Συνέντευξη με τον Θόδωρο Μπουδακίδη
Συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από τότε που ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ΔΟΞΑΣ Σάββας Τσοκαταρίδης, πέτυχε κάτι το εξαιρετικό, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στο Ελληνικό πρωτάθλημα Α’ εθνικής, και μάλιστα από παίκτη επαρχιακής ομάδας. Ήταν ένας αγώνας (Μάρτιος 1962) στη Δράμα, που η ΔΟΞΑ αντιμετώπισε τη νεοφώτιστη και έκπληξη του πρωταθλήματος ομάδα του Φωστήρα. Στον αγώνα αυτόν ο Σάββας Τσοκαταρίδης πέτυχε 5 γκολ, δίνοντας χαρά στους φιλάθλους της ΔΟΞΑΣ, αφού η μέχρι τότε πορεία της ήταν αρνητική. Μάλιστα οι «Μαυραετοί» δεν είχαν νίκη μέχρι τότε στην έδρα τους (για 6 μήνες).
Όταν πέτυχες τα 5 γκολ, κατάλαβες τι είχες κάνει ή απλώς για σένα ήταν ένας αγώνας;
Πραγματικά μετά τον αγώνα δεν κατάλαβα τίποτα το ιδιαίτερο, όπως και οι συμπαίκτες μου. Τελείωσε ο αγώνας, φύγαμε χωρίς πολλούς πανηγυρισμούς, και το μόνο που μας έμεινε ήταν η νίκη.
Το 1965 πήρες μεταγραφή στον Εθνικό. Δεν είχες άλλη πρόταση από μεγάλες ομάδες;
Τότε με ζήτησε ο Ολυμπιακός, ο οποίος μάλιστα έστειλε και τα εισιτήρια για να κατέβω κάτω. Την άλλη μέρα όμως, ήρθε ο πρόεδρος του Εθνικού και επέμενε, με αποτέλεσμα να υπογράψω εκεί.
Πόσα χρόνια έμεινες εκεί, και πως ήταν η παραμονή σου;
Στον Εθνικό έμεινα τέσσερα χρόνια (1965-1969), όπου πέτυχα και 9 γκολ. Παρ’ ότι η υποδοχή ήταν εξαιρετική, και μάλιστα από τον πρόεδρο, δεν ήμουν πολύ ευχαριστημένος, με αποτέλεσμα να μην αισθάνομαι άνετα. Έτσι αποφάσισα να φύγω.
Έχεις πετύχει αρκετά γκολ. Ήσουν τρεις χρονιές πρώτος σκόρερ της ΔΟΞΑΣ (1961-62/1962-63/1963/64/1964-65) και συνολικά δεύτερος με 34 γκολ, μετά τον Π. Γρηγοριάδη (39).
Πώς το πέτυχες αυτό;
Το πρώτο πράγμα που πρόσεχα, ήταν να βρίσκομαι μέσα σε όλες τις φάσεις, και να δημιουργώ ευκαιρίες. Αν δημιουργείς ευκαιρίες θα έρθει το γκολ. Από μικρός ήμουν παθιασμένος με αυτό και το διεκδικούσα επίμονα. Και στις δύο θέσεις που έπαιζα (εξτρέμ και σέντερ-φορ) ο στόχος μου ήταν να σκοράρω. Πολλές φορές μάλιστα το πετύχαινα με φάουλ, ενώ ποτέ δεν έβαλα γκολ με πέναλτυ.
Φόρεσες την φανέλα της Εθνικής;
Το 1964 κλήθηκα στην Εθνική Ελπίδων. Δυστυχώς πριν να ξεκινήσω, υπήρξε ένας αρκετά σοβαρός τραυματισμός, με αποτέλεσμα να μην μπορέσω να αγωνισθώ.
Το 1970 επέστρεψες στην ΔΟΞΑ. Σαν παίκτης ή προπονητής;
Πράγματι την περίοδο 1969-70 γύρισα στην ΔΟΞΑ, η οποία είχε προπονητή τον Νίκο Πάγκαλο. Μάλιστα πολλές φορές έκανα τον βοηθό του, μια και είχα το πτυχίο του προπονητή. Μεσολάβησε ένας τραυματισμός μου, με αποτέλεσμα να μείνω έξω για τρείς μήνες. Ακολούθησε τιμωρία από την διοίκηση(;), και έτσι σε ηλικία 29 ετών σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Συνέχισα όμως σαν προπονητής στον Πανδραμαϊκό.
