– «Πρωτόγονες» μορφές του ραδιοφώνου, γεμάτες λυχνίες, πυκνωτές και αντιστάσεις, που όμως κρύβουν τη δική τους μαγεία
– Σ. Μαρκίδης στα «Χ»: «Όταν τα υπόλοιπα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο, εγώ έψαχνα να βρω καλώδια και μπαταρίες για να φτιάξω κυκλώματα»
Η έκθεση «Μέρες Ραδιοφώνου» σε επιμέλεια και διάθεση εκθεμάτων του Δραμινού φυσικού κ. Σωφρόνιου Μαρκίδη, συνεχίζεται με επιτυχία στον πολιτιστικό χώρο της ΑμΚΕ ΚΥΚΛΩΨ στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας. Η έκθεση άνοιξε στις 23 Μαρτίου και θα διαρκέσει ως τις 5 Ιουνίου, ενώ το ωράριο λειτουργίας για το κοινό από Πέμπτη έως και Κυριακή είναι 11.00’-14.00’ και 18.00-21.00’.
Οι επισκέπτες που δεν προέρχονται μόνο από τη Δράμα, έχουν την ευκαιρία να δουν δεκάδες διαφορετικούς τύπους ραδιοφώνου (από τη δεκαετία του ‘20 μέχρι και την δεκαετία του ‘70 και την εποχή του τρανζίστορ), αλλά και να ενημερωθούν για τις ιστορίες που τα συνοδεύουν. Ο κ. Σοφρώνιος Μαρκίδης (συνταξιούχος καθηγητής Φυσικής της μέσης εκπαίδευσης), που επιμελείται την έκθεση, διαθέτει και έναν μεγάλο αριθμό εκθεμάτων από την προσωπική του συλλογή, ενώ εκθέματα, επίσης, παρουσιάζονται και από τις συλλογές των κ.κ. Νίκου Γκιαούρη, Αναστάσιου Καραπαναγιωτίδη και Άρη Θεοδωρίδη.
Μιλώντας στα ΧΡΟΝΙΚΑ της Δράμας ο κ. Μακρίδης είπε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται στη Δράμα μια τέτοια έκθεση. Είχε ξαναγίνει τον Ιανουάριο του 1997 με την ευκαιρία τότε, της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ανακάλυψη του ραδιοφώνου. Τότε ο κ. Μαρκίδης είχε απευθυνθεί στο Δήμο Δράμας και πιο συγκεκριμένα στη ΔΕΚΠΟΤΑ, η οποία ήταν και η διοργανώτρια της έκθεσης που έγινε για 15 ημέρες, στον πρώτο όροφο του εκθεσιακού χώρου «Ελευθερία».
«Τότε η συλλογή μου ήταν στο ξεκίνημα. Δεν είχα το πλήθος των ραδιοφώνων που έχω τώρα. Αλλά ήταν αρκετά και αρκετά κατάφερα να συγκεντρώσω στη Δράμα, από ανθρώπους που είχαν μικρές συλλογές. Πέρασαν από τότε 26 χρόνια. Συνέχισα να ασχολούμαι με την επιδιόρθωση, ανακατασκευή των ραδιοφώνων και έτσι η συλλογή μου έφθασε σε έναν αριθμό αρκετά ικανοποιητικό ώστε να μπορεί και μόνη της να αποτελέσει μια έκθεση» εξηγεί στα «Χ» ο κ. Μαρκίδης.
Στην έκθεση που παρουσιάζεται σήμερα στον πολιτιστικό χώρο της ΚΥΚΛΩΨ, υπάρχουν περίπου 60 ραδιόφωνα από τη συλλογή του κ. Μαρκίδη αλλά και τμήματα συλλογών των Δραμινών κ. κ. Νίκου Γκιαούρη, Αναστάσιου Καραπαναγιωτίδη και Άρη Θεοδωρίδη, που έχουν επίσης αγάπη για τα αντικείμενα αυτά.
Ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει το πως ξεκίνησε για τον κ. Σοφρώνιο Μακρίδης η αγάπη του για το ραδιόφωνο. Είναι κάτι που άρχισε από την παιδική του ηλικία: «Όταν τα υπόλοιπα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο, εγώ έψαχνα να βρω καλώδια και μπαταρίες για να φτιάξω κυκλώματα”, όπως λέει στα «Χ». Αλλά και σαν μαθητής Γυμνασίου αργότερα, τα καλοκαίρια μαθήτευε στο ραδιοτεχνείο του Παντελή Γερασίμου. Εκεί έμαθε και την τέχνη των τότε ραδιοφώνων που εν πολλοίς ήταν με λάμπες, την ίδια εποχή που συνυπήρχαν και τα τραντζίστορ. Αρκετά χρόνια μετά το 1995 και ενώ ήταν πλέον καθηγητής Φυσικής, ο κ. Μαρκίδης αποφάσισε να ασχοληθεί και πάλι με την παλιά του τέχνη, σαν χόμπι αυτή τη φορά. Κάπως έτσι άρχισε και η συλλογή των ραδιοφωνικών δεκτών.
Στην έκθεση, που υπάρχει σήμερα στο χώρο πολιτισμού της ΚΥΚΛΩΨ, δίπλα στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας, μαγνητίζουν το βλέμμα τα ογκώδη και βαριά ραδιόφωνα του 1920 με τα πολλά κουμπιά, την πολύπλοκη διαδικασία συντονισμού και την ασθενή απόδοση. Δέκτες της εποχής που συνοδεύονταν από ακουστικά, ακόμα και από μεγάφωνα, με σχήματα που παραπέμπουν σε γραμμόφωνο. «Πρωτόγονες» μορφές του ραδιοφώνου, γεμάτες λυχνίες, πυκνωτές και αντιστάσεις, που όμως κρύβουν τη δική τους μαγεία. Στην έκθεση υπάρχουν, βέβαια, και ραδιόφωνα του ‘30, με διαφορετική μορφή που παραπέμπει περισσότερο σε επίπλωση, τα οποία πέρα από τον σκοπό που κατασκευάστηκαν αποτελούσαν και μέρος διακόσμησης.
Οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται από την αρχή και ρωτούν συνεχώς πληροφορίες για τους δεκάδες κλασσικούς ραδιοφωνικούς δέκτες που παρουσιάζονται εκεί. Πολλοί δε, συνδέουν τις εικόνες και με τα δικά τους βιώματα σαν παιδιά και κάπως έτσι ταξιδεύουν νοερά σε ένα ηλεκτρονικό κόσμο που τους ξεναγεί στην παγκόσμια ιστορία, μέσα από τα εκθέματα πολλά από τα οποία είναι ομολογουμένως και έργα τέχνης πέρα από την χρηστική τους αξία.
