του Σωτήρη Δημηρόπουλου
Σαν πρώην Σταθμάρχης του ΟΣΕ –ναι έκανα και εκεί– ψάχνω.
Έχει μεγάλη αξία, να δούμε εδώ την καταργηθείσα εδώ και πέντε χρόνια Ελλάδα – τι όχι; Την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.
Ξεκινάμε από την Δράμα, στον πίνακα δίπλα …
υπάρχουν δύο αμαξοστοιχίαι. Η 501 που αναχωρεί στις 14.59 και είναι η συνέχεια του δρομολογίου Θεσσαλονίκη – Αλεξανδρούπολη και η 511 που αναχωρεί το πρωί στις 8.00
Η 501 φυσικά δεν σταματάει σε μικρούς Σταθμούς, όπως το Εντιρνετζικ (Αδριανή) και Κουζλούκιοϊ (Πλατανιά), κάτι που κάνει η 511 που είναι τρένο τοπικού χαρακτήρα. Φυσικά σταματάνε και οι δύο στα Μπούκια, που είναι το γνωστό μας Παρανέστι. Εκεί, έχει σβηστεί από την πολυκαιρία του χαρτιού ο αριθμός 1 μπροστά στο 6, είναι δηλαδή 16.41, φεύγει δηλαδή από την Δράμα στις …σχεδόν 3 το μεσημέρι (14.59) και φθάνει στο Παρανέστι στις 5 παρά είκοσι (16.41)
Η διαδρομή Θεσσαλονίκη – Δράμα κάνει 6.30 ώρες και η διαδρομή Δράμα – Αλεξανδρούπολη κάνει 7,5 ώρες, με όλες φυσικά τις στάσεις…
Σήμερα, απλά δεν υπάρχει, έτσι για να μην μετράμε κιόλας.
Άρνηση κράτους, πατρίδας. Η Ελληνική Πολιτεία, διαχρονικά και υπερκομματικά, ξεκάθαρα.
Για να σας βάλω στο κλίμα δε το οικονομικό, σας βάζω μια λίστα τιμών εισιτηρίων.
Θεσσαλονίκη – Δράμα, δραχμαι 88 η Α θέση και 69,50 η Β θέση. Επτά μεροκάματα ήθελε ο απλός πολίτης για το Δράμα – Θεσσαλονίκη, άλλοι καιροί.
Και για μια τάξη μεγέθους, το μέσο μεροκάματο στα κεραμοποιία της Δράμας το 1925 ήταν 10 δραχμές.
Και με σεβασμό στην Ελληνική γλώσσα, όπως βλέπετε, η επιστροφή, το λεγόμενο allez retour, γράφεται Και Τανάπαλιν.
Η ανάρτηση αφιερώνεται σε όλα τα παιδιά των τρένων της Δράμας, σε όλα τα παιδιά του Δημοτικού σχολείου του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Δράμας.
Το σχολείο μας, η εκκλησία των Αγ. Αναργύρων και ο Σιδηροδρομικός Σταθμός, ήτανε οι δικοί μας Παρθενώνες.
Οι ονομασίες των τόπων, άλλαξαν οριστικά το 1926-1927. Όμως για δεκαετίες χρησιμοποιούνταν και οι παλιές. Έτσι για την ιστορία που τόσο πολύ αγαπάμε εμείς οι Δραμινοί, σας βάζω στιγμή προς στιγμή, το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Κωνσταντινούπολη.
Ξεκινάμε στις 7.30 από Θεσσαλονίκη, είμαστε στις 14.59 στην Δράμα, στις 22.12 στην Αλεξανδρούπολη, Στάση, ύπνος.
Ξεκινάμε την επόμενη μέρα στις 15.31 και φθάνουμε στο Κουλέ Μπουργάζ στις 19.38. Ουσιαστικά πρόκειται για όλη την ανηφόρα του χάρτη του Έβρου. Στις 21.38, δύο ώρες μετά, μάλλον με άλλο τρένο ξεκινάμε για Αδριανούπολη και φθάνουμε στις 22.43. Εκεί ύπνος και ξεκίνημα το πρωί στις 8.53, άφιξη στην Κωνσταντινούπολη στις 18.55, διάρκεια ταξιδιού συνολικά 60 ώρες.
Το ίδιο ταξίδι, που τόχω κάνει πολλές φορές πριν 15-20 χρόνια, είχε διάρκεια 12 ώρες.
Αν, λέω αν, είμασταν πραγματική Ευρώπη, αυτό το ταξίδι θα γίνονταν σε 5 ώρες το πολύ.
Μην βιαστειτε να με κατηγορήσετε ότι ασχολούμαι με πολλά, που δεν ξέρω.
Σας στέλνω και το πρώτο δελτίο ιατρικών εξετάσεων μου, σαν Σταθμάρχη του ΟΣΕ, τον Φεβ του 1984, 41 χρόνια ακριβώς, πριν.
Όταν τα τρένα ήταν ζωντανά στον τόπο μας.
* Σωτήρης Δημηρόπουλος, Δραμινός συγγραφέας …πια.
Δράμα σαγαπαω💟