Πώς ξεκίνησε ο Άι Βασίλης να έρχεται με τρένο στη Δράμα από το 1980 και μετά
Είναι κάποια γιορτινά δρώμενα που για να μπορέσεις να εκτιμήσεις την αξία τους αξίζει να τα γνωρίσεις από το ξεκίνημά τους. Να δεις, δηλαδή, τις λεπτομέρειες και τον τρόπο με τον οποίο ξεδιπλώθηκε το νήμα της ιστορίας για να δημιουργήσει τελικά διαχρονικές δράσεις και μάλιστα πολύ αγαπητές στον κόσμο.
Μία από αυτές είναι και η έλευση του Άι Βασίλη στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Δράμας. Η ιστορία αυτή ανήκει σε εκείνες τις ιστορίες «που γράφουν οι παρέες». Τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε, για να εξελιχθεί σε μια γιορτινή δράση που συνδέθηκε με την πόλη και τους ανθρώπους της από τη δεκαετία του ‘80 και για πολλά χρόνια. Σήμερα, και εδώ και κάποια χρόνια έχει σταματήσει να έρχεται ο Άγιος Βασίλης στον Σταθμό της Δράμας.
Από τους πρωταγωνιστές αυτής της εκδήλωσης ήταν και ο πρόεδρος του Συλλόγου Σιδηροδορμικών και Φίλων Σιδηροδρόμου Δράμας «Ηφαιστος» κ. Παναγιώτης Μακρόπουλος, ο οποίος μιλώντας στα «ΧΡΟΝΙΚΑ της Δράμας» θυμήθηκε το ξεκίνημα αυτής της γιορτινής δράσης που μοίρασε χιλιάδες χαμόγελα σε αρκετές γενιές Δραμινών μέχρι σήμερα. Η ιστορία αυτή, που δημοσίευσε ο ίδιος και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα ήταν καλύτερο να μεταφερθεί αυτούσια, με τον γλαφυρό λόγο του προέδρου του «Ηφαίστου» ο οποίος θυμάται την εξέλιξη της πρωτοβουλίας των υπαλλήλων του σιδηροδρόμου:
«1980. Σε μια συνάντηση συναδέλφων που έγινε στο γραφείο του αδελφού μου Αλέξανδρου, στο Γ΄ Τμήμα Γραμμής Δράμας, τέθηκε θέμα πως μπορούμε να φέρουμε τον Άι Βασίλη στη Δράμα την Πρωτοχρονιά. Το θέμα αυτό τέθηκε διότι όλοι ήμασταν νέοι, είχαμε από ένα ή δύο παιδιά ο καθένας και θέλαμε να δώσουμε μια ιδιαίτερη χαρά στους μικρούς μας απογόνους με κάτι ξεχωριστό.
Ειπώθηκαν πολλά και διάφορα, όπως γίνεται πάντα, μεταξύ τσιγάρου και καφέ, να τον φέρουμε με Μηχανοκίνητο Βαγονέτο (ΜΒ), με Δραιζίνα (Δρ), με την ελιγμών, με τραίνο, με Δηζελάμαξα (ΔΗ), πώς θα το οργανώσουμε να είναι εντυπωσιακό, τι δώρα να δώσουμε, ποιος θα είναι ο Άι Βασίλης, εκείνος είναι αδύνατος, ο άλλος κοντός, θέλουμε χορτάτο, να βρούμε στολή, πότε θα τον φέρουμε, πότε δεν έχει τραίνο, σε ποια γραμμή να μπει, που θα είναι τα παιδιά, θα έχουμε μουσική, σε ποιους θα το πούμε; Τέλος τα βρήκαμε όλα.
Θα τον φέρουμε με την Δραιζίνα 120 την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς στις 12:00, η Αμαλία, η γυναίκα μου, θα ράψει τη στολή του Άγιου, θα την φορέσει ο Ευγένης ο ψηλός, θα το πούμε σε όλα τα συγκροτήματα Γραμμή, Έλξη κλπ, οι γονείς θα φέρουν τα δώρα και θα γράψουν επάνω στις συσκευασίες το όνομα του παιδιού. Το ενδιαφέρον αμείωτο κάθε μέρα, ότι ιδέα είχε κάποιος την συζητούσαμε μέχρι που φθάσαμε στις 31 Δεκεμβρίου 1980.
Πράγματι, στις 10:00 άρχισε η συγκέντρωση των δώρων τα οποία τελικά ήταν πολύ λίγα. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί η συμμετοχή ήταν τόσο μικρή. Ίσως δεν πίστεψαν οι συνάδελφοι ότι θα πετύχαινε το εγχείρημα. Ίσως δεν ήθελαν να συμμετέχουν σε κάτι που δεν γνώριζαν. Ίσως δεν μας εμπιστεύθηκαν, δικαίωμά τους εμείς το κάναμε.
