Χθες, Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020, συνοδέψαμε με συντριβή στην τελευταία του κατοικία στο κοιμητήριο Μαυροβάτου τον αγαπητό μας Σάββα Πορφυρίου Παπαδόπουλο.
Τον άξιο δάσκαλο, τον ακούραστο συγγραφέα, τον καλό φίλο, τον γενναίο αγωνιστή της
ζωής. Της ζωής που δεν του έκανε ποτέ χατίρια. Της ζωής, που τον υποχρέωσε να παλέψει σκληρά για να καταφέρει ό,τι κατάφερε.
Για να γίνει δάσκαλος, ξεπέρασε δυσκολίες ανυπέρβλητες ως παιδί προσφυγικής αγροτοποιμενικής οικογένειας και με μόνο του εφόδιο τη σφραγίδα της δωρεάς.
Για να γίνει καλός δάσκαλος, χρειάστηκε αρχικά να μαζέψει εμπειρίες σε σχολεία δυσπρόσιτα και δύσκολα και έπειτα να μελετήσει και να κοπιάσει πολύ.
Για να δημιουργήσει και να αναστήσει την οικογένειά του δούλεψε σκληρά, όχι μόνο πνευματικά, αλλά και χειρωνακτικά.
Και εξακολούθησε να μελετά και να εργάζεται με την ίδια συγκινητική αυταπάρνηση μέχρι το τέλος της ζωής του.
Στα υπηρεσιακά του καθήκοντα υπήρξε υποδειγματικός. Οι μαθητές του, από όπου πέρασε, δεν έπαψαν ποτέ να τον θυμούνται και τον τιμούν. Και στα σχολεία που υπηρέτησε, τόσο εδώ
στη Δράμα όσο και στη Θεσσαλονίκη, άφησε ίχνη της ακατάβλητης προσπάθειας, της επιμέλειάς του και της αφοσίωσής του στο καθήκον.
Και, παρότι η υπηρεσία δεν τον αντάμειψε όπως του άξιζε, εκείνος δεν κατέθεσε τα όπλα.
Χάρη στις πανίσχυρες ποντιακές του καταβολές στράφηκε αμέσως μετά την αφυπηρέτησή του προς τη βιωματική μελέτη του μεγάλου πολιτισμού, που αντιπροσωπεύει για τους Έλληνες η λέξη «Πόντος», κυρίως από γλωσσική αλλά και από λαογραφική άποψη. Και έδωσε τον καλύτερό του εαυτό για τη συλλογή και την καταγραφή σε πολλά βιβλία και άρθρα ενός
τεράστιου σε όγκο υλικού, για το οποίο θα τον ευγνωμονούν οι γενιές των ερευνητών που θα ακολουθήσουν τα βήματά του.
Ο Σάββας Πορφυρίου Παπαδόπουλος υπήρξε –έγινε με το σπαθί του– ένα μνημείο από μόνος του του ποντιακού ελληνισμού, ένας σκαπανέας στην έρευνα και αποθησαύριση αυτής της πολύτιμης πολιτισμικής παρακαταθήκης και ένας ήρωας της εκπαίδευσης και της ζωής.
Αναπαύσου εν ειρήνη, σεβαστέ μας «κύριε Σάββα».
Θα μας λείψεις πολύ. Θα λείψεις πολύ σε όλους μας.
Και στα παιδιά σου και στα εγγόνια σου και στα αδέρφια σου και σε όλη την παρέα μας και
στους συγχωριανούς σου και στη Δράμα και στους Πόντιους αδερφούς σου, όσους τουλάχιστον είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τη σημασία και τη σπουδαιότητα του έργου σου.
Καλό σου ταξίδι!
Χρίστος Π. Φαράκλας