Τη στήλη επιμελείται ο Θόδωρος Μπουδακίδης
Άλλος ένας ποδοσφαιριστής της Δόξας από την ένδοξη δεκαετία του 1950 έφυγε από τη ζωή. Ο Αντώνης Γεωργιάδης, όπως και οι υπόλοιποι συμπαίκτες του, έβαλε τη δική του σφραγίδα στη μεγάλη Δόξα.
Πήρε μέρος, εκτός των άλλων, και στους τρεις τελικούς Κυπέλλου Ελλάδας (1954-1958-1959) με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Μάλιστα στον τελευταίο (1959), η Δόξα με δικό του γκολ
προηγήθηκε 1-0, αλλά τελικά έχασε 2-1.
Ήταν το επιτελικό μυαλό της ομάδας (όπως είχε δηλώσει ο προπονητής του Νίκος Πάγκαλος), ο εγκέφαλος που μοίραζε με μαεστρία μπαλιές στους κυνηγούς. Τότε ο Ν. Πάγκαλος είχε πείσει τον πρόεδρο της Δόξας Αντώνη Καστρινό να τον βοηθήσει να σπουδάσει νομική. Κάτι βέβαια που έγινε, αλλά δεν πήρε το πτυχίο αφού τα παράτησε στο τελευταίο έτος λόγω ποδοσφαίρου.
Σε ηλικία 24 ετών σταμάτησε το ποδόσφαιρο και έναν χρόνο αργότερα ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα. Είχε τις περισσότερες παρουσίες από κάθε Έλληνα προπονητή,
ενώ την περίοδο 1968-70 κάθισε στον πάγκο της αγαπημένης του Δόξας. Δούλεψε σε πάρα
πολλές ομάδες, ενώ σημαντικότερη περίοδος ήταν (όπως έλεγε ο ίδιος) το 1989-92 ως προπονητής της Εθνικής. Τελευταίος αγώνας με την Εθνική ήταν στις 13 Μαΐου 1992 (Ελλάδα – Ισλανδία 1-0).
Μετά την Εθνική «τόλμησε» και ανέλαβε τον Πανηλειακό, ομάδα Γ’ Εθνικής, ο οποίος βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, χωρίς βέβαια να το μετανιώσει. Η προπονητική του καριέρα σταμάτησε μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό σε τροχαίο που τον κράτησε στο κρεβάτι.
Η απώλεια του Αντώνη Γεωργιάδη γέμισε με λύπη όλους τους Δραμινούς, όλους τους Δοξαίους.
Καλό Παράδεισο, αγαπητέ Αντώνη.