Είναι μερικές φορές που η δύναμη ψυχής και η θέληση που διαθέτουν ορισμένοι άνθρωποι ξεπερνάει τα συνηθισμένα. Είναι πολλές φορές που η ίδια η ζωή και οι συνθήκες αναβάλλουν φιλοδοξίες, επιδιώξεις ή στόχους που δεν βρήκαν τον κατάλληλο δρόμο για να πραγματωθούν, αλλά παραμένουν, κάπου εκεί σε μια γωνία της ψυχής και περιμένουν την κατάλληλη ώρα για να γίνουν πραγματικότητα.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή της κ. Σουλτάνας Παρτάλη, που λόγω υποχρεώσεων και συγκυριών, καθυστέρησε να ολοκληρώσει την σχολική εκπαίδευση, παρότι το ήθελε πραγματικά. Το διακαές της όνειρο για το ταξίδι στο χώρο της γνώσης αποφάσισε να το κάνει πραγματικότητα στα 71 της χρόνια. Αρχικά φοιτώντας δυο χρόνια στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Δράμας και στη συνέχεια άλλα τρία χρόνια στο Εσπερινό Λύκειο της Δράμας, όπου αποφοίτησε με τον βαθμό 19,8.
Η κ. Παρτάλη κατάφερε να πάρει το απολυτήριο του Λυκείου στα 76 της χρόνια, αλλά δεν έμεινε μόνο εκεί. Στη συνέχεια γράφτηκε και παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής σε σχολή της Θεσσαλονίκης. Το 2025, σε ηλικία 80 ετών, εξέδωσε το πρώτο της διήγημα με τίτλο «Η μάνα της ψυχής» εμπνευσμένο από τη δύναμη ψυχής της πεθεράς της, που πέρασε ουκ ολίγα βάσανα από την περίοδο της κατοχής και μετά, αλλά κατάφερε να μεγαλώσει μόνη της επτά παιδιά…
Η πορεία της συγγραφέως του βιβλίου, Σουλτάνας Παρτάλη, στο χώρο της γνώσης, αποτελεί αναμφισβήτητα παράδειγμα για πολλούς και πολλές. Η ίδια μιλώντας στα ΧΡΟΝΙΚΑ της Δράμας, εξομολογείται: «Είχα τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο, δεν πήγα στο Γυμνάσιο εκείνα τα χρόνια και μου είχε μείνει εσωτερικά η επιθυμία να τελειώσω το σχολείο. Αυτή την επιθυμία κουβαλούσα. ‘Ένοιωθα ότι έλλειπε ένα κομμάτι και ήθελα να το συμπληρώσω. Μιλώ για το κομμάτι της γνώσης. Δεν περπάτησα αυτό τον δρόμο. Έτσι όταν συνταξιοδοτήθηκα, μου δόθηκε η ευκαιρία, με το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας της Δράμας και δεν την άφησα αναξιοποίητη. Ήμουν 71 χρονών και φοίτησα δυο χρόνια στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Δράμας και τρία χρόνια στο Εσπερινό Λύκειο Δράμας. Αποφάσισα να δώσω και πανελλαδικές εξετάσεις, για να ζήσω την εμπειρία, όχι ότι ήθελα να περάσω κάπου, απλά να στείλω μηνύματα. Αργότερα φοίτησα και τελείωσα και μια σχολή υποκριτικής στη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα.».
Μιλώντας για το διήγημα που έγραψε και εξέδωσε πρόσφατα μέσα στο 2025, η κ. Παρτάλη εξηγεί «Το βιβλίο άρχισα να το γράφω, πριν ακόμη να αποφασίσω να φοιτήσω στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, όταν εργαζόμουν στον χώρο της εμπορίας ποτών. Στο μαγαζί, παράλληλα με τη δουλειά, έγραφα το βιβλίο, όπως έγραφα και άλλα κείμενα, ποιήματα κλπ. Έχω πολύ υλικό. Αποφάσισα κάποια στιγμή να διανείμω το βιβλίο στους οικείους μου, στους συγγενείς, στα παιδιά μου, για να με θυμούνται. Τελικά το βιβλίο εκδόθηκε μέσα στο 2025 από τις Εκδόσεις Γλαύκα. Είναι ένα διήγημα για το οποίο εμπνεύστηκα από την πεθερά μου, από την έλευση της, όπως και την έλευση των προσφύγων της Ανατολικής Θράκης. Από την πορεία της ζωής της μέχρι την Κάργιανη, όπου παντρεύτηκε και έφτιαξε τη ζωή της, πριν ακολουθήσουν τα κατοχικά χρόνια και ο σκοτωμός του άντρα της, που μετέτρεψαν τη ζωή της σε μαρτύριο. Μεγάλωσε 7 παιδιά μόνη της χωρίς καμία βοήθεια».
Σε σχέση με τα μηνύματα που αφήνει το διήγημα, η κ. Παρτάλη αναφέρει «Το βιβλίο αφήνει πάρα πολλά μηνύματα. Μέσα από αυτό, οι μεγάλοι θα θυμηθούν και οι νέοι θα μάθουν πως πρέπει να συμβιώνουν με αυτούς που βρίσκουν μπροστά τους και δίπλα τους. Θα μάθουν να συγχωρούν, να ζητούν συγνώμη, να ακούνε περισσότερο και να μην έχουν εγωισμό και ζήλια, γιατί αυτοί είναι οι πιο κακοί «φίλοι» του ανθρώπου. Το βιβλίο έχει δύναμη ψυχής. Προτείνω στους αναγνώστες να το διαβάσουν».
Η κ. Σουλτάνα Παρτάλη γεννήθηκε στη Νέα Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης. Είναι κόρη του Αναστασίου Παπακωνσταντίνου και της Μαρίκας Τσερέλη. Ονειρεύτηκε να συνεχίσει το σχολείο μετά το Δημοτικό, καθώς επιθυμούσε διακαώς να ταξιδέψει στο χώρο της γνώσης. Αυτή η επιθυμία δεν έμεινε ανεκπλήρωτη, αν και αναβλήθηκε για δεκαετίες. Η ίδια δεν εγκατέλειψε το όνειρό της και κατάφερε να ολοκληρώσει την διαδρομή της σχολικής γνώσης, μετά τη συνταξιοδότηση. Αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση και ουσιαστικά στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους. Το ταξίδι της γνώσης πραγματικά δεν έχει ηλικία.