Του Αθανάσιου Κάππα, Civil & Traffic Eng.
Σκοπός των Πάρκων Κυκλοφοριακής Αγωγής είναι τα παιδιά να μάθουν πώς να κινούνται με ασφάλεια, πώς να περνούν έναν δρόμο από τη διάβαση ελέγχοντας αν υπάρχει κίνδυνος, πώς να κινούνται σε έναν δρόμο που δεν διαθέτει πεζοδρόμιο και πώς να συμπεριφέρονται όταν είναι επιβάτες σ’ ένα όχημα. Ακόμα, να αναγνωρίζουν τις πινακίδες και τα σήματα που ρυθμίζουν την κυκλοφορία πεζών και οχημάτων. Επιπλέον, να βρεθούν στη θέση του οδηγού, έτσι ώστε να καταλάβουν πώς λειτουργεί ο οδηγός αλλά και πώς κινδυνεύει ο πεζός από τα οχήματα που κυκλοφορούν στον δρόμο.
Μία επίσκεψη σε ένα πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής θα αποτελούσε το κίνητρο για να ασχοληθούν και να μάθουν:
-Να δουν από κοντά πολλά σήματα και διαγραμμίσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.), τα οποία στη συνέχεια θα αποτελούσαν αντικείμενο έρευνας και μελέτης από τους ίδιους.
-Να εκπαιδευτούν από ειδικούς εκπαιδευτές και με τη συνεργασία του δασκάλου, με σκοπό να αποκτήσουν σωστή συμπεριφορά στην οδική κυκλοφορία.
Η εμπειρία από μία επίσκεψη σε οργανωμένο και σοβαρό Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής θα αναδείξει προβλήματα τα προβλήματα της κυκλοφοριακής αγωγής και συμπεριφοράς.
Κατανοώντας τον σημαντικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ένα Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής, πρέπει το υφιστάμενο αλλά παρατημένο πλέον πάρκο να τροποποιηθεί και να εκσυγχρονιστεί. Σ’ αυτό μπορούν οι μαθητές, μικρά παιδιά αλλά και μεγάλοι να τοποθετούν σήματα οδικής κυκλοφορίας σε διαβάσεις πεζών, σε μονόδρομους, κυκλικούς κόμβους, φανάρια, χώρους στάθμευσης, χώρους πρασίνου κ.ά., με σκοπό τη δημιουργία μιας αυριανής γενιάς οδηγών με την απαραίτητη κουλτούρα. Ο νέος που έχει διαμορφώσει κυκλοφοριακή κουλτούρα από το σχολείο και έχει αποκτήσει δεξιότητες συμπεριφοράς, οραματίζεται μια άλλη κοινωνία, όπου η οδική ασφάλεια θα είναι αυτονόητη. Θα είναι ο νέος που θα θεωρεί την απόκτηση άδειας οδήγησης ως φυσικό επακόλουθο μίας μακροχρόνιας εκπαιδευτικής διαδικασίας. Επιπλέον, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα παιδιά επηρεάζουν θετικά τους γονείς οδηγούς και μπορούν να τους κάνουν να οδηγούν ασφαλέστερα. Αυτό έχει αποδείξει η διεθνής εμπειρία.
Είναι γνωστό ότι από τα πρώτα νηπιακά χρόνια οι πληροφορίες καταγράφονται ανεξίτηλα στον παιδικό εγκέφαλο. Τα παιδιά μαθαίνουν από εικόνες-παραδείγματα και διαπαιδαγωγούνται ανάλογα. Οι εικόνες που αθροιστικά εισπράττονται από τα παιδιά είναι εκείνες με τις οποίες έρχονται σε καθημερινή οπτική επαφή. Ας σκεφτούμε μερικές από αυτές σχετικά με την κυκλοφοριακή αγωγή: οδηγοί χωρίς ζώνη, που μιλούν στο κινητό, που παραβιάζουν σηματοδότες, που φέρονται με αγένεια ή και επιπολαιότητα, μοτοσυκλετιστές χωρίς κράνος κ.ά. Αυτές τις εικόνες προσδοκούμε να αλλάξουμε στο μέλλον με την καθημερινή οπτική επαφή με το νέο Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής που οραματίζομαι.
Επίλογος: Καθίσταται, λοιπόν, αναγκαία η εισαγωγή νέων προτύπων στην εκπαίδευση της Κυκλοφοριακής Αγωγής των μικρών μας παιδιών. Κατά την άποψή μου, η μορφή της μάθησης επιβάλλεται να είναι διαφορετική και υποχρεωτική, διότι, όπως εφαρμόζεται μέχρι σήμερα, φαίνεται να έχει αποτύχει, αφού η ήδη τραγική θέση της χώρας μας σε σχέση με τον αριθμό θυμάτων από τροχαία επιδεινώνεται περισσότερο. Αποτελέσματα σε χώρες που κάνουν πράξη την εφαρμογή της Κυκλοφοριακής Αγωγής σε υποχρεωτικό καθεστώς στη σχολική εκπαίδευση δείχνουν ότι τα θύματα μειώνονται δραματικά όπως και τα τροχαία ατυχήματα.
Με λίγα λόγια, διαπαιδαγωγώντας οδικά έναν νέο άνθρωπο, τον διαπαιδαγωγούμε και κοινωνικά, αφού η κεντρική σκέψη στην οποία τον υποβάλλουμε είναι να σκεφτεί και τους συνανθρώπους του και τη ζωή τους.
