Του Αθανασίου Κάζη, Προέδρου Εποπτικού Συμβουλίου Φίλων Αρχαιολογικού Μουσείου Δράμας
Στις 29.9.2020 διαβάσαμε στον ημερήσιο τύπο τη συνέντευξη της αντιδημάρχου Πολιτισμού κας Αν. Τόλιου-Δάντζερα που αναφερόταν στην απόφαση της Δημοτικής Αρχής η Ονειρούπολη να μην πραγματοποιηθεί φέτος και να γίνουν ορισμένες δράσεις την περίοδο των Χριστουγέννων. Συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση αυτή. Είναι η σωστή. Γιατί εκτός των ορθών υγειονομικών λόγων που ανέπτυξε η κ. Τόλιου, θα γλυτώσει και ο Δημοτικός κήπος από την Ονειρούπολη.
Και εξηγούμαι: Η Ονειρούπολη καταλαμβάνει τον κήπο από τον Νοέμβριο έως τον Μάρτιο. Σε αυτό το διάστημα των πέντε μηνών υφίσταται «ανήκεστο βλάβη». Το βλέπουμε καθημερινά την περίοδο αυτή όπου ο κήπος περισσότερο σε απωθεί παρά σε ελκύει.
Είναι σωστός ο σχεδιασμός που προβλέπει την πραγματοποίηση εκδηλώσεων στην Πλατεία και στους δρόμους του εμπορικού κέντρου. Η Ονειρούπολη είναι ένας θεσμός για τη Δράμα. Πρέπει να πραγματοποιηθεί και φέτος που το πνεύμα των Χριστουγέννων έρχεται αντιμέτωπο με το φάντασμα του κορονοϊού. Θέλω να πιστεύω ότι η φετινή Ονειρούπολη θα είναι καλύτερη τουλάχιστον από την περσινή και θα γλιτώσουμε τον κήπο από την καταστροφή, καθιερώνοντας την πραγματοποίηση της εκτός αυτού.
Και άλλα τινά
Αυτές τις μέρες άρχισε η πραγματοποίηση του έργου «Βιοκληματική αναβάθμιση δημοσίων χώρων ανάμεσα στις πηγές της Αγ. Βαρβάρας και του Δημοτικού κήπου Δράμας». Στους χώρους αυτούς βρίσκεται και ένα πάρκιν του Δήμου, ακριβώς πλάι από το Αρχαιολογικό Μουσείο το οποίο, εκτός από την μέρα του παζαριού, εξυπηρετεί λίγους.
Μια σωστή απόφαση σύσσωμου του Δημοτικού Συμβουλίου θα ήταν η παραχώρηση του χώρου αυτού στο Αρχαιολογικό Μουσείο που ασφυκτιά με γεμάτες τις αποθήκες από αξιόλογα εκθέματα της αρχαίας Δράμας ώστε να πραγματοποιηθεί το όραμα της νυν Διευθύντριας του Αρχαιολογικού Μουσείου Βασ. Πολιούδη να αναπτύξει την κιονοστοιχία που υπάρχει στις αποθήκες και μελλοντικά –γιατί όχι;– να πεισθεί ο Μητροπολίτης μας ότι τα Μουσεία γίνονται για να τα επισκέπτεται ο λαός και όχι να είναι κλειστά μέσα σε ακατάλληλα κτίρια και να μην τα επισκέπτεται κανείς.
Να μεταφερθεί πλάι από το Αρχαιολογικό και ο χώρος να γίνει «Πάρκο των Μουσείων της Δράμας». Όπως η «Νήσος των Μουσείων του Βερολίνου»!
Αλλού τα οράματα πραγματοποιούνται, στη Δράμα τι γίνεται;
Πώς αντιλαμβανόμαστε την οικοδομική αρχιτεκτονική κληρονομιά;
Πριν από μερικές μέρες συνεργεία του Δήμου αφαίρεσαν τους κυβόλιθους από το οδόστρωμα του δρόμου που βρίσκεται στην δυτική πλευρά της Πλατείας και τοποθέτησαν πλακάκια τσιμέντου.
Πριν από αρκετά χρόνια επίσης συνεργεία του Δήμου αφαίρεσαν τις κροκάλες από το καλντερίμι που ήταν η οδός Σόλωνος που βρίσκεται πλάι στο ερειπωμένο ρολόι και τοποθέτησαν ένα συνδυασμό τσιμέντου, τσιμεντόπλακων και κροκάλων.
Στη Δράμα, οι δρόμοι μέχρι την δεκαετία του 1920 όσοι δεν ήταν χωματόδρομοι ήταν επιστρωμένοι με κροκάλες και αρκετοί παρέμειναν έτσι μέχρι τη δεκαετία του 1960.
Από τη δεκαετία του 1930 μέχρι το 1970 ήταν με κυβόλιθους.
Έτυχε να βρίσκομαι στην Φλωρεντία το 2000. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που κεντρικοί δρόμοι και γέφυρες ήταν κλειστοί, επειδή συνεργεία του Δήμου έβγαζαν τις γρανιτένιες πλάκες (Μαλτεζόπλακες) επισκεύασαν το υπόστρωμα του οδοστρώματος και επανατοποθετούσαν τις Μαλτεζόπλακες. Εκεί σέβονται την Αρχιτεκτονική Οικοδομική κληρονομιά, εμείς εδώ τι κάνουμε;
Ο Δήμος διατηρούσε μέχρι την δεκαετία του 1950 συνεργείο καλτεριμτζήδων, σήμερα δεν μπορεί να επισκευάσει δρόμους 200 μέτρων; Κάποτε επιτέλους πρέπει ο Δήμος οποιοδήποτε έργο αναλαμβάνει να μελετά, αν μπορεί, να αναδείξει και το πολιτιστικό αποτύπωμα της πόλης όπως στα προαναφερόμενα έργα.
