Διαβάζω για το άνοιγμα των γυμνασίων και των δημοτικών σχολείων, που έχει γίνει πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης, αλλά και μεταξύ της Κυβέρνησης και των συνδικαλιστικών οργάνων των καθηγητών και των δασκάλων. Από την πρώτη στιγμή δεν θεωρούσα ότι η μια λύση (ν’ ανοίξουν τα σχολεία) είναι ορθή και η άλλη (να μην ανοίξουν) είναι λανθασμένη, ούτε βέβαια και το αντίστροφο. Γιατί, για την κάθε μια υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα και όλα έχουν λογικά ερείσματα.
Προχτές όμως το απόγευμα (7/5/2020) πήγα βόλτα στην «Ανάπλαση» της Δράμας. Οι περιπατητές και προπαντός εκείνοι που κάθονταν στα παγκάκια ήταν τουλάχιστον τριακόσιοι. Ανάμεσά τους πολλοί μαθητές του Γυμνασίου, οι οποίοι σε μεγάλες παρέες συζητούσαν και χαριεντίζονταν. Κάποια ζευγαράκια ήταν ξαπλωμένα στο γρασίδι και φιλιούνταν. Επίσης, πολλά μικρά παιδιά (προφανώς μαθητές του δημοτικού σχολείου) έπαιζαν δυο δυο, τρία τρία, με κάποιους γονείς να τα επιβλέπουν.
Αυτή η πραγματικότητα –που σε άλλες εποχές θα αποτελούσε ένα ζωντανό και όμορφο θέαμα– ίσως μετριάζει την κρισιμότητα του διλλήματος ν’ ανοίξουν ή να μην ανοίξουν τα δημοτικά σχολεία και τα γυμνάσια. Διότι, αν πρόκειται να τα κρατάμε κλειστά, από τον φόβο του κορονοϊού, αλλά οι μαθητές να έρχονται όλη τη μέρα σε στενή επαφή, χωρίς μάλιστα να λαμβάνουν προφυλάξεις, δεν καταφέρνουμε παρά μόνο δύο άσκημα πράγματα: Πρώτον, η εκπαίδευση να μην παρέχεται, με όσα αρνητικά συνεπάγεται αυτό, και δεύτερον, να «διδάσκουμε» στους μαθητές ότι τα σχολεία μπορούν να κλείνουν με διάφορες αιτίες (περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές) κι αυτοί «να καλοπερνούν».
Κάποιος, δικαίως, θα παρατηρήσει ότι στο σχολείο οι μαθητές βρίσκονται σε κλειστό χώρο και ο κορονοϊός μεταδίδεται ευκολότερα, ενώ στους ανοιχτούς χώρους μεταδίδεται δυσκολότερα. Επίσης, αν ένας μαθητής αρρωστήσει ενώ λειτουργεί το σχολείο, η διασπορά μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι σε μια ολιγομελή παρέα, στην οποία ένας έτυχε να νοσήσει.
Και πάλι, όμως, όποιος έβλεπε τη συμπεριφορά των παιδιών στην Ανάπλαση της Δράμας, θα είχε επιφυλάξεις γι’ αυτά. Επιπλέον, στο σχολείο οι αποστάσεις ασφαλείας θα τηρούνται (θα πρέπει να τηρούνται), όπως, επίσης, με την επίβλεψη των εκπαιδευτικών θα εφαρμόζονται σχολαστικά και τα άλλα προφυλακτικά μέτρα, κάτι που σίγουρα δεν συμβαίνει στους εξωτερικούς χώρους συνάθροισης.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα: Αν η Κυβέρνηση σκεπτόταν μικροπολιτικά, δεν θα άνοιγε τα σχολεία των κατώτερων βαθμίδων μέχρι το καλοκαίρι. Γιατί είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υπάρξουν κρούσματα και η αντιπολίτευση, όπως γίνεται παντού και πάντα, θα τη στήσει στον τοίχο. Προσωπικά, όμως, κρίνω θετικό το ότι η Κυβέρνηση επέλεξε να εφαρμόσει τη λύση που πιστεύει ότι είναι η σωστότερη, και ας είναι το πολιτικό ρίσκο, δηλαδή το να δεχτεί σκληρή κριτική, πολύ μεγαλύτερο εξαιτίας της.
Β. Α. Τ.
