Γεννημένος στην Αλεξανδρούπολη. Από 2 ετών κατοικεί στην Δράμα. Είναι Πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ Αθηνών με ειδικότητα Βόλλευ. Είναι Κάτοχος διπλώματος Προπονητή από την FIVB. Υπήρξε αθλητής σε τοπικά πρωταθλήματα με τον Α.Ο. Δράμας και έπαιξε Α Εθνική Κατηγορίας με τον Α.Ο. Ορεστιάδας. Εδώ και 3 χρόνια είναι επικεφαλής προπονητής του Α.Σ. Γαία Δράμας με πολλαπλές διακρίσεις και επιτυχίες.
Ποιες είναι οι αρχές σας ως προπονητής ;
Κύριε Τεγξίζογλου, θα ήθελα κατ’ αρχήν να σας επισημάνω πως στην περίπου 20 έτη ενασχόληση μου με τα τμήματα υποδομών και όχι μόνο προσπάθησα να μην συμπεριφέρομαι με τα παιδιά όπως με τους ενήλικες
Θεωρώ πως ο κατάλληλος όρος για να περιγραφεί με ακρίβεια η δουλειά μου είναι ο όρος του εκπαιδευτή-προπονητή και αυτό επειδή εκτός από τις βιολογικές και ψυχοκινητικές προσαρμογές, ο στόχος της δουλειάς μου στα αναπτυξιακά τμήματα είναι επίσης και παιδαγωγικός πρωτίστως θα έλεγα παιδαγωγικός.
Άρα ως εκπαιδευτής-προπονητής και παιδαγωγός πρέπει οι αρχές μου να ταυτίζονται με τις βασικές αρχές της αθλητικής και της παιδαγωγικής επιστήμης προσαρμοσμένες στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του αθλήματος του βολλευ.
Αξιοποιώντας λοιπόν αυτήν την γνώση μου στην πρακτική των προπονήσεων έχω πάντα στο νου μου τις απαντήσεις της επιστήμης στο θεωρητικό ερώτημα γιατί τα παιδιά παίζουν;
Οι οποίες είναι:
}Για να διασκεδάσουν και να χαρούν παίζοντας.
}Για να κάνουν καινούργιους φίλους και να παίζουν μαζί τους
}Για να γνωρίσουν το άθλημα του βολλευ και να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους σε αυτό.
}Για να γίνουν μέρος του διαγωνισμού και να νιώσουν τον
Ενθουσιασμό.
}Για να βελτιώσουν την φυσική τους κατάσταση.
}Για να αποδείξουν την ικανότητά τους στο άθλημα.
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη μου τις απαντήσεις αυτές, διαμόρφωσα και τηρώ απαρέγκλιτα τις προπονητικές αρχές και μεθόδους μου ώστε, η εκπαίδευση των παιδιών να γίνεται με τρόπο που να ικανοποιεί την ανάγκη τους για χαρά και διασκέδαση, καλλιεργώντας ταυτόχρονα με τρόπο παιδαγωγικό την αντίληψη τους σε θέματα ομαδικότητας και συνεργασίας.
Αρχή μου είναι επίσης τα ζητήματα πειθαρχίας να αντιμετωπίζονται με τρόπο παιδαγωγικό και όχι τιμωριτικό, ώστε τα παιδιά να μην έχουν κανένα λόγο να μισήσουν το άθλημα, επειδή ακόμα και αν δεν γίνουν επαγγελματίες, και έχοντας βιώσει την χαρά του παιχνιδιού, να μπορούν να το απολαμβάνουν είτε ως ερασιτέχνες είτε ως φίλαθλοι, και να το χρησιμοποιούν ως μέσο αναψυχής και άθλησης.
Ποιες μεθόδους χρησιμοποιείτε για να πετύχετε την κατάλληλη ψυχολογία ενός μικρού αθλητή;
Σημαντικότατο στοιχείο στην εμψύχωση των αθλητριών αποτελεί η επιβράβευσή τους.
Η ενθάρρυνση τους είναι ένα σημαντικό κομμάτι της προπονητικής διαδικασίας, ο ρόλος της είναι σημαντικότατος στην βελτίωση των επιπέδων απόδοσης τους και στην αύξηση της θέλησης τους να δουλέψουν σκληρότερα, και να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές, καθώς και στην βελτίωση της αυτοεκτίμησής τους για το επίπεδο της ικανότητας.
