Όπως δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Πέμπτης 9/2/2023 των “Χ”
Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποχαιρετάς φίλους. Φίλους που έχουν αφήσει ανεξίτηλο ίχνος στην ψυχή και τη μνήμη σου. Φίλους που η ζωή τούς αδίκησε δείχνοντάς τους την έξοδο, προτού τους ανταμείψει για την προσφορά τους. Αυτή είναι η περίπτωση της Αγγελικής Παλατίδου –της Αγγελικούλας, όπως εμείς την αποκαλούσαμε με τρυφερότητα–, που έφυγε χάνοντας την άνιση και σκληρή μάχη με την επάρατη νόσο…
Γνώρισα την Αγγελική ως συνάδελφο από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ογδόντα. Με είχε εντυπωσιάσει με τη φιλολογική της κατάρτιση, που ήταν μεγαλύτερη από εκείνην που προσδίδει σε έναν φιλόλογο το πτυχίο μιας φιλοσοφικής σχολής. Η Αγγελική ήταν ένα αστέρι Παιδείας. Είχε κερδίσει την ιδιότητα αυτή με την υψηλή της νοημοσύνη, τον «φανατισμό της για γράμματα» και την αδιάκοπη μελέτη. Οι παρεμβάσεις της ήταν πάντα «προχωρημένες», και όταν διατύπωνε με παρρησία δικές της απόψεις και όταν ασκούσε κριτική σε άλλες. Στη διδασκαλία της ήταν συναρπαστική και απροσδόκητη. Έκανε την τάξη αυτό που πρέπει να είναι, δηλαδή χώρο ζύμωσης της προσφερόμενης γνώσης με την προβαλλόμενη αντίρρηση, την οποία συνειδητά και έντεχνα προκαλούσε, όπως ιδανικά γίνεται στους πλατωνικούς διαλόγους. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν ο δάσκαλος έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη –θα έλεγα και την αγάπη– των μαθητών πείθοντάς τους ότι η εκπαίδευση είναι σε τελευταία ανάλυση μια φιλική σχέση, η οποία προσφέρει χαρά και ευεξία σε όσους εμπλέκονται σ’ αυτήν. Η Αγγελική είχε και τις γνώσεις και τη χαρισματική προσωπικότητα, που της επέτρεπαν να λειτουργεί μ’ αυτό τον τρόπο.
Συνεργαστήκαμε στενά με την Αγγελική στο πλαίσιο ενός προγράμματος για την καλύτερη αξιοποίηση των σχολικών βιβλίων, που είχε εφαρμόσει το Υπουργείο Παιδείας τα σχολικά έτη 1987-88 και 1988-89. Είχαμε αποτελέσει τότε ομάδα
μαζί και με την Κυράνθη Στράντζαλη υπό τον Σχολικό Σύμβουλο Φιλολόγων Δράμας, τον αείμνηστο Τάσο Μουμτζάκη. Ήταν μία από τις πιο απολαυστικές περιόδους της εκπαιδευτικής
μου ζωής. Με αντικείμενο τα Σικελικά του Θουκυδίδη, την Απολογία Σωκράτους του Πλάτωνα και τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη, που διδάσκονταν τότε στην τρίτη γυμνασίου, κάναμε συνεχείς δοκιμαστικές διδασκαλίες σε διάφορα σχολεία, τις οποίες παρακολουθούσαν και άλλοι συνάδελφοι, και μετά, ύστερα από συσκέψεις της «ολομέλειας» της ομάδας, καταγράφαμε τα πρακτικά και τα υποβάλλαμε στο Υπουργείο. Δεν ξεχνώ τον
τρόπο με τον οποίο η Αγγελική υπερασπίζονταν τις απόψεις της, πώς τεκμηρίωνε τις αντιρρήσεις της για λύσεις προβλημάτων, που εμείς οι άλλοι τις θεωρούσαμε ως εκείνη τη στιγμή τελεσίδικες, και πώς άνοιγε τον δρόμο για την προώθηση προς το κέντρο νέων διδακτικών προτάσεων. Και ούτε θα ξεχάσω ποτέ τις ευωχίες μας μετά από κάθε δοκιμαστική
διδασκαλία στα «κεμπάπια» του Χρόνη, όπου γινόταν η πρώτη ανεπίσημη «σύσκεψη», προτού μεταφερθεί επισήμως στο Γραφείο του Συμβούλου. Αλλά αξέχαστες θα μου μείνουν και οι τυχαίες συναντήσεις μας τα τελευταία χρόνια στο βιβλιοπωλείο μας, τον «Ειρμό», που ήταν ο μόνος χώρος όπου μπορούσαμε να ανταλλάξουμε λίγα λόγια για τα διαβάσματά μας, για τις εξελίξεις της ελληνικής παιδείας και για τις σχολικές μας αναμνήσεις και εμπειρίες μας.
Αγγελική, εκ μέρους όλων των συναδέλφων και των φίλων σου, που είχαμε το προνόμιο να σε γνωρίσουμε, να σε εκτιμήσουμε ως εκπαιδευτικό και ως συνάδελφο και να σε αγαπήσουμε ως Άνθρωπο, σε αποχαιρετώ με οδύνη και σου εύχομαι «γαίαν ἐλαφράν». Η αναχώρησή σου αφήνει τη Δράμα φτωχότερη.
Χρίστος Π. Φαράκλας
Η σορός θα βρίσκεται την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου στην εκκλησία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης από τις 10.30 και η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλλεί στις 11:00.
[…] source […]