O Πασχάλης είναι έγγαμος, πατέρας ενός κοριτσιού 14 ετών. Γεννήθηκε στην Μικρόπολη Δράμας και ασχολείται με την προπονητική από το 1990 έχοντας αποτελέσει στέλεχος σε αρκετές ομάδες αποκτώντας σημαντική εμπειρία ειδικά στα τμήματα υποδομών. Έχει αρκετές γνώσεις πάνω στο ποδόσφαιρο και έχει παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια με αντικείμενο το ποδόσφαιρο. Αυτήν την στιγμή βρίσκεται στους Βόρειους που ηγείται της προσπάθειας ανάδειξης ταλέντων.
ΣΠΟΥΔΕΣ :
1) Πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
2) Μετεκπαίδευση στην Παιδαγωγική Σχολή του LUDWIGSBURG Γερμανίας
3) Πτυχίο προπονητή ποδοσφαίρου της ποδοσφαιρικής σχολής R U I T Γερμανίας
4) Πτυχίο σχολής διαιτητών ποδοσφαίρου BADEN – WUERTTEMBERG Γερμανίας
5) Κάτοχος πτυχίου προπονητή UEFA B
6) Πτυχίο LOWER Αγγλικής Γλώσσας
7) Πτυχίο KLEINES DEUTSCE SPRACHDIPLOM Γερμανικής Γλώσσας
8) Επιμόρφωση Β΄ επιπέδου στη χρήση υπολογιστών
Σε ποιες ομάδες έχεις παίξει και σε ποιες έχεις διατελέσει ως προπονητής;
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ:
1974 – 1978 Ακαδημία Δόξας Δράμας
1978 – 1981 Ερασιτέχνες Δόξας Δράμας
1981 – 1986 Πανδραμαϊκός (Γ΄ ΕθΝΙΚΗ & Δ΄ ΕΘΝΙΚΗ )
1986 – 1987 Άγιος Αθανάσιος (Δ΄ Εθνική Κατηγορία)
1987 – 1988 Καλλίφυτος ( Α΄ Ερασιτεχνική Δράμας)
1987 – 1988 Υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων Πανδραμαϊκού (Γ΄ Εθνική)
1988 – 1993 TSV Hoefingen Γερμανίας
1993 – 1994 Ακρίτας Ν. Κρώμης (Δ΄ Εθνική Κατηγορία )
ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ:
1990 – 1993 Προπονητής ENOSIS LEONBERG Γερμανίας
1994 – 1997 Προπονητής ΔΟΞΑΣ Μικρόπολης ( Β΄ & Α΄ Ε.Π.Σ.Δ.)
1997 – 2000 Προπονητής Δόξας Πετρούσας (Α΄ Ερασιτεχνική ) και υπεύθυνος παιδικής και προπαιδικής ομάδας Πετρούσας
2000 – 2002 Ενωσιακός προπονητής, Τεχνικός Διευθυντής Ακαδημίας Ε.Π.Σ.Δράμας και ΜΙΚΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ Ε.Π.Σ. ΔΡΑΜΑΣ
2002 – 2004 Τεχνικός διευθυντής Ακαδημίας Γ.Σ. ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ
2004 – 2008 Τεχνικός διευθυντής Ακαδημίας ΠΑΝΔΡΑΜΑΪΚΟΥ
2009 – 2010 Tεχν. Διευθυντής Υποδομής & Ανάπτυξης ΔΟΞΑΣ Δράμας
2011 – 2019 Προπονητής Ακαδημίας ΒΟΡΕΙΟΙ
Πως είναι να προσπαθείς να μεταφέρεις της γνώσεις σου σε ερασιτέχνες έχοντας παίξει σε υψηλό επίπεδο;
Εγώ προσωπικά δεν έχω παίξει σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο και σε καθαρά επαγγελματικές κατηγορίες. Αγωνίστηκα μέχρι την Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ με τον ΠΑΝΔΡΑΜΑΪΚΟ έχοντας ξεκινήσει από τα τμήματα υποδομής της ΔΟΞΑΣ ΔΡΑΜΑΣ με την οποία αγωνίστηκα στο πρωτάθλημα ΝΕΩΝ Α΄ ΕΘΝΙΚΗΣ το 1979-80 και το 1980-81 όταν η ΔΟΞΑ ανέβηκε στην Α΄ Εθνική Κατηγορία. Εκείνο που θα πρέπει να τονίσουμε είναι πως το να προπονείς ερασιτέχνες διαφέρει πολύ από την προπόνηση επαγγελματιών. Ο προπονητής πρέπει να αντιλαμβάνεται, να κατανοεί και να προσαρμόζεται στις ανάγκες, στις δυνατότητες και στις προσδοκίες ενός ερασιτέχνη που απλά κάνει το χόμπι του παράλληλα με τον αγώνα του για επιβίωση. Η προσωπική του ζωή, η διατροφή, η κόπωση και άλλοι παράγοντες δεν επιτρέπουν στον προπονητή να έχει παράλογες απαιτήσεις ή να εκπονεί ιδιαίτερα βεβαρυμμένα προγράμματα προπόνησης που απευθύνονται σε υψηλό επίπεδο και πολλές φορές είναι και ανεφάρμοστα λόγω μικρής συμμετοχής στις προπονήσεις. Εγώ εργάστηκα για 10 χρόνια ως προπονητής σε ερασιτεχνικές ομάδες και στη συνέχεια στράφηκα σε κάτι που μου ταιριάζει, με εκφράζει και με ικανοποιεί περισσότερο δηλαδή στην προπόνηση-διαπαιδαγώγηση παιδιών τμημάτων υποδομής με τα οποία ασχολούμαι εδώ και 19 χρόνια .
