Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Ανατολικής Μακεδονίας: «Η Δράμα βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο από άλλες περιοχές σε ζητήματα πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία όρασης»
Η Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Ανατολικής Μακεδονίας και ο πρόεδρός της Σμαράγδος Κρεμμύδας παραχώρησαν χθες συνέντευξη τύπου με αφορμή την παγκόσμια ημέρα λευκού μπαστουνιού στην οποία έχει αφιερωθεί η 15η Οκτωβρίου. Στη συνέντευξη τύπου παραβρέθηκαν και ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου κ. Χρήστος Παπαθεοδώρου, όπως και ο Αντιδήμαρχος Προγραμματισμού του Δήμου Δράμας και αναπληρωτής Δημάρχου κ. Μιχάλης Τάσσου.
Μάλιστα, στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας λευκού μπαστουνιού, ο Αντιδήμαρχος Προγραμματισμού του Δήμου Δράμας κ. Μιχάλης Τάσσου συμμετείχε χθες το πρωί σε μια βιωματική δράση που οργάνωσε η Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Ανατολικής Μακεδονίας, περπατώντας με δεμένα μάτια και λευκό μπαστούνι στους οδηγούς όδευσης τυφλών, στην οδό Παπανδρέου με τη βοήθεια της εκπαιδεύτριας κινητικότητας προσανατολισμού και δεξιοτήτων καθημερινής διαβίωσης κας Παναγιώτας Πάνου.
Ο κ. Μενέλαος Δημογέροντας, ταμίας στο ΔΣ της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Ανατολικής Μακεδονίας, είπε στα «Χ» ότι η 15η Οκτώβρη, παγκόσμια ημέρα λευκού μπαστουνιού, αναδεικνύει τη σημασία της χρήσης του λευκού μπαστουνιού από τα άτομα με αναπηρία όρασης, για την προσπάθεια αναπλήρωσης της χαμένης τους αυτονομίας, της αυτοπεποίθησης αλλά και της αυτοεκτίμησής τους. «Όλοι γνωρίζουμε ότι όταν κάποιος άνθρωπος αντιμετωπίσει αναπηρία όρασης, το πρώτο που χάνει είναι η αυτονομία του και ακολουθεί η χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση όπως και η κακή ψυχολογική κατάσταση. Με το λευκό μπαστούνι αναπληρώνει τη χαμένη του αυτονομία και επανέρχεται η επιθυμία του να συμμετάσχει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Το λευκό μπαστούνι ξεκίνησε να εφαρμόζεται από το 1918, όταν τελείωσε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και πολλοί βετεράνοι είχαν καταστεί άτομα με αναπηρία όρασης. Τότε κάποιοι στρατιωτικοί γιατροί και προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Ριτσαρντ Χούβερ, εφάρμοσαν τα πρώτα μπαστούνια και εκπαίδευσαν βετεράνους στη χρήση τους, ώστε να καταστούν και πάλι εν μέρει αυτόνομοι. Το 1931 το λευκό χρώμα του μπαστουνιού καθιερώθηκε από τη συγγραφέα Guilly d’Herbemont που έδρευε στο Παρίσι και ήταν μέλος του κινήματος αποκατάστασης και επανένταξης των ατόμων με αναπηρία, η οποία έψαχνε τρόπους να βοηθήσει αυτούς του ανθρώπους. Τα άτομα με αναπηρία όρασης που κρατούσαν το λευκό μπαστούνι διακρινόταν απότους υπόλοιπους και υποστηρίζονταν. Το 1969, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε τη 15η Οκτωβρίου ως παγκόσμια ημέρα του λευκού μπαστουνιού. Το λευκό μπαστούνι σήμερα είναι πλέον και ηλεκτρονικό, εξοπλισμένο με αισθητήρες που κάνουν πιο εύκολη τη χρήση του, παρότι αυτή η μορφή του δεν είναι ακόμη διαθέσιμη στη χώρα μας. Όμως η 15η Οκτωβρίου είναι και ημέρα ευαισθητοποίησης του κοινού, προκειμένου να κρατούνται ανοικτοί οι οδηγοί όδευσης τυφλών που χρησιμοποιούνται στις πόλεις και η κίνηση να γίνεται ανεμπόδιστα.
Ωστόσο επιδιώκεται και η ευαισθητοποίηση του κράτους σε ζητήματα προσβασιμότητας στις υπηρεσίες και σε όλο το δομημένο περιβάλλον μιας πόλης, προκειμένου αυτή να γίνει πιο φιλική στα άτομα με αναπηρία».