Στην προσπάθεια μου να επιβραβεύσω ένα παιδί δεν στερούμε καλών λόγων είτε αν πρόκειται για επιβράβευση καλής συμπεριφοράς είτε για την καλή του απόδοση.
Επίσης, τα παιδιά από μικρή ηλικία πρέπει να μάθουν ότι τίποτα στην ζωή δεν τους χαρίζεται και ότι πρέπει να προσπαθούν και να κοπιάσουν για να το κερδίσουν.
Μέρος της εκπαίδευσης των αθλητριών μου, επίσης είναι μεγαλώνοντας να μάθουν να πιέζουν μόνες τους τον εαυτό τους και να προσπαθούν να γίνουν καλύτερες επειδή το θέλουν οι ίδιες και όχι επειδή το θέλουν οι γονείς ή οι προπονητές τους.
Πως διαχειρίζεστε τους γονείς ώστε να προστατεύουν το παιδί τους;
Oι Έλληνες γονείς ζουν μαζί με τα παιδιά τους στο περιβάλλον μιας χώρας, που οι παραδόσεις, οι αρχές και οι αξίες της στηρίχθηκαν στην βασική και πολύ ισχυρή δομή του οικογενειακού κυττάρου, που όπως ξέρετε αποτελεί την βασική συστατική δομή της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτοί λοιπόν οι ισχυροί δεσμοί μεταξύ των παιδιών και των γονιών τους, στην Ελλάδα πολύ περισσότερο, αλλά και παγκοσμίως, έχουν και καλές και κακές συνέπειες.
Πολλές φορές ξεπερνιούνται τα όρια, ειδικά όταν οι γονείς μέσα από την ζωή των παιδιών τους επιδιώκουν να πετύχουν στόχους που οι ίδιοι θα ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν να πετύχουν στην δικιά τους ζωή.
Αυτό λοιπόν το βάρος μεταφέρετε στις πλάτες των παιδιών τους που πολλές φορές από ντροπή η από φόβο αρνούνται να τους πουν ότι δεν το επιθυμούν, αλλά και σε κάποιες των περιπτώσεων οι προσδοκίες των παιδιών από την ενασχόληση τους στην προκειμένη περίπτωση με το βολλευ να είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές των γονέων τους και απλά επιδιώκουν την χαρά της συμμετοχής και της διασκέδασης μέσα από το παιχνίδι και όχι τον πρωταθλητισμό.
Καταλήγοντας λοιπόν θέλω να πω πώς για τα λάθη των παιδιών στο παιχνίδι η άποψή μου είναι πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει ο προπονητής και όχι το ίδιο το παιδί, άρα κάθε αρνητική αντίδραση του προπονητή προς το παιδί την ώρα του αγώνα στρέφεται κυρίως και ασυνείδητα προς τον ίδιο του τον εαυτό και την δουλειά του και καλύτερα θα ήταν να αποφεύγεται!
Ένα παιδί που θεωρητικά είναι “ταλέντο”, θέλει επιπλέον εξάσκηση για να μην μείνει απλά ένα… “ταλέντο”;
Στην Ελλάδα τα ταλέντα τις περισσότερες φορές αρκούνται σε κάποιες γραμμές δημοσιότητας και προβολής τους από τα μέσα, και από την συμμετοχή τους στις διαδικασίες επιλογής ταλέντων των μεγάλων ομάδων που τους κάνουν πρόσκαιρα δημοφιλείς σε κοντινότερο η ευρύτερο κύκλο, ενώ δεν είναι διατεθειμένοι ούτε οι γονείς τους ούτε και τα ταλέντα να κάνουν τις θυσίες που χρειάζεται για να παίξουν βολλευ υψηλού επιπέδου για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Κατανοώ βεβαίως πως είναι δύσκολο για ένα γονέα στην επαρχία της Ελλάδας να πάρει μια απόφαση ξεσπιτώσου, προκειμένου να βρεθεί το ανήλικο παιδί του κοντά στο όνειρο αλλά αυτή είναι η διαδικασία αφού οι μεγάλες ομάδες στην χώρα μας βρίσκονται και λειτουργούν στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Ένα επίσης μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα που τα ταλέντα χάνονται είναι το γεγονός ότι η πλειοψηφία των προπονητών αρέσκονται στο να δείχνουν ότι αντιμετωπίζουν όλους τους παίκτες/τριες με τον ίδιο τρόπο και έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από τα νεαρά παιδιά.
