκούβες. Το πρωτεύον είναι να βγάζουμε καλούς ανθρώ­πους. Με την δουλειά και με την θέληση του καθενός αυτός που είναι να παίξει, θα παίξει. Ανεξάρτητα αν είναι εδώ η εκεί. Το ταλέντο παραμένει πρώτο, για να γίνει κάποιος επαγγελ­ματίας. Σίγουρα χρειάζεται υπομονή και πολύ δουλειά. Θα θυμηθώ τα λόγια ενός καλού μου φίλου, του Ανέστη Ιατρού που λέει χαρακτηριστικά «για να γίνεις επαγγελματίας πρέπει να καλογερέψεις».

-Στην Ελλάδα συνήθως όταν η ομάδα δεν πάει καλά την «πληρώνει» ο προπονη­τής. Είναι ένα μεγάλο λάθος των συλλόγων αυτό;

Και αυτό πιστεύω ότι είναι στον κάθε σύλλογο. Πρέπει να υπάρχει πλάνο από την αρχή ως το τέλος, να υπάρχει «Ευαγγέλιο» που θα τηρείται από όλους σε ένα σύλλογο. Πρέπει να ξέρει ο καθένας την θέση του και να προσπαθεί να βελτιωθεί εκεί. Δεν πρέπει να μπερδεύονται παίκτες, διοίκη­ση, προπονητής. Ο καθένας δουλεύει από άλλο πόστο για το καλό του συλλόγου. Τώρα για το αν την πληρώνει ο προ­πονητής, ναι είναι κάπως έτσι. Λάθος για εμένα αλλά έτσι λειτουργούν οι περισσότερες ομάδες δυστυχώς. Είναι λίγες οι ομάδες που έχουν προγραμ­ματισμό και δεν οδεύουν στην τύχη. Δυστυχώς ακόμα ποιο λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν από ποδόσφαιρο. «Πολλοί βλέπουν, λίγοι ξέρουν».

-Ποιός είναι ο αγαπημένος σου τρόπος παιχνιδιού;

Εγώ κυρίως ασχολούμαι με παιδιά και ακαδημίες. Από τα τμήματα υποδομών δηλαδή. Είναι κάτι που μου αρέσει περισσότερο. Είχα κάποιες προτάσεις το καλοκαίρι αλλά αποφάσισα να μη ασχοληθώ με το τοπικό μας πρωτάθλη­μα. Για τον τρόπο παιχνιδιού, μου αρέσει να προσπαθούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο, με κάποιες δικές μου βασικές αρχές. Να προσπαθούμε να κρατάμε την μπάλα χωρίς να απειλούμαστε και να παίζουμε παιχνίδι από τον τερματοφύ­λακα. Με ηρεμία και συνέπια στις θέσεις μας. Θέλει δουλειά φυσικά αλλά έτσι θα μάθουμε σωστά το ποδόσφαιρο.

-Μία ιδιαίτερη στιγμή που θυμάσαι από την προπονητική καριέρα σου;

Οι στιγμές είναι πολλές. Μου αρκεί να πηγαίνω κάθε μέρα στην προπόνηση και να ζω μαζί με τα παιδιά μου. Να ζω την κάθε στιγμή μαζί τους. Είμαι ο ποδοσφαιρικός τους πατέρας εκείνες τις στιγμές. Δένεσαι πολύ με τα παιδιά. Εί­ναι μικρές οι ηλικίες και υπάρ­χει φοβερό συναίσθημα.

-Θα θέλαμε την γνώμη σου, για το επίπεδο που επικρατεί στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ Δράμας;

Το πρωτάθλημα το τοπικό στον νομό μας κάποτε ήταν πολύ ανεβασμένο και με μεγάλη ποιότητα. Καταρχάς υπήρχαν πολλές ομάδες με καλούς παίκτες. Τώρα είναι 36 όλες μαζί, σε όλες τις κατηγο­ρίες και με λίγους παίκτες να ξεχωρίζουν. Είναι πολύ λίγες και οι περισσότερες παίζουν χωρίς κίνητρα. Νομίζω ότι έχουμε κάνει πολλά βήματα πίσω και αυτό είναι το αρνητι­κό. Έχει πολλά χρόνια να βγει κάποιος αθλητής και να κάνει επαγγελματική καριέρα σε με­γάλη κατηγορία. Είναι μεγάλη συζήτηση. Ελάχιστες είναι οι ομάδες που δουλεύουν όπως πρέπει οι υπόλοιπες υπολει­τουργούν.

-Τι πρέπει να αλλάξει για να αναβαθμιστεί ο ρόλος του προπονητή;

Το πρώτο είναι ότι πρέπει να υπάρχει συνεχής επιμόρφωση. Ο καθένας έχει έναν τρόπο να γίνεται καλύτερος. Αυτό που πρέπει είναι να καταλάβουν όσοι διοικούν το δραμινό πο­δόσφαιρο ότι χωρίς προπονη­τές δεν υπάρχει πρωτάθλημα ανταγωνιστικό.Μας έχουν αφήσει στο έλεος των ομάδων. Πρέπει να είναι υποχρεωτική η παρουσία πτυχιούχου προπο­νητή στα αθλητικά σωματεία. Είναι μέρος του ποδοσφαίρου, είναι απαραίτητο συστατικό για τη επιτυχία. Δείτε ποιές ομάδες δεν έχουν προπονητή η έχουν κάποιον που κάνει τον προπο­νητή. Όλες είναι χαμηλά στην βαθμολογία και χωρίς τίποτα να θυμίζει λειτουργεία ποδο­σφαιρικής ομάδας.

-Σου αρέσει το τρέξιμο και οι αποστάσεις;

Με το τρέξιμο ασχολούμαι τα τελευταία 2 χρόνια πιο ενεργά, λαμβάνω μέρος σε πολλές εκ­δηλώσεις που αφορούν τους δρομείς. Προπονούμαι αρκετά, κρατάω την φυσική μου κατά­σταση όσο ποιό ψηλά μπορώ και νιώθω πιο υγιής μέσα από όλο αυτό. Σαν στόχο έχω να πάρω και πάλι μέρος στον φε­τινό μαραθώνιο τον άλλο μήνα στην Αθήνα. Είμαι ευτυχής που μπορώ και ασχολούμαι με το συγκεκριμένο κομμάτι.

-Πού είσαι τη φετινή σεζόν;

Είμαι στην ακαδημία της Ν.Αμισού και στον Ηρακλή Μαυροβάτου. Τα πράγματα είναι καλά, στην ακαδημία έχουμε αρκετά παιδάκια και προσπαθούμε για το καλύτερο. Έχω πολύ καλές συνθήκες εργα­σίας και αρκετά σχέδια για το μέλλον. Στον Μαυρόβατο πήγα μετά από πρόταση του φίλου μου και προπονητή της ομάδας Τεγξίζογλου Ντί­νου για να τον βοηθήσω κυρίως στα κομμάτια φυσικής κατάστασης και συναρμογής-συγ­χρονισμού. Έχουμε σαν στόχο να ανεβάσουμε το επίπεδο της ομάδας σιγά σιγά και είμαστε σε καλό δρόμο. Έχω να κάνω με γνώστες του ποδοσφαίρου και στις δυο ομάδες και αυτό κάνει το έργο μου πιο εύκολο.

Ευχαριστώ τα Χρονι­κά για το βήμα που μου έδωσαν. Καλή σεζόν σε όλους και πάντα με υγεία.