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα στη Δράμα και στην Περιφέρεια σε επίπεδο προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρία όρασης;
Ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Ανατολικής Μακεδονίας, κ. Σμαράγδος Κρεμμύδας είπε στα «Χ» ότι, αν σκεφτούμε πώς ήταν η Δράμα πριν από 10 και πλέον χρόνια, θα δούμε μια τεράστια διαφορά μετά την εμπέδωση των προβλημάτων των ατόμων με αναπηρία όρασης από την τοπική αυτοδιοίκηση και τις υπηρεσίες.«Υπάρχει σαφώς μια μεταβολή η οποία είναι αισθητή. Υπάρχουν χιλιάδες μέτρα οδηγών όδευσης τυφλών μέσα στον αστικό ιστό της Δράμας. Έτσι δίνεται μια αυτονομία στα άτομα με προβλήματα όρασης, αλλά αυτό από μόνο του δεν εγγυάται την ασφαλή μετακίνηση που χρειάζονται. Πρέπει και οι αρχές να έχουν κατά νου την εποπτεία των διαδρομών και των ελεύθερων ζωνών όδευσης μέσα στην πόλη. Να μην τοποθετούνται τραπεζοκαθίσματα, να μένουν ελεύθερες οι ράμπες και να μην σταθμεύουν τροχοφόρα επάνω στα πεζοδρόμια κλείνοντας τις διαβάσεις. Θα πρέπει να υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες με ηχητικά σήματα, προκειμένου να εξυπηρετούνται τα άτομα με αναπηρία όρασης. Όλη αυτή η προσβάσιμη αλυσίδα θα πρέπει να είναι ελεύθερη για να μπορεί να κάνει χρήση κάποιος ο οποίος θα ξεκινήσει απότο σπίτι του, θα πάρει το λεωφορείο (το οποίο θα πρέπει να είναι προσβάσιμο με ηχητική αναγγελία των στάσεων και με γνώση των οδηγών στην εξυπηρέτηση των ατόμων με προβλήματα όρασης), να κατέβει στο κέντρο της πόλης (άρα προσβάσιμες στάσεις), να ακολουθήσει τους οδηγούς όδευσης τυφλών, να περάσει από διαβάσεις με ηχητικά συστήματα και να φθάσει στον προορισμό του που θα πρέπει να είναι προσβάσιμος, να διαθέτει προσβάσιμη πληροφόρηση και να μπορέσει να εξυπηρετηθεί. Θεωρώ ότι έχουμε πολλή δουλειά ακόμη.
Έχουν γίνει βήματα, αλλά από εκεί και μετά θα πρέπει να γίνουν κι άλλα βήματα και τα επόμενα χρόνια. Βέβαια η καταληκτική ημερομηνία για την προσβασιμότητα των δημοσίων κτιρίων είναι η 31ηΔεκεμβρίου του 2020 και γι’ αυτό υπάρχει αυτή η έξαρση για την προσβασιμότητα των δημοσίων κτιρίων. Υπάρχει χρόνος για τη βελτίωση της προσβασιμότητας, καθώς και για τη βελτίωση της ευαισθητοποίησης και της παιδείας που πρέπει να αναπτύξουμε ως πολίτες. Η εξυπηρέτηση και η υποστήριξη θα πρέπει να γίνεται όχι γιατί υπάρχει ο οίκτος προς τα άτομα με αναπηρία όρασης, αλλά διότι η πολιτεία πρέπει να αποδίδει την οφειλόμενη αξιοπρέπεια στα άτομα με αναπηρία σε μια πολιτισμένη κοινωνία».
Όπως επισημαίνει ο κ. Σμαράγδος Κρεμμύδας, στη Δράμα το Δημαρχείο καλύπτει τις αρχές προσβασιμότητας σε σημαντικό επίπεδο, αλλά υπάρχουν ελλείψεις. Δεν υπάρχουν οδηγοί όδευσης εντός του κτιρίου. Αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα, διότι οι περισσότεροι (και οι τεχνικές υπηρεσίες) θεωρούν ότι προσβασιμότητα είναι μόνο μια ράμπα ή ένα πιο πλατύ ασανσέρ που μπορεί να υποδεχθεί ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Τα ασανσέρ θα πρέπει να έχουν την γραφή Braille στο πληκτρολόγιό τους και να υπάρχει ηχητική αναγγελία του ορόφου, όπως επίσης θα πρέπει να υπάρχει και ηχητικό σύστημα που να καθοδηγεί τον τρόπο που μπορείς να κινηθείς και ποια υπηρεσία μπορεί να σου παρασχεθεί. Αυτό δεν υπάρχει σχεδόν σε κανένα δημόσιο κτίριο στη Δράμα. «Στη Δράμα υποδομές, όπως οι οδηγοί όδευσης τυφλών, έχουν γίνει νωρίτερα από άλλες περιοχές που προσπαθούν να κάνουν έστω και τα ελάχιστα κατά το τελευταίο διάστημα. Η Δράμα είναι σε καλύτερο επίπεδο από άλλες περιοχές σε ζητήματα προσβασιμότητας, παρότι απομένουν πολλά ακόμη να γίνουν. Υπάρχει διάθεση από την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά υπάρχουν οι γνωστές καθυστερήσεις. Έχουν ληφθεί οι αποφάσεις για την τοποθέτηση ηχητικών συστημάτων στους σηματοδότες και περιμένουμε την υλοποίηση αυτής της απόφασης το επόμενο διάστημα».