Συνέντευξη με τον ποδοσφαιριστή του Άρη Μικροχωρίου Βασίλη Μπουμπέκη
Στα «Χ» μίλησε ο ποδοσφαιριστής του Άρη Μικροχωρίου Βασίλης Μπουμπέκης, ο οποίος πήγε τον Γενάρη στην ομάδα μετά από έναν χρόνο στο Φωτολίβος.
Ο Βασίλης Μπουμπέκης αγωνίζεται στον χώρο της επίθεσης και από νεαρή ηλικία είχε φανεί το ταλέντο και είχε φτάσει να έχει επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Α.Ο. Καβάλας μόλις στα 20 του χρόνια.
Περιπλανήθηκε ποδοσφαιρικά σε διάφορους νομούς παίζοντας ποδόσφαιρο σε Καβάλα, Σέρρες, Θεσσαλονίκη και Καλαμάτα, ενώ πέρσι επέστρεψε στο δραμινό ποδόσφαιρο για λογαριασμό του Άρη Φωτολίβους.
Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στα «Χ» μίλησε για τη φετινή πορεία του Άρη Μικροχωρίου, για το αν ο Άρης Μικροχωρίου θα παίξει σύντομα στα «σαλόνια» του δραμινού ποδοσφαίρου, για τη διοίκηση της ομάδας και τον Σάββα Μαυρομελίδη, για τους λόγους που δεν συνέχισε την επαγγελματική του καριέρα και για την κατάσταση στο δραμινό ποδόσφαιρο.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Δύο λόγια για τη φετινή πορεία του Άρη Μικροχωρίου;
Αν και ήρθα στο δεύτερο μισό της αγωνιστικής περιόδου, ήξερα πολύ καλά την αγάπη που τρέφουν τα παιδιά για την ομάδα και την προσπάθεια για μια αξιοπρεπή πορεία και, γιατί όχι, την άνοδο. Η φετινή πορεία του Άρη ήταν πολύ ικανοποιητική, αν και τέλειωσε πρόωρα.
Από ό,τι φαίνεται, ο Άρης δεν θα πάρει την άνοδο στην Α’ ΕΠΣ. Πιστεύεις ότι, αν συνεχιζόταν το πρωτάθλημα, θα έπαιρνε το Μικροχώρι την άνοδο;
Είμαι σίγουρος 100% ότι θα παίρναμε την άνοδο, γιατί πιστεύω πολύ στους συμπαίκτες μου, το προπονητικό team και τη διοίκηση που είναι δίπλα μας σε όλα. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό θέλαμε να συνοδεύεται και με το τρόπαιο του πρωταθλήματος, αλλά δυστυχώς ο πρώτος είχε πάρει μια μεγάλη διάφορα βαθμών που δύσκολα μπορούσαμε να φτάσουμε, όσο ωραίο και καλό ποδόσφαιρο και αν παίζαμε.
Τα τελευταία δύο χρόνια η ομάδα έκανε συμπαντικά βήματα βελτίωσης. Πιστεύεις ότι αργά ή γρήγορα η ομάδα θα ανέβει στα «σαλόνια» του δραμινού ποδοσφαίρου;
Εδώ ήμαστε και θα το δεις ότι η ομάδα του χρόνου θα ανέβει κατηγορία 100% και σου το υπογράφω. Άκουγα πολλά και δεν τα πίστευα για την ομάδα του χωριού μου και έλεγα ότι είναι δύσκολο να υπάρχει αυτή η οργάνωση σε ένα τόσο μικρό χωριό όπως το Μικροχώρι, όμως αυτά που είδα φέτος πραγματικά ξεπερνάνε κάθε προηγούμενο για τα… ΣΑΛΟΝΙΑ-ΑΛΩΝΙΑ του δραμινού ποδόσφαιρου. Είδα φυσιοθεραπευτές σε κάθε προπόνηση, είδα βοηθούς προπονητή, διοίκηση, όλους μαζεμένους σε κάθε προπόνηση, συγκεντρώσεις, αμέτρητες συγκεντρώσεις που συνοδεύονταν με φαγοπότι, κάτι που άλλες ομάδες το κάνουν μια στην αρχή και ίσως μια ακόμα στο τέλος, αν πετύχουν τους στόχους τους. Με μια λέξη είδα ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Έχεις παίξει σε μεγάλες ομάδες και επαγγελματικά ποδόσφαιρο. Τι ήταν αυτό που χάλασε και δεν είχε συνέχεια όλο αυτό;
Το κακό μου το μυαλό και ο στραβός μου χαρακτήρας σε σχέση με μερικούς κακούς τραυματισμούς σε πολύ κακό τάιμινγκ ήταν αυτά που δεν με άφησαν να φτάσω στο επίπεδο που ήθελα. Μιλούσα εκεί που δεν έπρεπε και σώπαινα εκεί που έπρεπε να
μιλήσω, αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα απ’ όλα όσα έκανα, γιατί αυτά που είδαν τα μάτια μου στις επαγγελματικές κατηγορίες πραγματικά θα πίκραιναν τον καθένα. Παιδιά να παίζουν χωρίς να το αξίζουν και παιδιά που το άξιζαν να κλαίνε στα μπάνια γιατί δεν είχαν να δώσουν αυτά που τους ζητούσαν.
