του Βασίλη Τσιαμπούση
Ο θάνατος είναι μια μεγάλη έκπληξη για όλους. Ένα οδυνηρό ξάφνιασμα που μας τρομοκρατεί και μας συνθλίβει. Ιδίως αν αυτός που έχασε τη ζωή του ήταν δικός μας άνθρωπος, κάποιος που μέχρι χθες μιλούσαμε μαζί του, συναντιόμασταν, κάναμε σχέδια για το μέλλον.
Ημέρες οδύνης για την οικογένεια του Κώστα Αποστολίδη, ημέρες πένθους για όλη τη Δράμα. Ο Κώστας Αποστολίδης, ο ευεργέτης και οραματιστής, αυτός που ήθελε ν’ αλλάξει τη γενέτειρά του και να την κάνει σύγχρονη, όμορφη, ενδιαφέρουσα, «ευρωπαϊκή πόλη» και πολιτιστικό κέντρο –κάποιες φορές ερήμην των αρμοδίων και των εκλεγμένων–, δεν είναι πια μαζί μας.
Τι κρίμα που δεν πρόλαβε να δει να λειτουργεί το Κολυμβητήριο της Δράμας –του οποίου τη μελέτη και την κατασκευή χρηματοδότησε με εκατομμύρια–, που δεν θα χαρεί την Ανάπλαση της Πλατείας Ελευθερίας, του Κήπου και της οδού Εθνικής Αμύνης έως τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, τον περιαστικό δρόμο στους πρόποδες του Κορυλόβου και τη μετατροπή του Στρατοπέδου Ανδρικάκη σε Κέντρο Κινηματογράφου, των οποίων πλήρωσε τις μελέτες εξ ολοκλήρου. Τι κρίμα που δεν θα βρίσκεται πια στις επόμενες εκθέσεις του Μουσείου Μπενάκη, για τις οποίες μεσολαβούσε και κάλυπτε όλα τα έξοδα για να έλθουν στο υπέροχο Σαντιρβάν Τζαμί. Του τζαμιού που το αγόρασε και το αναπαλαίωσε ξοδεύοντας εκατομμύρια ευρώ και για το οποίο ήταν πάντα περήφανος. Τι κρίμα να μην προλάβει να ολοκληρώσει τις παρεμβάσεις που σχεδίαζε στο Γυμνάσιο Αρρένων και το Νοσοκομείο Δράμας.
Η Δράμα από την ημέρα του θανάτου του Κώστα Αποστολίδη είναι πια ορφανή. Και οι Δραμινοί, γνωστοί και άγνωστοί του, εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του, στους συγγενείς και στους φίλους του.
Αγαπημένε Κώστα, θα ζεις στις καρδιές μας για πάντα και θα έχουμε από σένα τις καλύτερες αναμνήσεις. Και όσοι σε γνωρίσαμε καλά, θα είμαστε περήφανοι που μας χάρισες τη φιλία σου και την αγάπη σου.