Το κενό δεν το καλύπτουν τα υποκατάστατα λεμονιών, τα εισαγόμενα λεμόνια Αργεντινής.
Μοιάζουν οπτικά με τα γνωστά μας λεμόνια, αλλά δεν έχουν το αποτέλεσμα των
Ελληνικών λεμονιών.
Αυτό που επέρχεται είναι η αλλαγή διατροφικών συνθηκών, με την ανοχή της πρώην και της νυν κυβέρνησης. Δεν είμαστε δα και κατενθουσιασμένοι από την αποτελεσματικότητά τους στην ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ, για την συσκευασία διακίνησης δε αυτών των λεμονιών Αργεντινής υπάρχουν αρνητικές καταχωρήσεις σχετικές με επικινδυνότητα και να μην
χρησιμοποιείται η φλούδα, εαν είναι δυνατόν !!
Η δαπάνη για την εισαγωγή τους, αποτελεί και αυτό μία επιβάρυνση στον καταναλωτή, εκτός από την στέρηση ΤΩΝ ΙΔΙΟΤΗΤΩΝ του Ελληνικού λεμονιού και την απώλεια του αγροτικού εισοδήματος.
Αν γίνονται εξαγωγές τα Ελληνικά με στρεβλώσεις της αγοράς, ε να η Ρόδος αρμόδιοι της κυβέρνησης και της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Θεωρούμε ότι, δεν είναι όλα στον αυτόματο πιλότο, η απουσία δηλαδή αντίστοιχης μέριμνας, για την επάρκεια σε αυτήν την αγροτική παραγωγή.
Διάφορες απόψεις, όπως δεν κάνανε εφέτος οι λεμονιές και άλλα τέτοια των μπακάληδων, δεν καλύπτουν την επίσημη θέση της πρώην αλλά και την νυν κυβέρνησης.
Δενδρύλλια Λεμονιάς πολύφορης διατίθενται παντού. 100.000 τόνου ήταν η
παραγωγή το 2004 και με τους διαδοχικούς παγετούς έπεσε στις 40.000 τόνου.
