Δε θα περίμενε κανείς το φετινό Πάσχα, που πασχίζει να μας ανταμώσει στις 28 Απριλίου με την Αναστάσιμη νύχτα, ότι θα είχε παράλληλα και την έγνοια να μας γνωρίσει με την Άνοιξη. Μια Άνοιξη που θα είχε όλα τα γνωρίσματα της κρινομέτωπης νυφούλας, που πεζογελά επιτήδεια με τον ήλιο, απορροφώντας το κίτρινο χρώμα των αχτίνων του, προκειμένου να αναδείξει τα κίτρινα λουλούδια (το γνώρισμα της Άνοιξης), τα σκόρπια μέσα στον πράσινο φόντο . Οι κίτρινες νανοειδείς μαργαρίτες αυτής της εποχής, δεν τολμούν να σηκώνουν το κεφάλι ψηλότερα από το γρασίδι που τα φιλοξενεί. Ζηλεύουν τις παπαρούνες που βρέθηκαν κάτω από το σταυρό, «σήκωσαν ανάστημα» και βάφηκαν με το ζωηρότερο κόκκινο. Οι διετείς κίτρινες βιολέτες που αρωματίζουν το περιβάλλον με τις γνώριμες ευωδιές τους από τους Επιταφίους, οι αγκαθωτοί ασπάλαθοι με τις θύμισες από πονεμένες ιστορίες, βγάζουν στο φανερό τα συγκρατημένα «δάκρυα της Παναγίας». Χάρισμα απτό στις μάνες της υφηλίου που πόνεσαν και έκλαψαν γοερά με το « ω γλυκύ μου έαρ».
Ναι, η φύση όλη, άψυχη κι έμψυχη ετοιμάζεται να γιορτάσει. Γι αυτό και στέλνει λιβανωτό από προσευχές μαζί με τον αχό της μετανοίας στους ουρανούς. Με προσευχές εγκάρδιες απευθύνεται στο Λυτρωτή κι επιζητεί την επέμβαση της θείας χάριτος και μαζί την απαλλαγή από την αμαρτία, αυτή που οδήγησε τους πρωτόπλαστους έξω από τον Παράδεισο. Αλλά ποιος θα μπορούσε να συγχωρήσει τον άνθρωπο, ύστερα από την ανυπακοή που επέδειξαν, οι πρωτόπλαστοι; Κανείς; Μόνον ο Λόγος, ο Ιησούς Χριστός και κανένας άλλος. Με αυτόν το σκοπό ο Λόγος παίρνει σάρκα και οστά, γίνεται και γεννιέται άνθρωπος, υφίσταται τη Σταυρική θυσία, βιώνει τον θάνατο και θανάτω , θάνατον πατήσας ανέρχεται στους ουρανούς.
Ύστερα από τα παραπάνω, εύκολα γίνονται κατανοητά στον καθένα τα τέσσερα σημεία των Δώδεκα Ευαγγελίων τα οποία εξαίρονται στη διάρκεια της Μεγάλης Πέμπτης και τα οποία είναι: Ο ιερός Νιπτήρας, ο μυστικός Δείπνος, η υπερφυά Προσευχή και η Προδοσία.
Α) Νίπτει ο Θεός το εσπέρας τα πόδια των μαθητών του.
Β) Διπλούς ο Δείπνος: Αίμα και Σώμα Δεσπότου.
Γ) Εις την υπερφυά Προσευχή.
Δ) Εις την Προδοσία. Τη αφάτω σου ευσπλαχνία. Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς.
Με όλα αυτά, η Ορθοδοξία ζει τη Μεγάλη Εβδομάδα. Αντέχει σε κάθε είδους καιρό, και κάθε ημερομηνία που θα μπορούσε να προκύψει. Την Κυριακή των Βαΐων, ο Νυμφίος της Εκκλησίας έρχεται πλησίον μας για να συναντηθεί με το σωτήριον πάθος. Στη Μεγάλη Τρίτη η παραβολή για τις μωρές και τις φρόνιμες παρθένες καλλιεργεί ατμόσφαιρα υψηλής ετοιμότητας και η οσία Κασσιανή μας συντρέχει να αναλογισθούμε τους λόγους που οι αμαρτίες μας έγιναν πλήθος. Το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης ο Χριστός πλένει τα πόδια του αυριανού προδότη του. Τη Μεγάλη Πέμπτη, βράδυ ο Νυμφίος της Εκκλησίας «στέφανον εξ αγκαθών περιτίθεται», ο «σήμερον κρεμάται επί ξύλου Θεός» για να δείξει σε μας την ένδοξόν Του Ανάστασιν. Ας την αξιωθούμε.
