Επιστρέφει μετά από δύο χρόνια το «κουρμπάνι» στο Καλαμπάκι

Φέτος θα υπάρξει πολύ μεγάλη προσέλευση, λένε οι άνθρωποι του ΜΠΣ Καλαμπακίου στα «Χ»

Επιστρέφει μετά από δυο χρόνια αναστολής λόγω υγειονομικής κρίσης το “κουμπάνι” στο Καλαμπάκι. Θα διεξαχθεί στις 17 και 18 Ιανουαρίου στο πλαίσιο της Πανηγύρεως του Αγίου Αθανασίου και φέτος κλείνει εκατό χρόνια από την πρώτη τέλεση του μετά την εγκατάσταση των προσφύγων από το Κρυόνερο της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922.
Οι προετοιμασίες έχουν προχωρήσει αρκετά, όπως είπε στα ΧΡΟΝΙΚΑ της Δράμας η πρόεδρος του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Καλαμπακίου. “Έχουμε ξεκινήσει και έχουμε ήδη βγει την Κυριακή 8 Ιανουαρίου, στη λεγόμενη γύρα. Γυρίσαμε όλο το χωριό και με τους κουρμπαντζήδες πόρτα-πόρτα. Σε αυτή τη γύρα, ο κόσμος δίνει χρήματα, καλαμπόκι ή σιτάρι με τους παλαιότερους να συνηθίζουν να δίνουν και αλάτι για το “κουρμπάνι”. Από τη διαδικασία αυτή συγκεντρώθηκαν χρήματα για το κρέας που θα χρησιμοποιηθεί για το “κουρμπάνι” στα καζάνια και πλέον έχουμε μπει στην διαδικασία της ετοιμασίας του χώρου στο προαύλιο της εκκλησίας. Δηλαδή να βγουν τα καζάνια, να καθαριστούν και να γανωθούν. Να ασβεστωθεί ο χώρος. Αφού ετοιμαστούν όλα αυτά μέσα στο Σαββατοκύριακο θα ακολουθήσει το Κουρμπάνι την παραμονή και ανήμερα της γιορτής. Η πρόεδρος του ΜΠΣ Καλαμπακίου και άνθρωποι του συλλόγου εκτιμούν ότι φέτος θα υπάρξει πολύ μεγάλη προσέλευση, παρότι η ημέρα του κουρμπανιού πέφτει καθημερινή, κι αυτό διότι το απόγευμα της Τετάρτης ανήμερα του Αγίου Αθανασίου, η αγορά είναι κλειστή. Από την άλλη πλευρά είναι ένα παραδοσιακό έθιμο που ο κόσμος περίμενε πάρα πολύ μετά από δυο χρόνια υγειονομικής κρίσης που το έθιμο δεν τελέστηκε.
Το «κουρμπάνι» στο Καλαμπάκι στις 17 και 18 Ιανουαρίου, δεν είναι απλά ένα έθιμο, είναι η συνάντηση τριών γενιών που κρατούν την υπόσχεση που δόθηκε από τους πρώτους κατοίκους του χωριού., σύμφωνα με τους ανθρώπους του πολιτιστικού συλλόγου.

Το Ιστορικό του εθίμου
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Θεός κάθε χρόνο, το ξημέρωμα της γιορτής του Αγίου Αθανασίου, έστελνε στο προαύλιο του ναού των Κρυονεριτών ένα ελάφι, το οποίο αφού ξεκουραζόταν, «θυσιαζόταν» με την ευλογία του ιερέα νωρίς το πρωί της γιορτής από τους «κουρμπαντζήδες», οι οποίοι το μαγείρευαν και στη συνέχεια το μοίραζαν σε όλους τους κατοίκους.
Μια χρονιά που τα χιόνια ήταν πολλά, το ελάφι άργησε να έρθει και οι «κουρμπαντζήδες» θορυβημένοιαπό την καθυστέρηση, επέσπευσαν τη θυσία χωρίς να το αφήσουν να ξεκουραστεί, όπως το έθιμοαπαιτούσε. Έκτοτε το ελάφι δεν ξαναφάνηκε ίσως γιατί, όπως πίστευαν οι Κρυονερίτες, ο Θεός θύμωσεμαζί τους επειδή δεν τήρησαν τους κανόνες της θυσίας. Από τότε, στη θέση του ελαφιού χρησιμοποιούσαν ταύρο ή αγελάδα.

Το κουρμπάνι στο Καλαμπάκι
Το έθιμο ήρθε αυτούσιο στο Καλαμπάκι από τους Κρυονερίτες πρόσφυγες και γινόταν κάθε χρόνο με ευθύνη των «κουρμπαντζήδων». Με τα χρόνια το χωριό μεγάλωνε και οι κάτοικοί του, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, διαφύλαξαν το κουρμπάνι θεωρώντας το πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου το μεγαλύτερο γεγονός στην κοινωνική ζωή του χωριού. Το 1979 ιδρύεται από τους κατοίκους του Καλαμπακίου ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος και περνά στα χέρια του η ευθύνη της διάσωσης και διατήρησης των τοπικών εθίμων και παραδόσεων.
Αρχικά συγκροτήθηκε, με την επιμέλεια και συμμετοχή του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου, επιτροπή κουρμπανιού. Η συμμετοχή στην ομάδα αυτή ήταν και είναι εθελοντική και ελεύθερη για όποιον έχει το μεράκι και την αγάπη για το έθιμο.. Κάθε χρόνο όλο και περισσότερα άτομα συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι, παλιοί και νέοι. Υπάρχουν άνθρωποι που για τριάντα και πλέον χρόνια δίνουν τις μέρες αυτές τον καλύτερο εαυτό τους για να γίνει το έθιμο.