Πως αναλύεις το σκεπτικό των ομάδων;
Αν μιλάμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο είτε σε επαγγελματικό είτε σε ερασιτεχνικό επίπεδο θα τολμούσα να πω πως δεν υπάρχει πλάνο, όραμα και μακροχρόνιος σχεδιασμός. Η προσέγγιση του αθλήματος είναι επιπόλαιη και πρόχειρη. Ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για πρόσκαιρα αποτελέσματα, θέλει να πετύχει με κάθε μέσο ακόμη και χωρίς υποδομή και στο τέλος οι ομάδες βολοδέρνουν σαν το καράβι στην τρικυμία. Λείπει η συνέπεια και η συνέχεια. Λείπει η ομαδική εργασία που θα βάζει μπροστά το εμείς από το εγώ και θα νοιάζεται για το μελλοντικό καλό του συλλόγου και όχι την ατομική προβολή.
Λίγα λόγια για τις εγκαταστάσεις των αθλητικών χώρων
Οι εγκαταστάσεις πάντα υστερούσαν εκτός κάποιων εξαιρέσεων και προσωπικών φιλότιμων προσπαθειών. Δυστυχώς όταν αυτές άρχισαν να βελτιώνονται ξέσπασε η οικονομική κρίση η οποία επιδείνωσε το πρόβλημα. Οι παράγοντες αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος λειτουργίας των σωματείων πόσο μάλλον αυτό της συντήρησης και βελτίωσης των εγκαταστάσεων. Οι Δήμοι και η πολιτεία επίσης δυσκολεύονται και όταν το έκαναν παλαιότερα ή το κάνουν και σήμερα το κάνουν με ψηφοθηρικό τρόπο και όχι με κριτήριο τις πραγματικές αντικειμενικές ανάγκες και προτεραιότητες. Για να γίνω σαφέστερος είδαμε στην εποχή «των παχιών αγελάδων» και της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 να κατασκευάζονται κλειστά γυμναστήρια, κερκίδες εκεί που δεν υπήρχε καν γήπεδο, προβολείς γηπέδων σε χωριά που δεν είχαν ούτε καν ομάδα ή αν είχαν αυτή ήταν υπό διάλυση. Έργα που όπως και τα Ολυμπιακά ερειπώνουν και χρήματα που σπαταλήθηκαν άσκοπα.
Η καλύτερη στιγμή της ποδοσφαιρικής σου καριέρας σου και η χειρότερη;
Σίγουρα η καλύτερη στιγμή ως ποδοσφαιριστής η κατάκτηση του κυπέλλου Ερασιτεχνών Ελλάδος το 1986 με τον ΠΑΝΔΡΑΜΑΪΚΟ, με νίκη στον τελικό στο Καραϊσκάκη επί του ΑΟ ΠΑΤΡΑΣ. Είχαμε μια πολύ καλή ομάδα με σπουδαίους ποδοσφαιριστές οι περισσότεροι από τους οποίους αγωνίστηκαν σε επαγγελματικές κατηγορίες.
