Βγαλμένα από τις παιδικές μνήμες και δεμένα με την ιστορία της ίδιας της πόλης τα καραβάκια της Αγίας Βαρβάρας επιστρέφουν και φέτος
Βγαλμένο από τις παιδικές μνήμες και δεμένο με την ιστορία της πόλης και του θρύλου που το συνοδεύει είναι το έθιμο με τα καραβάκια των ευχών στην λίμνη τής Αγίας Βαρβάρας. Κι αν έχει διανύσει δεκαετίες με ανθρώπους και καταστάσεις να αλλάζουν αυτό συνεχίζει να τηρείται με την ίδια αγάπη από τους κατοίκους της πόλης μας και κυρίως από τα παιδιά.
Η Δράμα γιορτάζει την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου και τιμά την πολιούχο της με εκδηλώσεις που αρχίζουν από το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου στις 16:00 το απόγευμα με τη λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας και των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας και κατάθεση αυτών στον Ιερό Μητροπολιτικό ναό Εισοδίων της Θεοτόκου. Η πομπή θα περάσει από τις οδούς: Αγίας Βαρβάρας, Γ. Σταύρου, Θ. Αθανασιάδη, Εθνικής Αμύνης, Πλ. Ελευθερίας, Βενιζέλου και θα καταλήξει στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό.
Στις 17:00 θα ακολουθήσει Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου. Στη συνέχεια θα προσφερθεί η πατροπαράδοτη «Βαρβάρα» από την Ένωση Κυριών Δράμας στο Σπίτι Ανοιχτής Φιλοξενίας και τις ώρες 21:00- 00:30
θα πραγματοποιηθεί Αγρυπνία στο Ναΰδριο της Αγίας Βαρβάρας.
Την επόμενη ημέρα Κυριακή 4 Δεκεμβρίου ανήμερα της γιορτής στις 07:00 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου θα ψαλεί ο Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Στις 11:00 το Λύκειο Ελληνίδων Δράμας προσφέρει την παραδοσιακή «Βαρβάρα» σε όλους τους επισκέπτες στον όμορφο χώρο της Ονειρούπολης και στις 12:00 θα τελεστεί δοξολογία για την εορτή της Προστάτιδος του Πυροβολικού Αγίας Βαρβάρας στο Στρατόπεδο «ΦΩΣΤΗΡΙΔΗ».
Ανάμεσα στις εκδηλώσεις τιμής στην Πολιούχο της Δράμας το έθιμο με τα καραβάκια κυριαρχεί και φέτος όχι άδικα. Παραμένει ολοζώντανο και αναλλοίωτο στο χρόνο με μοναδική ίσως διαφορά τα υλικά που χρησιμοποιούνται πλέον για τα καραβάκια. Από το ξύλο στο φελιζόλ και έπειτα σε πιο οικολογικά υλικά το έθιμο συνεχίζει να φωτίζει με την φλόγα των κεριών τα παιδικά όνειρα αλλά και τον θρύλο που περιβάλλει την γιορτή της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα. Τα παιδιά της πόλης, όπως και οι γονείς τους παλαιότερα, περιμένουν με ανυπομονησία την παραμονή της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας κατά τις βραδινές ώρες της οποίας διεξάγεται το έθιμο.
Σπίρτα, σπάγγοι, ξύλο ή φελιζόλ με την βοήθεια μαρκαδόρων κεριών και άλλων υλικών κάνουν τους μικρούς δημιουργούς μεγάλους καραβοκύρυδες, που ετοιμάζονται να ζήσουν ακόμη μια μοναδική εμπειρία ναυπηγώντας τις μικρές κατασκευές τους μαζί με τα όνειρά τους στην λίμνη της Αγίας Βαρβάρας.
Όπως αναφέρει σχετικά με την παράδοση της ημέρας η Ιερά Μητρόπολη Δράμας «Σύμφωνα με το θρύλο πού τυλίγει τις πηγές της πόλης, κατά τούς Βυζαντινούς χρόνους υπήρχε στο χώρο όπου βρίσκεται σήμερα η λίμνη ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Βαρβάρα. Οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν την πόλη το 1380, το γκρέμισαν και στη θέση του προσπάθησαν να φτιάξουν ένα τζαμί. Με θαύμα, όμως, της Αγίας Βαρβάρας πλημμύρισε η περιοχή κατά την ημέρα της γιορτής της και το τζαμί δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Από τότε η Αγία Βαρβάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη με τα θεμέλια, χτίστηκε καινούρια εκκλησία πού αφιερώθηκε στην Αγία πού έσωσε το εκκλησάκι της. Έκτοτε, στις 4 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο η πόλη της Δράμας τιμά τη μνήμη τής πολιούχου της.
Τον θρύλο αυτό ακολούθησε το έθιμο με τα καραβάκια, οι εκδοχές του οποίου είναι δύο. Σύμφωνα με την πρώτη, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας μετά τη λιτανεία, κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την Αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.
Η δεύτερη εκδοχή βασίζεται στο ότι η Αγία Βαρβάρα εκτός από προστάτιδα του πυροβολικού ήταν και προστάτιδα των κοριτσιών πού τις φύλαγε από τη γλωσσοφαγιά και βοηθούσε τα «τυχερά» του γάμου τους. Έτσι όλα τα ελεύθερα κορίτσια στις 3 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια του εσπερινού και μόλις σκοτείνιαζε, άναβαν κεριά στον ανατολικό τοίχο της λίμνης. Κάποιες κοπέλες έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μία ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.
Η πορεία της σανίδας στη λίμνη έδειχνε αν η ευχή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Αν το κεράκι έσβηνε, θεωρούνταν αποτυχία αλλά η ελπίδα έμενε, καθώς το επόμενο πρωί όλα τα κορίτσια κατέφθαναν και πάλι στη λίμνη, για να πλυθούν με το νερό που η Αγία Βαρβάρα είχε αγιάσει το προηγούμενο βράδυ.
Τα χρόνια που πέρασαν από τότε είναι πολλά και οι εποχές εκείνες έφυγαν ανεπιστρεπτί. Και όμως το έθιμο με τα κεράκια στη λίμνη έμεινε. Ό,τι καιρό και να έχει, χιόνι, βροχή τσουχτερό κρύο, πάντα στις 3 Δεκεμβρίου μόλις σουρουπώσει οι μικροί καραβοκύρηδες βρίσκονται στις θέσεις τους και καμαρώνουν το καράβι τους, μέχρι αυτό να καεί, να απομακρυνθεί στα νερά τής λίμνης μαζί με τα υπόλοιπα.