Στις 12:00, όπως ήταν προγραμματισμένο, έγινε αναγγελία κανονικά από τα μεγάφωνα για το δρομολόγιο του Άι Βασίλη, μπήκε στον Σταθμό της Δράμας η ΔΡ-120 συνοδευόμενη από Χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Τα παιδιά ήταν κουμπωμένα, δεν ήξεραν τι θα συμβεί και έβλεπαν με περιέργεια το «μικρό τραίνο», όπως το χαρακτήρισαν.
Με το που σταμάτησε η 120, ξεδιπλώθηκε ο ψηλός και αδύνατος Άγιος «ΧΟ ΧΟ ΧΟ ΧΟ», χαιρέτησε τα παιδιά και άρχισε να τα φωνάζει με το όνομά τους. Τα καημένα στην αρχή κόμπλαραν, που ήξερε το όνομά τους, δεν πήγαιναν κοντά του αλλά σιγά-σιγά ξεθάρρεψαν και όλα άλλαξαν. Έπαιρναν τα δωράκια τους ενώ οι μαμάδες έβγαζαν φωτογραφίες και με συνοπτικές διαδικασίες τελείωσαν όλα και φύγαμε φορτωμένοι όλοι με πολλές ευχές.
Με την νέα χρονιά έγινε η απαραίτητη κριτική με πολλές διαπιστώσεις που δεν γράφονται και με την απόφαση να το ξανακάνουμε.
Τον επόμενο Δεκέμβρη του 1981 πάλι σύσκεψη, πάλι τσιγάρα, πάλι καφέδες αλλά όλα πιο εύκολα διότι τώρα έχουμε εμπειρία. Αυτή τη φορά χρησιμοποιήσαμε το ντηζελάκι ελιγμών, μόνο που τώρα είχαμε περισσότερες συμμετοχές. Όλα πήγαν καλά με περισσότερα δώρα και παιδιά αλλά το θέαμα της ελιγμών ήταν πολύ φτωχό. Στην κριτική αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε για την επόμενη χρονιά μεγάλη ελκτική μονάδα για να είναι πιο εντυπωσιακή η εκδήλωση.
Η επόμενη εκδήλωση άρχισε να προετοιμάζεται από πολύ νωρίς διότι τώρα είχαμε μια ατμομηχανή που μας ικανοποιούσε από πλευράς όγκου και εντυπωσιασμού. Το καινούργιο μας απόκτημα ήρθε στη Δράμα Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη και αφού την συμμάζεψαν λίγο οι συνάδελφοι του Μηχανοστασίου, την στολίσαμε δεόντως, γράψαμε ευχές, ανάψαμε και μερικά στουπιά στον καπνοσυλλέκτη για να βγάζει καπνό, βρώμησε ο τόπος πετρέλαιο, έκανε το ντεμπούτο της με Μηχανοδηγό τον Άι Βασίλη ωθούμενη από τη ΔΗ ελιγμών και φυσικά χωρίς καθυστέρηση. Ακριβώς 12:00 στις 31 Δεκεμβρίου του 1982. Τα παιδιά και οι γονείς ήταν πολύ περισσότεροι με πραγματική γιορτινή διάθεση. Η είδηση διαδόθηκε στην πόλη και όποιος στη συνέχεια με συναντούσε μου έλεγε «κρίμα δεν το γνώριζα». Η οργανωτική επιτροπή πλήρως ικανοποιημένη, διότι αυτή τη φορά δώσαμε κάτι διαφορετικό με τηλεοπτική κάλυψη μάλιστα.
Για τον Δεκέμβρη του 1983 η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Έχουμε δημιουργήσει τον Μορφωτικό Εκπολιτιστικό Αθλητικό Σύλλογο Μ. Ε. Α. Σ. «ΗΦΑΙΣΤΟΣ» Σιδηροδρομικών Υπαλλήλων Δράμας. Τώρα υπάρχει Διοικητικό Συμβούλιο, υπάρχει Εφορία Πολιτιστικού με Έφορο τον υπογράφοντα, πρώτη επίσημη του Συλλόγου, πολύ όρεξη και ενθουσιασμός.
Η προετοιμασία ξεκινά νωρίς, απευθυνόμαστε στα παιδιά όλης της πόλης, από το πρωί της Παραμονής συγκεντρώνουμε τα δώρα που φέρνουν οι γονείς μόνο που η προσέλευση είναι αθρόα και τα δώρα μας πνίγουν. Αναγκαστήκαμε να επιστρατεύσουμε ένα 4Χ4 για να τα μεταφέρουμε μέσα στις γραμμές ώστε να τα τοποθετήσουμε στην πλατφόρμα πίσω από την ατμομηχανή.
