Του Δαμιανού Καγγελίδη,
υποψήφιου Βουλευτή ΠΑ.ΣΟ.Κ. -ΚΙΝΑΛ Δράμας
Αν σε κάτι τα έχει καταφέρει πάρα πολύ καλά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι η δημιουργία και η εμπέδωση μιας ψευδεπίγραφης θετικής εικόνας για την πορεία της οικονομίας. Σε αυτό συνέβαλε η μιντιακή και επικοινωνιακή της υπεροπλία, ακόμη και με σκληρούς μηχανισμούς προπαγάνδας – πάρα πολύ καλά οργανωμένους, η πράγματι αυξημένη κατανάλωση μετά από μια δεκαπενταετία καταναλωτικής ανομβρίας λόγω της ευρωπαϊκής δημοσιονομικής χαλαρότητας και τέλος η δομική αδυναμία και ακαταλληλότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναδείξει την πραγματική εικόνα.
Όποιος μπορεί να διαβάσει πίσω από τις γραμμές, να ενημερώνεται καθημερινά από τον ξένο Τύπο και να συνδυάσει ειδήσεις, απόψεις και κριτικές ελάχιστων όμως αρθρογράφων και θεσμικών παραγόντων – οι οποίοι δεν μπορούν λόγω θέσης να τοποθετηθούν ανοιχτά και πολιτικά – θα καταλάβει ότι τα καμπανάκια του κινδύνου για την πορεία της οικονομίας χτυπούν εδώ και καιρό, αλλά δυστυχώς δεν ακούγονται. Για όποιον πιστεύει ότι αυτή είναι μια προσέγγιση μίζερη ή ότι εκκινεί από αντιπολιτευτικές μόνον θέσεις αξίζει να θυμηθεί την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας την περίοδο 2006 – 2009.
Και τότε η χώρα ήταν θωρακισμένη οικονομικά, παρουσίαζε μέχρι και το 2008 ανάπτυξη, η κατανάλωση είχε εκτιναχθεί, το εμπορικό ισοζύγιο είχε επίσης σπάσει όλα τα αρνητικά κοντέρ, ο δανεισμός κάθε χρόνο αυξάνονταν και η Νέα Δημοκρατία επικρατούσε και σε δημοσκοπήσεις και σε εκλογικές αναμετρήσεις. Αποτέλεσμα όμως εκείνης της ξέφρενης και αλόγιστης οικονομικής πορείας ήταν η χρεοκοπία, η διαφυγή από τις ευθύνες του Κώστα Καραμανλή και η παράδοση μιας χώρας παντελώς αποδιαρθρωμένης με διψήφια ελλείματα, χωρίς φοροεισπρακτικό μηχανισμό, που για μήνες προσπαθούσε να καταλήξει στο μέγεθος του προβλήματος.
Πάμε να δούμε μερικά δεδομένα του 2023. Οι μισθοί στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη μειώθηκαν το 2022 κατά 7,4% με βάση τον ΟΟΣΑ. Η Ελλάδα συνεχίζει να εξαρτάται από έμμεσους φόρους – επιλογή κοινωνικά άδικη και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας παρουσίασε στοιχεία όπου δείχνουν ότι η απώλεια φορολογικών εσόδων, η φοροδιαφυγή, είναι 18 δισ. ευρώ, σχεδόν 10% του ΑΕΠ ή 32% των φορολογικών εσόδων. Το δημόσιο χρέος διογκώθηκε πάνω από 400 δις ευρώ ενώ το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών από τα 2,7 δις το 2019 πήγε στα 12,3 δις το 2022 και πάμε ολοταχώς για 20 δις. Οι επενδύσεις για τίς οποίες γίνεται δυσανάλογα πολύς ντόρος αφορούν κατά κύριο λόγο αγορά ακινήτων υψηλής απόδοσης και real estate. Άρα δεν διαχέεται τεχνογνωσία, δεν προστίθεται υπεραξία, δεν ενισχύονται τα επιχειρηματικά οικοσυστήματα για να αποκτήσουν κρίσιμη μάζα και δικτύωση με το εξωτερικό, δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας σε τομείς αιχμής. Οι περισσότερες μάλιστα εξ αυτών γίνονται με χρήματα που δανείζονται από ελληνικές τράπεζες. Αφελληνίζεται η οικονομία με τα δικά μας χρήματα. Το κατά κεφαλήν εισόδημα της Ελλάδας το 2022 παραμένει χαμηλότερο κατά 16% αυτού του 2007. Η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης. Περνάμε μόνο Βουλγαρία και Σλοβακία. Μόλις στο 68% του Μέσου Όρου της Ευρώπης των 27. Τέλος η επενδυτική βαθμίδα της ελληνικής οικονομίας ακόμη αγνοείται.
Όλα αυτά διαμορφώνουν την πραγματικότητα που αντί να κυριαρχεί στο δημόσιο διάλογο, αποκρύπτεται τεχνηέντως και μεθοδικά. Και βέβαια οι κίνδυνοι δεν αφορούν μόνον σε μια εκλογική επικράτηση – αυτό είναι μικρό και ασήμαντο. Το σημαντικό είναι πως μια τέτοια πορεία χωρίς τις σωστές προτεραιότητες για την χώρα – δημογραφικά φθίνουσα και αναπτυξιακά ασθμαίνουσα – σε λίγα χρόνια θα την οδηγήσει να μην μπορεί να δώσει συντάξεις, να μην μπορεί να στηρίξει κοινωνικό κράτος, ούτε να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα. Ακόμη και στο μέτωπο της κλιματικής κρίσης είμαστε σε ζώνη υψηλού κινδύνου γεγονός που απαιτεί γενναίες δημόσιες πολιτικές και υποδομές για σειρά ζητημάτων.
Σε αυτό το περιβάλλον κατάρρευσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και διαφαινόμενης παντοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας, μόνον η ψήφος στο ΠΑ.ΣΟ.Κ μπορεί να ενισχύσει και να διαμορφώσει συνθήκες αφενός ελέγχου της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και διαμόρφωση μιας προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τις εκλογές του Μαΐου το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι αυτό που ανέδειξε αυτά τα θέματα και αναμετράται καθημερινά με τη Νέα Δημοκρατία αποκαλύπτοντας και φωτίζοντας πτυχές της πολιτικής της. Στις 25 Ιουνίου η κάλπη είναι άδεια. Η ψήφος στο ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι η μόνη χρήσιμη προοδευτική ψήφος που μπορεί να κάνει και θα κάνει τη διαφορά.
