Οι δύο εκδοχές του εθίμου με τα καραβάκια στην Αγία Βαρβάρα

0
3680

Ετοιμάζονται και σήμερα οι μικροί «καραβοκύρηδες»

Βγαλμένο από τις παιδικές μνήμες και δεμένο με την ιστορία της πόλης και του θρύλου που το συνοδεύει είναι το έθιμο με τα καραβάκια των ευχών στην λίμνη της Αγίας Βαρβάρας. Κι αν έχει διανύσει δεκαετίες με ανθρώπους και καταστάσεις να αλλάζουν. Το έθιμο παραμένει ολοζώντανο και αναλλοίωτο στο χρόνο με μοναδική ίσως διαφορά τα υλικά που χρησιμοποιούνται για τα καραβάκια. Από το ξύλο στο φελιζόλ και έπειτα σε πιο οικολογικά υλικά το έθιμο παραμένει και συνεχίζει να φωτίζει με την φλόγα των κεριών τα παιδικά όνειρα αλλά και τον θρύλο που περιβάλλει την γιορτή της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα.

Τα παιδιά της πόλης, όπως και οι γονείς τους παλαιότερα, περιμένουν με ανυπομονησία την παραμονή της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας κατά τις βραδινές ώρες της οποίας διεξάγεται το έθιμο.

Σπίρτα, σπάγγοι, ξύλο ή φελιζόλ με την βοήθεια μαρκαδόρων κεριών και άλλων υλικών κάνουν τους μικρούς δημιουρ­γούς μεγάλους καραβο­κύρυδες, που ετοιμάζο­νται να ζήσουν ακόμη μια μοναδική εμπειρία ναυπηγώντας τις μικρές κατασκευές τους μαζί με τα όνειρά τους στην λίμνη της Αγίας Βαρβάρας…

Όπως αναφέρει σχετι­κά με την παράδοση της ημέρας η Ιερά Μητρόπο­λη Δράμας “Σύμφωνα με το θρύλο πού τυλίγει τις πηγές της πόλης, κατά τούς Βυζαντινούς χρό­νους υπήρχε στο χώρο όπου βρίσκεται σήμερα η λίμνη ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Βαρβάρα. Οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν την πόλη το 1380, το γκρέμισαν και στη θέση του προσπά­θησαν να φτιάξουν ένα τζαμί. Με θαύμα, όμως, της Αγίας Βαρβάρας πλημμύρισε ἡ περιοχή κατά την ημέρα της γιορ­τής της και το τζαμί δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Από τότε ἡ Αγία Βαρ­βάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη με τα θεμέλια, χτίστηκε ἡ καινούρια εκκλησία πού αφιερώθηκε στην Αγία πού έσωσε το εκκλη­σάκι της. Έκτοτε, στις 4 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο η πόλη της Δράμας τιμά τη μνήμη της πολιούχου της.

Το θρύλο αυτό ακο­λούθησε το έθιμο με τα καραβάκια, οι εκδοχές του οποίου είναι δύο. Σύμφωνα με την πρώτη, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας μετά τη λιτα­νεία, ὁ κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την Αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.

Ἡ δεύτερη εκδοχή βασίζεται στο ότι η Αγία Βαρβάρα εκτός από προστάτιδα του πυρο­βολικού ήταν και ἡ προ­στάτιδα των κοριτσιών πού τις φύλαγε από τη γλωσσοφαγιά και βοη­θούσε τα «τυχερά» του γάμου τους. Έτσι όλα τα ελεύθερα κορίτσια στις 3 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια του εσπερινού και μόλις σκοτείνιαζε, άναβαν κεριά στον ανα­τολικό τοίχο της λίμνης. Κάποιες κοπέλες έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μία ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.

Ἡ πορεία της σανίδας στη λίμνη έδειχνε αν ἡ ευχή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Αν το κεράκι έσβηνε, θεω­ρούνταν αποτυχία αλλά ἡ ελπίδα έμενε, καθώς το επόμενο πρωί όλα τα κορίτσια κατέφθαναν και πάλι στη λίμνη, για να πλυθούν με το νερό πού ἡ Αγία Βαρβάρα είχε αγιάσει το προηγούμενο βράδυ.

Τα χρόνια πού πέρα­σαν από τότε είναι πολλά και οι εποχές εκείνες έφυγαν ανεπιστρεπτί. Και όμως το έθιμο με τα κεράκια στη λίμνη έμεινε. Μόνο πού τα κεράκια τώρα ταξιδεύουν πάνω σε καράβια φτιαγμένα από παιδικά χεράκια, δημιουργώντας μία πα­νέμορφη και μοναδική ατμόσφαιρα. Ό,τι καιρό και να έχει, χιόνι, βροχή ἤ τσουχτερό κρύο, πάντα στις 3 Δεκεμβρίου μόλις σουρουπώσει οι μικροί καραβοκύρηδες βρίσκο­νται στις θέσεις τους και καμαρώνουν το καράβι τους, μέχρι να καεί ἤ να πλεύσει μακριά μαζί με τα υπόλοιπα…

Το όνομα της περιοχής είναι συνδεδεμένο με την εκκλησία της Αγίας Βαρ­βάρας, πολιούχου της Δράμας, πού υπάρχει στην περιοχή. Ἡ σημερι­νή εκκλησία κτίστηκε το 1920 πάνω από τη λι­μνούλα. Το καμπαναριό της αντικατοπτρίζεται στο βυθό των νερών, στο χώ­ρο πού λένε ότι υπήρχε το παλιό εκκλησάκι.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!