Η χειρότερη ήταν όταν στον τελικό του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. ΔΡΑΜΑΣ το 2000, ως προπονητής της ΔΟΞΑΣ ΠΕΤΡΟΥΣΑΣ, χάσαμε από τα ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ και μαζί την άνοδο στην Δ΄ΕΘΝΙΚΗ
Πως αποφάσισες να γίνεις προπονητής;
Νομίζω πως ήταν κάτι έμφυτο. Άλλωστε και το κυρίως επάγγελμά μου αυτό του εκπαιδευτικού που το επέλεξα και το εξασκώ ενσυνείδητα και με πολύ μεράκι, γιατί η προπονητική αποτελεί χόμπι και «πάρεργο», είναι συναφές με την καθοδήγηση, εκπαίδευση, διαπαιδαγώγηση. Ο προπονητής είναι ταυτόχρονα και δάσκαλος και μάλιστα με το πλεονέκτημα να «διδάσκει» σε μαθητές που έρχονται να ασχοληθούν με αυτό που λατρεύουν, ενώ στο σχολείο μπορεί κάποιες στιγμές και να δυσανασχετούν ή να κάνουν αγγαρεία. Έτσι λοιπόν λατρεύοντας, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το ποδόσφαιρο, όταν σταμάτησα σε σχετικά νεαρή ηλικία να αγωνίζομαι άμεσα στράφηκα στην προπονητική. Θυμάμαι και έχω ακόμη τις σημειώσεις από προετοιμασία σαν ποδοσφαιριστής με τον ΠΑΝΔΡΑΜΑΪΚΟ στο ΣΕΛΙ ΗΜΑΘΙΑΣ. Μετά από κάθε προπόνηση αν και εξαντλημένος σημείωνα όλο το πρόγραμμα της ημέρας τις ασκήσεις, τις επαναλήψεις ακόμη και το μενού.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι προπονητής με βάση τα ελληνικά δεδομένα;
Αν θέλεις να κάνεις καριέρα ή να ζήσεις από το ποδόσφαιρο είναι φοβερά δύσκολο. Πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, η δουλειά σου επηρεάζεται από αστάθμητους παράγοντες και τα αποτελέσματά της δεν είναι πάντα ορατά και ανάλογα της ποιότητας της δουλειάς σου. Αν όμως το προσεγγίζεις όπως εγώ σαν χόμπι και σαν επιθυμία να εκπαιδεύσεις, να διαπαιδαγωγήσεις, να κοινωνικοποιήσεις και να προσφέρεις στους νέους με στόχο την υγιή σωματική και πνευματική ανάπτυξη, την ευγενή άμιλλα και τη χαρά της συμμετοχής και του παιχνιδιού τότε το απολαμβάνεις, τότε εισπράττεις κάθε μέρα τα αποτελέσματα της δουλειάς σου που είναι η ατομική και ομαδική πρόοδος των παιδιών που προπονείς.
Ο αθλητισμός έχει αφήσει σημάδια επάνω σου;
Αναμφισβήτητα ναι και ευτυχώς δεν είναι σωματικά με την έννοια σοβαρών τραυματισμών και επεμβάσεων. Ένα από αυτά ίσως είναι πως λόγω της παράλληλης ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο προτίμησα να κάνω αυτό που πραγματικά αγαπούσα και να μείνω σαν «μάχιμος» δάσκαλος στην τάξη και όχι να επιδιώξω να αξιοποιήσω κάποιες από τις επιπλέον σπουδές μου για διεκδίκηση θέσεων ευθύνης ή στελέχους στην εκπαίδευση. Άλλο σημάδι είναι ίσως το ότι σχεδόν όλοι μετά από τόσα χρόνια που με βλέπουν στα γήπεδα με τις φόρμες με θεωρούν γυμναστή και όχι δάσκαλο. Τα κυριότερα σημάδια είτε θετικά είτε αρνητικά είναι αυτά που ίσως δεν φαίνονται ή δεν μπορούν να εκφραστούν όπως οι ατέλειωτες ώρες εργασίας, η απουσία από την οικογένεια, οι χαρές και λύπες, οι ανθρώπινες σχέσεις, η αγάπη και η φιλία γονέων και παιδιών κ.ά.
Πες μου μερικές εκφράσεις σου όταν υπάρχει ένταση μέσα στο γήπεδο.
Γενικά σαν χαρακτήρας αποφεύγω και αντιπαθώ τις εντάσεις στην ζωή μου πόσο μάλλον όταν έχω κοντά μου μικρά παιδιά για τα οποία είμαι υπεύθυνος να τα προστατεύσω, να γίνω το θετικό πρότυπο και να τα διαπαιδαγωγήσω. Έτσι σε πιθανή ένταση λειτουργώ πάντα πυροσβεστικά, ψύχραιμα και κάποιες φορές την εκμεταλλεύομαι για να περάσω θετικά μηνύματα στα παιδιά αλλά και στους γονείς-θεατές.
Πια στοιχεία είναι αυτά που θα κάνουν τον ολοκληρωμένο ποδοσφαιριστή του αύριο;
Αν μιλάμε για επαγγελματία ποδοσφαιριστή σε υψηλό επίπεδο, πέρα από το απαραίτητο ταλέντο απαιτείται έγκαιρη επιλογή του από ειδικούς, ένταξή του σε ομάδες με επιστημονικό τρόπο προπόνησης, εκγύμνασης, διατροφής και με άριστους αθλητικούς χώρους. Αυτό σημαίνει πολλές φορές απομάκρυνση από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον με ψυχολογικές συνέπειες και κίνδυνο σε περίπτωση μη προώθησής του στα 18-19 να νιώθει αποτυχημένος και ανίκανος. Αν κάποιο παιδί έχει τα ψυχικά και σωματικά χαρίσματα να ανταπεξέλθει ίσως πετύχει. Για τα παιδιά της περιοχής μας οι πιθανότητες να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο είναι πια λόγω και της όλης λειτουργίας της ΔΟΞΑΣ ΔΡΑΜΑΣ πολύ μικρές γιατί αφενός μεν ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος αφετέρου δε οι θυσίες, η δουλειά και η προπόνηση που απαιτούνται είναι τεράστιες.