Από βουνοκορφή σε βουνοκορφή της ορεινής σειράς της Δυτικής Ροδόπης, ως το Φαλακρό όρος, τον Όρβηλο και το Μενοίκιο όρος στη συνέχεια, μαζί και το αποκομμένο όρος του Παγγαίου, σε όλη τη Δραμινή επικράτεια στέλνονται μηνύματα μέσα από τα ηχολογήματα των καμπαναριών προκαλώντας τις καμπάνες να παραμερίσουν τις αλλοτινές φρυκτωρίες και να ακουστούν τα σύγχρονα λαλήματα, που όχι μόνο μελωδούν, αλλά και μιλούν με τους ήχους του ντιν νταν. Πρόκειται για μια γλώσσα ταπεινή αλλά και προστακτική, που κι όταν ακόμη ενοχλεί, δικαιώνεται με την προσφορά της ψυχικής ανάτασης που διαμοιράζει.
Από καμπαναριό σε καμπαναριό, όπου κι αν αυτό βρίσκεται στον
κάμπο ή στο βουνό, στην πόλη ή στο χωριό αποβλέπει στο ξύπνημα της μνήμης και προχωρεί χωρίς σταματημό στη μετάδοση των γνωστότατων από όλους τους ήχους. Από τα Θερμιά, στη Μεγάλη Παναγιά, στην Αχλαδομηλιά, στο Χρυσοκέφαλο, στο Κάτω Νευροκόπι, στο Δασωτό, στην Κάτω Βροντού, στο Πανόραμα, στη Γραμμένη, στην Προσοτσάνη, το Φωτολίβος στο Καλαμπάκι, στο Δοξάτο, στα Κύργια, στο Μαυροκορδάτο, στο Νικηφόρο, στο Παρανέστι, στην Κρήνη κι αλογάριαστα παντού στη Δράμα με τα χωριά, τα χωριουδάκια, τα κεφαλοχώρια, τις πόλεις και τις μικροπόλεις. Όλα κι όλοι συνεγείρονται και παντού και πάντα η Μάνα Παναγιά τιμάται ξεχωριστά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου.
Ωστόσο, ιδιαίτερη αναφορά μπορεί να γίνει σε εκείνες από τις εκκλησίες
που είναι πολλές (γύρω στις 25 τον αριθμό από όσες μπόρεσα να μετρήσω), οι οποίες είναι αφιερωμένες στη Μεγαλόχαρη. Το ολότελα αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι καλύπτουν όλες τις μεγάλες στιγμές της αειπάρθενου Μαρίας.
Ας είναι από το Θεό και την Παναγιά ευλογημένοι οι πανηγυριώτες όλοι.
Με το επόμενο κάθισμα που είναι αντιπροσωπευτικό των παρακλήσεων προς την Παναγία το Δεκαπενταύγουστο, συνοδεύεται το παρόν δημοσίευμα:
Πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον,
ελέους πηγή,
του κόσμου καταφύγιον,
εκτενώς βοώμεν σοι˙
Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον
και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς,
η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
