Ουσιαστική και έμπρακτη είναι η αγάπη και η προσήλωση στο πρόσωπο της Παναγίας του Δραμινού λαού. Το συμπέρασμα αυτό συνδέεται με τους πολλούς ναούς τους αφιερωμένους στο όνομα της Θεοτόκου Μαρίας, που συναντά κανείς στην πόλη και στην ύπαιθρο του Νομού Δράμας. Είναι να απορεί κανείς πως σε μια έκταση 3.468 τ. χιλιομέτρων φιλοξενούνται τόσοι ναοί (περίπου 25 στον αριθμό), με πρυτανεύουσα την Παναγία Εικοσιφοίνισσα, με την παλαίφατη Μονή της στις λαγκαδιές και στα ρουμάνια του Παγγαίου. Έγραψαν πολλοί για την Παναγία του χρυσοφόρου Παγγαίου. Από τον Όσιο Γερμανό τον κτήτορα που δεν έγραψε, έπλασε, ως τον Καισάριο Δαπόντες, από τον Κωστή Παλαμά ως τον Πανάρετο Τοπαλίδη, του οποίου ο τάφος βρίσκεται στη Δράμα, από τον Θεολόγο Καθηγητή του Γυμνασίου Προσοτσάνης Ευθύμιο Τσιάκα και άλλους ως το σημερινό Μητροπολίτη Δράμας κ.κ. Παύλο Αποστολίδη ο γραπτός λόγος τους τούς τιμά αμφίδρομα. Στο στόμα και την γραφίδα όλων τα προσωνύμια της Παγγαιωρίτισσας: Δέσποινα, Μήτερ Λόγου, Παρθένα, Θεομήτηρ, Θεογεννήτορ, Θεόνυμφε, Θεομακάριστη, Θεονύμφευτη, Πάναγνη, Πανύμνητε, Αγνή, με τελευταίο τους στίχους του ποιήματος του Θεοστήριχτου Μοναχού και σύμφωνα με άλλους του Θεοφάνους.
Με το μικρού σχήματος βιβλιαράκι των παραπάνω υμνωδών, πορεύονταν οι γυναίκες της Δράμας στις Ακολουθίες του Μικρού και του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον όλα τα προηγούμενα καλοκαίρια (εκτός από τα δυο τελευταία 2018-2019), που δεν ανέβηκαν τις Δεκαπενταυγουστιάτικες μέρες στο Παγγαίο. Μόνο ανήμερα της Παναγίας για τα προσκυνήματα. Ώσπου δόθηκε η λύση. Αντί για την άφωνη ενατένιση των ύμνων και των ψαλμών στο βιβλιαράκι και πέρα από την ακουστική προσοχή στα «Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν», η πρακτική σώματος και ψυχής στα δρώμενα ήταν το ποθούμενο. Ποιος ο πρώτος κινηματίας; Ποιανής η φωνή της ικεσίας για δράση;
Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου βρέθηκε η ώθηση.
Το χορωδιακό σύνολο από γυναίκες με φυσικά χαρίσματα στη μουσική και το τραγούδι έπιασε από την αρχή το νήμα στο κουβάρι. Η ιδέα γεννήθηκε και πάραυτα προωθήθηκε από υπεύθυνα πρόσωπα της εκκλησίας. Όσοι αναγνώρισαν την πλήρωση του κενού, είδαν στην πράξη πως τα όσα συνέβησαν ενέχουν ευοίωνη την προοπτική. Ήδη η δεύτερη χρονιά της λειτουργίας της χορωδίας με τη συμβολή του κατάλληλου δασκάλου απέδωσε με συντονισμένες ψαλμωδίες τις ιερές ακολουθίες των «Μικρών Παρακλητικών Κανόνων». Ακολούθως, τις ακολουθίες στους επόμενους εναλλάξ εσπερινούς με τους «Μεγάλους Παρακλητικούς Κανόνες», δίνεται η πρωτιά. Εξακολουθούν απτόητοι οι άνδρες να αποδίδουν τιμές στα περασμένα και αξέχαστα. Απερίσπαστοι τιμούν «εν χορώ», τη δική τους ομάδα των ιεροψαλτών, αλλά και αυτών που προηγήθηκαν. Ευλαβική αναγνώριση πως η Δράμα ανέκαθεν είχε τους καλύτερους ψάλτες στα αναλόγια. Στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου είχε τους αρίστους, για να θυμηθούμε τον άριστο των αρίστων τον φιλικό Καμπάνη. Στην διάρκεια του δεκαπενθημέρου του Αυγούστου προς χάριν της Θεοτόκου ήταν τόσο θεάρεστο το ψάλσιμό του, που τα κλαδιά στην αυλούλα της εκκλησίας έκλιναν τα … κλαδιά τους ευλαβικά, αντί τα γόνατά τους.
Κάπως έτσι προέκυψε η χορωδία γυναικών του Αγίου Νικολάου Δράμας.
Χωρίς ίχνος υπερβολής και οι δυο ομάδες πλήρωσαν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους τις σχετικές με την επίδοση των δυο παρακλητικών κανόνων, όπως και οι τρεις λειτουργοί, ο Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Ράπτου και οι πατέρες ιερείς Φίλιππος Μπενάζης και Γαβριήλ Χαντζής, οι οποίοι και επιφορτίσθηκαν το συνολικό βάρος της εσπερινής ακολουθίας του «μικρού Πάσχα του Καλοκαιριού», στο φετινό κατακαλόκαιρο. Ψυχικά και πνευματικά προσκολλημένοι στις παρακλήσεις τους έδωσαν οι εκκλησιαστικοί πατέρες, ιεροψάλτες και χορωδοί στον λειτουργικό λόγο προφορικό ή και αδόμενο (ψαλλόμενο), ότι… θεάρεστον. Ο Θεός να τους ευλογεί και η Παναγία να τους προστατεύει.
Η απόδοση των παρακλητικών ύμνων στη Θεοτόκο από τη χορωδία γυναικών στους εσπερινούς του Αγίου Νικολάου Δράμας το Δεκαπενταύγουστο
Της Νόρας Κωνσταντινίδου