Του Ζαχαρία Κύζα
Παραλίμνι Αμμοχώστου Κύπρος
Α’ ΜΕΡΟΣ
Συμπληρώνονται φέτος, 51 χρόνια από τη θλιβερή επέτειο της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο. Στις 15 Ιουλίου του 1974, εκδηλώθηκε, όπως είναι γνωστό, το πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και πέντε ημέρες μετά, άνοιγε η κερκόπορτα.
Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο αποτελεί μια εθνική τραγωδία και είναι για τον Ελληνισμό το φοβερότερο πλήγμα που δέχθηκε στη σύγχρονη ιστορία του. Έχουμε μια δεύτερη Μικρασιατική Καταστροφή. Οι πληγές που άνοιξε ο τουρκικός Αττίλας είναι νωπές δεν έχουν ακόμα επουλωθεί. Το 37% του εδάφους της Κύπρου εξακολουθεί να είναι υπό τουρκική κατοχή. Η Άγκυρα, με την ανοχή των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσπαθεί να δημιουργήσει κάθε τόσο νέα τετελεσμένα με την απειλή των όπλων.
Η Κύπρος πληρώνει τα λάθη της ηγεσίας της, ανεξαρτήτως κομματικής χροιάς, όσο και τα λάθη της ηγεσίας της Ελλάδας. Ουδέποτε χάραξαν μια ενιαία γραμμή στο εθνικό θέμα από τότε που ανακηρύχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και ουδέποτε υπολόγισαν τον τουρκικό παράγοντα. Αντίθετα, Αθήνα και Λευκωσία μια συμφωνούσαν και μια διαφωνούσαν με τη λύση του Κυπριακού, ώσπου τον Ιούλιο του 1974 εκδηλώθηκε η πλήρης διαφωνία, είχαμε την περίφημε επιστολή Μακαρίου προς τον Στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη με τα γνωστά αποτελέσματα με την ανατροπή του Μακαρίου με το άφρον πραξικόπημα, το οποίο εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία για να εισβάλει στη Κύπρο για να αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη, σύμφωνα με τη συνθήκη εγγυήσεως από τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, όπως χαρακτηριστικά τόνιζε και ας πέρασαν 51 χρόνια και ακόμα ν αποκατασταθεί η συνταγματική τάξη και νομιμότητα…
Για τις προθέσεις της Τουρκίας να εισβάλει στο νησί είχαμε αρκετές φορές ενδείξεις τα τελευταία χρόνια από τις επιχειρήσεις στα Κόκκινα και τη Μανσούρα στην Τηλλυρία τον Αύγουστο του 1964 μέχρι την κρίση στην Κοφίνου το Νοέμβριο του 1967. Ιδιαίτερα πριν από την άνοιξη του 1974, ο αόρατος δικτάτορας, όπως λεγόταν, Δημήτρης Ιωαννίδης, γνωστός και φανατικός αντιμακαριακός, όπως και η λοιπή ηγεσία της Χούντας, προσπαθούσε να βρει ευκαιρία και αφορμή για να επιτεθεί στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Άραγε δεν γνώριζαν τις τουρκικές πολεμικές προπαρασκευές, δεν γνώριζαν τις προθέσεις της Τουρκίας όταν έπαιρναν την απόφαση για την ανατροπή του Μακαρίου με πραξικόπημα. Σίγουρα θα γνώριζαν για τη συγκέντρωση τουρκικών στρατευμάτων στη Μερσίαν, την Αλεξανδρέττα και τα Άδανα, αλλά δεν πήραν κανένα μέτρο για την άμυνα της Κύπρου, πριν προχωρήσουν στο πραξικόπημα.
Ο ε.α. συνταγματάρχης Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης, υπολοχαγός τότε το 1974, υπεύθυνος του κλιμακίου της ΚΥΠ στην Κερύνεια όπως κατέθεσε ο ίδιος στην Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για τον Φάκελο της Κύπρου, επανειλημμένα είχε προειδοποιήσει, με συγκεκριμένες πληροφορίες για τη δραστηριότητα της 39ης Μεραρχίας του τουρκικού στρατού, που ήταν αποδεσμευμένη από το ΝΑΤΟ. Στην κατάθεσή του ο κ. Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης αποκάλυψε επίσης ότι οι Ελληνικές Μυστικές Υπηρεσίες τα τελευταία 5 χρόνια παρακολουθούσαν την 39η τουρκική Μεραρχία, που ήταν επιφορτισμένη με την εισβολή στην Κύπρο,
Η 39η Μεραρχία από τον Απρίλη μέχρι τον Ιούνιο του 1974 διεξήγαγε άσκηση που κάλυπτε την περιοχή από τη Μερσίνα μέχρι την Αντιόχεια. Στην άσκηση συμμετείχαν και αεροπλάνα με πιλότους ανώτερους αξιωματικούς, ενώ συνήθως οι πτήσεις αυτές γίνονταν από μικρούς αξιωματικούς για εκπαίδευση. Όταν έληξε η άσκηση, στις 15 Ιουνίου, ανακλήθηκαν οι άδειες όλων των απλών στρατιωτών και των αξιωματικών μέχρι τον βαθμό του στρατηγού.
Όλες οι πληροφορίες διαβιβάζονταν και στον Αρχηγό Ενόπλων δυνάμεων, στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο, που είχε διατελέσει Επιτελάρχης της Εθνικής Φρουράς, όταν η Ελληνική Μεραρχία βρισκόταν στην Κύπρο.
…συνεχίζεται