Μετά το 2014 οι πάγοι της Ανταρκτικής έχουν υποστεί δραματική συρρίκνωση γεγονός που ανησυχεί τους αρμόδιους επιστήμονες. Ακόμα και οι ίδιοι αγνοούν την αιτία αυτής της ταχύρυθμης αλλαγής που συμβαίνει στην Ανταρκτική εφόσον έπειτα από δεκαετίες επέκτασης των θαλάσσιων πάγων της έχει σημειωθεί μια δραματική συρρίκνωσή τους. Έτσι, παράλληλα με την Αρκτική, οι θαλάσσιοι πάγοι υποχωρούν πλέον και στα δύο ημισφαίρια, πράγμα που μπορεί να επιδεινώσει την κλιματική αλλαγή στο μέλλον.
Η εποχική αυξομείωση είναι χαρακτηριστικό των θαλάσσιων πάγων, καθώς επεκτείνονται τον χειμώνα και μειώνονται το καλοκαίρι, οπότε οι επιστήμονες βγάζουν ένα μέσο ετήσιο όρο.
Οι ανταρκτικοί πάγοι αυξάνονταν αργά κάθε χρόνο πάνω από 30 χρόνια και έφθασαν στο αποκορύφωμα τους το 2014, οπότε απρόσμενα και για άγνωστη ακόμα αιτία άρχισε η αντίστροφη τάση. Σύμφωνα με νέα ανάλυση δορυφορικών εικόνων αποκαλύπτει ότι μεταξύ 2014-2017, η έκταση της θάλασσας γύρω από την νότια παγωμένη ήπειρο, που είναι καλυμμένη με πάγους, έχει εμφανίσει άνευ προηγουμένου μείωση, με αποτέλεσμα η παγοκάλυψη της θάλασσας της Ανταρκτικής να βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 40 ετών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συρρίκνωση των πάγων στο νότιο ημισφαίριο είναι πολύ ταχύτερη από τις απώλειες λόγω της τήξης των αρκτικών θαλάσσιων πάγων στο βόρειο ημισφαίριο.
Ο ρυθμός μείωσης των πάγων γύρω από την Ανταρκτική είναι τριπλάσιος ρεκόρ για την νότια παγωμένη ήπειρο αφού αποτελεί την πιο γρήγορη τήξη που έχει καταγραφεί ποτέ στην Αρκτική θάλασσα. Σε τέσσερα χρόνια η θάλασσα της Ανταρκτικής έχασε τόσους πάγους όσους η θάλασσα της Αρκτικής σε 34 χρόνια.
Μ ε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS) που έκαναν οι ερευνητές, με επικεφαλής την Κλερ Πάρκινσον του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), δήλωσαν έκπληκτοι από την έκταση των πάγων που είχαν λιώσει. Ωστόσο επιφυλάχθηκαν να πουν ότι υπαίτια γι’ αυτό είναι η κλιματική αλλαγή, και δεν είναι βέβαιοι αν πρόκειται απλώς για την αρχή μιας πιο μακρόχρονης τάσης.Σύμφωνα με δηλώσεις τις Πάρκινσον έχοντας γνώμονες το New Scientist και τη «Γκάρντιαν»: «Υπήρξε μια περίοδος στη δεκαετία του 1970, όταν στην Ανταρκτική εμφανίστηκε επίσης μια τεράστια μείωση στους θαλάσσιους πάγους, αλλά μετά αυτοί αυξήθηκαν πάλι. Συνεπώς δεν αποκλείεται και η νέα μεγάλη μείωση των τελευταίων ετών να αναστραφεί».
Πράγματι το 2018 υπήρξε μια μικρή αύξηση των θαλάσσιων πάγων γύρω από την Ανταρκτική, η οποία δεν διατηρήθηκε αλλά στη συνέχεια καταγράφηκε το 2019 μια νέα μείωση τους, οπότε η τάση είναι προς το παρόν ασαφής σε βάθος χρόνου γεγονός που εντείνει την επιφύλαξη της απόδοσης μιας τετελεσμένης θέσης από τον επιστημονικό κλάδο.
Οι αιτίες για την συρρίκνωση των πάγων μπορεί να οφείλεται σε καθαρά φυσικές διαδικασίες, όπως οι μεταβολές στους ανέμους, η τρύπα του όζοντος και το φαινόμενο Ελ Νίνιο, που επηρεάζουν τους πάγους. «Είναι πρόωρο να ισχυριστούμε ότι η πρόσφατη μείωση των πάγων αποτελεί ένδειξη για την έναρξη μιας πιο μακρόχρονης εξέλιξης», δήλωσε ο Μαρκ Σερέζε, διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου των ΗΠΑ.
Θάλεια Μητρούσκα