Τι σημαίνει γενικά αθλητισμός για εσάς;
Δεν θυμάμαι στιγμή της ζωής μου που ο αθλητισμός να μην είναι μέρος της. Από μικρός προσανατολίσθηκα στον αθλητισμό και απέκτησα αθλητικά πρότυπα ζωής, προετοιμάστηκα ως μαθητής στην κατεύθυνση της αθλητικής εκπαίδευσης ενώ παράλληλα το βόλλευ ήταν η αγαπημένη απασχόληση και το άθλημα που αγάπησα και υπηρέτησα από πολύ μικρή ηλικία, ενώ ακόμη και σήμερα φροντίζω να αθλούμαι συστηματικά και να παίζω.
Η αγάπη μου για τον αθλητισμό με οδήγησε στην απόφαση μου για αθλητικές σπουδές που την πήρα από πολύ μικρή ηλικία καθορίζοντας τα επόμενα βήματα μου.
Πιστεύω πάντως πως δεν υπάρχει για τα παιδιά καλύτερη διέξοδος από την ενασχόληση τους με τον αθλητισμό αφού διαμορφώνει με σωστό τρόπο χαρακτήρα, ψυχή, και σώμα και τα οφέλη του στην ολόπλευρη και ισόρροπη ανάπτυξή τους είναι τεράστια.
Θέλετε να στείλετε κάποιο μήνυμα στα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το βολλευ;
Στα παιδιά που πιθανόν να διαβάσουν την συνέντευξή μας αλλά και στους γονείς τους θα ήθελα να πω τα εξής:
Καλώ ανεπιφύλακτα τα παιδιά να ασχοληθούν με το βολλευ και τους γονείς να τα φέρουν κοντά σε αυτό, γιατί είναι το θεαματικότερο παιχνίδι στο κόσμο ενώ παράλληλα γυμνάζει με τρόπο ολόπλευρο και συστηματικό και δίνει χαρά και διασκέδαση.
Είναι ένα παιχνίδι διασκεδαστικό που σφυρηλατεί χαρακτήρες και σώματα ενώ δημιουργεί ψυχική ευεξία αφού η χαρά της συμμετοχής είναι μεγάλη, ενώ όταν και το αποτέλεσμα είναι νικηφόρο η χαρά αυτή πολλαπλασιάζεται.
Δεν κάνει διάκριση σε ηλικίες και μπορεί να παιχθεί από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, ενώ σχεδόν από την ηλικία των 14 ετών δίνει την δυνατότητα για κοινή αγωνιστική δράση με άτομα μεγαλύτερων ηλικιών.
Από κοινωνιολογική και παιδαγωγική άποψη το βόλλευ θεωρείτε επίσης σημαντικό, γιατί αποτελεί προσομοίωση των πραγματικών συνθηκών της ζωής άρα τον καλύτερο τρόπο για να μάθουν τα παιδιά να αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις μέσα από ένα αγαπημένο παιχνίδι, ενώ το γεγονός πως σ’ αυτό το παιχνίδι δεν κερδίζει πάντα αυτός που θεωρείται καλύτερος, δίνει το κίνητρο ακόμα και στους αδύναμους να ελπίζουν και παλεύουν για την νίκη μέχρι το τέλος.
Στους γονείς θα ήθελα να πω πως πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στην επιλογή των ανθρώπων που εμπιστεύονται τα παιδιά τους.
Τους καλώ λοιπόν πριν πάρουν μια απόφαση για τα παιδιά τους να κάνουν μια μικρή έρευνα για το τι πρεσβεύει ο καθένας και πως το πιστοποιεί. Πώς είναι οργανωμένη και πως λειτουργεί ο κάθε αθλητικός σύλλογος που θα εμπιστευθούν τα παιδιά τους, και αν έχει τις κατάλληλες άδειες λειτουργίας που για να δοθούν στους ιδιοκτήτες η στα σωματεία που τα λειτουργούν, απαιτούν ένα μίνιμουμ προϋποθέσεων που εξασφαλίζουν μια φερεγγυότητα.
Επίσης τους καλώ, προκειμένου να αξιολογήσουν την αξία του κόστους των συνδρομών της κάθε ακαδημίας να ελέγξουν τα προγράμματα προπονήσεων την συχνότητα και την διάρκεια των προπονήσεων καθώς και την συμμετοχή των ομάδων της ακαδημίας σε πρωταθλήματα, τουρνουά και άλλες δραστηριότητες επιπλέον των προπονήσεων, πριν πάρουν την τελική τους απόφαση, στηριζόμενοι και μόνο στο χαμηλό κόστος γιατί τελικά στην ζωή “ότι δίνεις παίρνεις’’