Πώς είναι η συνεργασία σου με τη διοίκηση και τον Σάββα Μαυρομελίδη;
Με τη διοίκηση είμαστε από παιδιά μαζί, μεγαλώσαμε μαζί, παίζαμε μπάλα στα πεζοδρόμια του χωριού, οπότε είναι μια πολύ υγιής συνεργασία. Όσο για τον Σάββα Μαυρομελίδη, έχει ισχυρή προσωπικότητα όπως κι εγώ και τα βρίσκουμε στο 100%, γιατί έχουμε κοινούς στόχους. Ο Σάββας αγαπάει πολύ το άθλημα και δίνει το 200% του εαυτού του για να μην μας λείψει τίποτα, ό,τι ζητήσουμε πριν καν το ζητήσουμε. Σε αυτή την προσπάθεια δεν είναι μονός του όμως, έχει μαζί του τους Αλεξιάδη Αλέξανδρο, Σάββα Γεωργιάδη και Γιαγκοζίδη Κώστα, που όλοι μαζί σαν μια γροθιά είναι πίσω από όλη αυτή την επιτυχία του Άρη Μικροχωρίου που ποτέ άλλοτε δεν έχει βιώσει η ομάδα του χωριού μας.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποχωρήσεις από τον Άρη Φωτολίβους;
Είναι ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσα να μιλάω για μέρες, αλλά θα πω πως κάποιοι άνθρωποι που είναι άσχετοι με το άθλημα καλό θα είναι να κάθονται και να το βλέπουν το άθλημα από το σπίτι τους ή από την κερκίδα, γιατί κάνουν κακό σε ένα σύνολο ανθρώπων που προσπαθεί με τις ώρες, μέρες, μήνες για να πετύχουν έναν κοινό στόχο για την ομάδα που αγαπάνε. Είχα μια πολύ καλή συνεργασία την πρώτη χρόνια που καταφέραμε να σώσουμε την ομάδα «παρά τρίχα» και να την κρατήσουμε στην Α’ κατηγορία με ένα πολύ ωραίο κλίμα. Δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για την επόμενη χρόνια. Αν ρωτάς τη γνώμη μου, θέλω το Φωτολίβος να είναι πολύ πιο ψηλά από τις θέσεις που τερματίζει τα τελευταία χρόνια, γιατί το αξίζει.
Υπάρχει ταλέντο στο δραμινό ποδόσφαιρο;
Υπάρχει και μάλιστα πολύ μεγάλο. Ανέκαθεν η Δράμα ήταν ποδοσφαιρομάνα, απλά θέλει αρκετή προσπάθεια από πολλούς παράγοντες και να αφήσουν εκτός τα προσωπικά τους οφέλη και να κοιτάξουν το καλό των παιδιών.
Πώς είναι η κατάσταση στο δραμινό ποδόσφαιρο;
Το ποδόσφαιρο στη Δράμα τα τελευταία χρόνια δεν είναι αυτό που εγώ θα ήθελα για την πόλη μου. Βλέπεις ότι πριν το τέλος της μισής χρόνια πάντα κάποια ομάδα που ξέρουμε εξαρχής θα έχει πάρει μια μεγάλη διαφορά πόντων και θα είναι σίγουρα και η πρωταθλήτρια ομάδα. Δεν υπάρχει αυτό που γινόταν πριν 5-6 χρόνια, που πριν τη λήξη του πρωταθλήματος διεκδικούσαν την κορυφή 2 με 3 ομάδες. Το βλέπεις αυτό και από την πρόθεση του κόσμου να γεμίζει γήπεδα πλέον σε ματς υποβιβασμού και όχι ανόδου.
Έχεις αγωνιστεί και σε άλλους νομούς. Πώς είναι το τοπικό μας ποδόσφαιρο σε σχέση με άλλους νομούς;
Έχω αγωνιστεί σε Καλαμάτα, Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Καβάλα, Δράμα και μπορώ να πω με μεγάλη σιγουριά ότι είμαστε πολύ πιο κάτω από τους άλλους νομούς ποιοτικά, οικονομικά, σε οργάνωση ακόμα και σε εγκαταστάσεις. Αυτό δεν λύνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά θέλει ριζικές αλλαγές απ’ όλους και όχι ατομικά από έναν δυο συλλόγους της πόλης μας.
Οι Δραμινοί προπονητές αξιοποιούν τα δραμινά ταλέντα;
Υπάρχουν ορισμένοι που το καταφέρνουν πολύ καλά αυτό, αλλά δυστυχώς είναι μετρημένοι στα μισά δάχτυλα μιας παλάμης. Όλοι οι άλλοι απλά πορεύονται με ό,τι έχουν και, αν δεν κάνουμε κάτι εμείς γι’ αυτό και γρήγορα, δεν θα υπάρχουν ούτε ταλέντα για να μπορούν οι προπονητές να τα αξιοποιήσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία 2 με 3 χρόνια όλες οι ομάδες πορεύονται με 12 και 13 παίχτες, που σημαίνει ότι και η νεολαία δεν ακολουθεί πλέον το άθλημα.
Πιστεύεις ότι σύντομα θα ξαναβρεθούμε στα γήπεδα; Σου λείπει η αγωνιστική δράση;
Πιστεύω ότι η φετινή χρονιά έχει τελειώσει για το δραμινό ποδόσφαιρο. Προέχει η υγεία μας πάνω απ’ όλα. Θέλω πολύ γρήγορα να ξαναβρεθώ στα γήπεδα, γιατί σε αυτές τις 2 ώρες της προπόνησης ή τα 90 λεπτά του αγώνα ξεχνάς τα πάντα, νιώθεις ελεύθερος, κάνεις φίλους, εχθρούς, συμπάθειες, αντιπάθειες και όλα αυτά για τη νίκη. Γι’ αυτό και είναι το νούμερο 1 άθλημα στον κόσμο. Έχεις παίξει μπάλα και ξέρεις πώς είναι και τι νιώθεις. Γι’ αυτό ας προσέξουμε όλοι να είμαστε υγιείς και, όταν όλο αυτό τελειώσει, να είμαστε όλοι εκεί να το απολαύσουμε με το ίδιο πάθος.