Η Κγ 877 εν μέσω σφυριγμάτων, Χριστουγεννιάτικων ύμνων από την μπάντα του Δήμου Δράμας και με τις ζητωκραυγές των παιδιών μπαίνει, στην ώρα του Άι Βασίλη, στον Σταθμό. Σταματά ο συρμός, κατεβαίνει ο Άγιος από την μηχανή και ανεβαίνει στην πλατφόρμα. Τα φιλμ ξετυλίγονται άφθονα στις φωτογραφικές μηχανές των γονέων και φίλων, τα παιδιά ορμούν προς το τραίνο και εμένα με ζώνουν τα φίδια μη πέσει κανένα και μπλέξουμε. Γίνεται ένας χαμός με τα δώρα, ο Άι Βασίλης διαβάζει τα ονόματα, γέλια, φωνές, χαρές, ευχές και κάποια στιγμή τελειώνουν όλα, ησυχία, μπαίνει και η ψυχή μου στη θέση της, τέλος καλό όλα καλά.
Μετά από αυτό τέλος τα επώνυμα δώρα. Ο Άγιος είναι πλέον ο Δημήτρης κανονικού ύψους στρουμπουλός, μπήκε χορηγός ο Δήμος Δράμας και μας παραχωρούσε διάφανα σακουλάκια με σοκολάτες, καραμέλες, γλειφιτζούρια κλπ και πότε τα μοίραζε και πότε τα πετούσε ο Άγιος διότι δεν γίνονταν διαφορετικά και όλη η Δράμα με τα περίχωρα απολάμβανε την εκδήλωση.
Δεν μπορώ να θυμηθώ ποια χρονιά ανέβηκε ο Άγιος στο intercity από το Φωτολίβος και κατέβηκε στη Δράμα ως κανονικός επιβάτης. Ήταν εντυπωσιακή η έλευσή του αλλά δεν επαναλήφθηκε.
Κάποια χρονιά ζητήσαμε από τον ΟΣΕ και μας παραχώρησε κανονική αμαξοστοιχία με τέσσερα επιβατηγά βαγόνια. Η αμαξοστοιχία ήρθε κανονικά από την πλευρά της Αλεξανδρούπολης στον Σταθμό με «μηχανοδηγό» τον Άγιο, επιβιβάστηκε όλος ο κόσμος στο τραίνο και αναχωρήσαμε με προορισμό το Φωτολίβος. Εκεί κάναμε ελιγμούς για αναστροφή της ΔΗ, ο Άγιος κατέβηκε να μοιράσει δώρα στα παιδιά που είχαν συγκεντρωθεί στον Σταθμό του χωριού και επιστρέψαμε στη Δράμα συνεχίζοντας να μοιράζει τα δώρα στα παιδιά κατά την διάρκεια της διαδρομής. Αυτή ήταν η κορυφαία διοργάνωση που επίσης δεν επαναλήφθηκε.
Έτσι κάθε χρόνο, με διάφορους τρόπους διοργάνωσης, φθάσαμε στον Δεκέμβρη του 2010 που ήταν και η τελευταία έλευση του Άι Βασίλη με τραίνο.
Από τότε η χώρα μπήκε στην οικονομική κρίση. Ο ΟΣΕ διαλύεται σταδιακά, αρχίζουν οι μετατάξεις του προσωπικού, συνταξιοδοτήσεις, αποσύνθεση στην λειτουργία του οργανισμού, ο «ΗΦΑΙΣΤΟΣ» πέφτει σε κωματώδη κατάσταση, ευτυχώς κάποιοι αξιέπαινοι συνάδελφοι τον σώζουν από το Πρωτοδικείο και φθάνουμε στο 2017.
Τότε ανήσυχοι συνταξιούχοι αλλά και εν ενεργεία συνάδελφοι, από τους ελάχιστους που απέμειναν, αποφασίζουν να επανεκκινήσουν τον Μ.Ε.Α.Σ. «ΗΦΑΙΣΤΟΣ» και να μεγιστοποιήσουν το μικρό Μουσείο Τρένων που είχε δημιουργηθεί το 2007. Προκηρύσσουν εκλογές προσπαθώντας να συγκεντρώσουν τα παλιά μέλη. Συγκροτείται Διοικητικό Συμβούλιο και μετά από ενέργειες ενός έτους καταφέρνουν να ενοικιάσουν το κτίριο της πρώην Αποθήκης Εμπορευμάτων του Σταθμού για να στήσουν το νέο ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΡΑΙΝΩΝ ΔΡΑΜΑΣ.
Οι εργασίες με πολλές παραμέτρους έχουν ξεκινήσει, όμως ένα πράγμα δεν πρόκειται να ξεχάσουμε όλοι εμείς που αποτελούμε το σημερινό Δ. Σ. του ΜΕΑΣ «ΗΦΑΙΣΤΟΣ» Σιδηροδρομικών και Φίλων Σιδηροδρόμου Δράμας. Ότι παρ’ όλο τον τεράστιο όγκο εργασιών που έχουμε μπροστά μας, μόλις μας επιτρέψει ο covid19, θα ξαναφέρουμε τον Άγιο Βασίλη, τον αγαπημένο Άγιο των παιδιών στη Δράμα, με τραίνο. Να ξανακούσουμε τις χαρούμενες φωνές, να δούμε πάλι εκείνο το υπέροχο χαμόγελο των εκατοντάδων παιδιών και τα σπινθηροβόλα μάτια τους στραμμένα στο τραίνο».